برده داری رسانه ای؛ ارمغان حقوق بشرغربی

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، برده داری رسانه‌ای غرب مدتهاست پایش به ایران باز شده وآثار آن در صفحات اجتماعی و موضع‌گیری‌های سیاسی و غیرسیاسی هنرمندان سلبریتی‌ها و برخی ورزشکاران به وضوح مشاهده می‌شود حرکت جبری بدون ذره‌ای تعقل و تفکر و آینده نگری و حتی بدون در نظر داشتن گذشته شخصی و اجتماعی خویش.

پیاده‌نظام اربابان رسانه ای غرب در لباس های رنگارنگ و البته شیک و مدرن هرکدام مشغول هدف قرار دادن قسمت از دژ ضد امپریالیستی هستند و در مجموع پازل مافیای رسانه های صهیونیستی را تکمیل می کنند کمونیسم پنهانی که در فضای پر رنگ و لعاب امروزی با چهره ای زیبا و عوام فریب و پوستین اجتماعی لیبرالیسم به جنگ ارزشها و آرمانهای مطلوب جامعه می رود.

با توجه به تحرکات و موضع گیری های هدفمند و هماهنگ سلبریتی ها در اتفاقات چند ساله اخیر می‌توان گفت شبکه سازی رسانه ای در ایران مدل کوچک شده همان شبکه سازی مافیای رسانه در غرب می باشد که سعی دارد جامعه هنری را به سمت اهداف استکباری خویش گسیل دارد و چنانچه احدی از این جامعه بخواهد برخلاف مدار و مرام نامه مافیای رسانه ای عمل کند به انحای مختلف کنار گذاشته شده و مورد بی مهری قرار می گیرد.

کنار گذاشتن مجری شبکهABC آمریکا, درخواست اخراج استاد دانشگاه ایتالیایی به خاطر اظهار نظر در مورد مسئله حیاتی صهیونیست جهانی یعنی هلوکاست، اخراج هنرمند دانمارکی از جشنواره کن و تهدید داریوز راتایزاک مورخ برجسته لهستانی و پیدا شدن جسد او در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰ نیز از همین مدل برخوردها و بی‌مهری‌های رسانه ای و خشن می باشد.

مافیای رسانه بر حفظ خطوط قرمز و خود با کسی تعارف ندارد و حتی اگر متوجه بشود که کنتارو کوبایاشی در سال ۱۹۹۸ در یک تئاتر محلی مطلبی ضد صهیونیست گفته است او را از مدیریت مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۰ حذف خواهد کرد.

به خشم آوردن غول‌های رسانه‌ای دنیا برای بردگان رسانه‌ای عواقب دارد اگر بخواهید بر خلاف فرامین اربابان طی طریق کنند از بازی کنار گذاشته خواهند شد و مورد تحریم کارگردانان و فیلمسازان قرار خواهند گرفت.

فلذا یک سلبریتی علی رغم آگاهی نسبت به مسائل پیرامونی تقلید کورکورانه به دور از انصاف را به عنوان تحلیل و تفسیر و موضوع خود در شبکه های اجتماعی انتشار می دهد.

با توجه به این مسائل شاید بتوان به سادگی علت برخی موضع‌گیری‌های سلبریتی های وطنی را درک کرد.

جایی که برای سه مجرم قاتل که به مجازات رسیدند مرثیه سرای میکنند و برای دلاوران مرزبان وطن گوش هایشان سنگین و زبانشان گرگ میشود اینان بردگانند و اختیار قلاده های طلایی و خوشرنگ و لعابشان دست دوستان اونور آبی شان می باشد بخواهی یا نخواهی همین است مثلا اگر بر ضد همجنس بازی موضع بگیرنداز زمین بازی فوتبال هم محروم می شوند آن هم فقط به جرم عدم همراهی با جنبش LCBTQ و نشان ندادن رنگین کمان.

همه اینها روی واقعی حقوق بشری می باشد که سالهاست غرب می خواهد برای ملت ایران به ارمغان بیاورد از سید حسین تقی زاده تا نئولیبرال های امروز پشت بلندگو.