مؤمن واقعی هیچ رفعت و جایگاهی برای خود قائل نیست

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسینی قمی، شب گذشته در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت در شبستان امام خمینی(ره)، ضمن اشاره به حکمت ۳۳ نهج‌البلاغه و بیان ویژگی‌های مؤمن از دیدگاه مولی‌الموحدین امام علی علیه‌السلام، تصریح کرد: غم مؤمن در سینه‌اش جای داشته، همواره چهره‌ای شاد و شرح صد و حوصله مؤمن بسیار گسترده و وسیع است.

وی حقیر و کوچک شمردن نفس و خود را از دیگر ویژگی‌های مؤمن از دیدگاه مولی‌الموحدین علی علیه‌السلام دانست و یادآور شد: مؤمن واقعی همیشه و در تمام شرایط از این‌که خود را بالا ببند و رفعتی برای خود قائل شود، کراهت دارد و همواره در اوج تواضع سیر می‌کند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسینی قمی پیشرفت دین در گذرگاه‌های مختلف تاریخی را مرهون تواضع و ازخودگذشتگی‌های علما دانست و اظهار داشت: اگر دودسته از علما ازخودگذشتگی نشان نمی‌دادند، اکنون چیزی به نام حوزه‌های علمیه وجود نداشت. نخستین گروه شخصیت‌های باعظمتی هستند که همه آبروی خود را خرج آیت‌الله حائری یزدی نموده، تمام موقعیت و جایگاه خویش را تقدیم ایشان کردند.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر در ادامه به مصادیقی ازخودگذشتگی علما در زمان آیت‌الله‌العظمی حائری یزدی اشاره کرد و یادآور شد: دومین گروه نقش‌آفرینان ارتقاء جایگاه حوزه قم را می‌توان به فداکاری آیات عظام صدر، خوانساری و حجت اشاره نمود که به مراجع ثلاث معروف بودند؛ ایشان تمام موقعیت اجتماعی و علمی خود را در مسیر اداره حوزه‌های علمیه و در خدمت آیت‌الله بروجردی قراردادند.

وی بر اهمیت بازخوانی خاطرات علمای بزرگوار اشاره نمود و بابیان این‌که آیت‌الله‌العظمی بروجردی نیز نسبت به علما و بزرگواران حوزه‌های علمیه احترام فراوانی قائل بودند، خاطرنشان ساخت: آیت‌الله‌العظمی بروجردی تأکید داشتند که علم و دانش را از قدما و تقوا را از معاصرین علمای حوزه قم فراگرفته‌اند.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت ضمن تبیین روایتی از امام هادی علیه‌السلام با تأکید بر این‌که ائمه اطهار علیهم‌السلام همواره در اوج تواضع و فروتنی قرار داشتند، خاطرنشان ساخت: بر اساس روایتی امام(علیه‌السلام) وقتی به مقام امامت می‌رسد، علاوه بر تواضعی که همیشه داشتند، به تواضعی بالاتر نائل می‌گردند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسینی قمی در ادامه بیان ویژگی‌های دیگر مؤمن در کلام امام علی علیه‌السلام، با تأکید بر این‌که مؤمن اهل ریاکاری و سمعه (انجام دادن کار نیک است به انگیزه اینکه آن کار نیک را مردم بشنوند) نیست و اخلاص در عمل را سرلوحه تمام امورات قرار داده، تمام‌کارهایش را برای خداوند متعال انجام می‌دهد، اظهار داشت: اگر انسان بداند با ریاکاری چگونه آثار اعمال خود را از بین می‌برد، هیچ‌گاه سراغ ریاکاری حرکت نخواهد کرد.