امام خمینی در کربلا روزی دوبار به حرم می‌رفتند

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، یکی از ویژگی های هویت ساز مکتب اهل بیت علیهم السلام، اقامه عزا برای امام حسین علیه السلام است. سیره مستمر مراجع تقلید، علما و بزرگان شیعه، برپایی مراسم و احیای شعائر حسینی بوده است. در اندبشه امام راحل، عزاداری سرور و سالار شهیدان از جایگاه والایی برخوردار و دارای کارکردهای سیاسی و اجتماعی فراوانی است. از این رو بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران اهتمام زیادی به اقامه عزای حسینی داشته و آن را فراتر از یک مناسک مذهبی، موجب زنده نگه داشتن اسلام در قرون متمادی می دانستند.  نقل سیره امام راحل در اقامه عزاداری سیدالشهدا ظرفیت های عینی و عملی را فراروی نسل جوان قرار می دهد. از این رو گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا به نقل برخی خاطرات شخصیت های مبارز و نزدیکان امام راحل در این خصوص پرداخته است.

یکی از شاگردان امام راحل با اشاره به مسافرت ایشان در دوران تبعید در عراق به کربلای معلی از هفتم تا سیزدهم ماه محرم هر سال، برنامه روزانه امام راحل را در زیارت امام حسین چنین روایت می کند: «امام همیشه تا هفتم محرم را در نجف بودند و پس از آن به کربلا مشرف می شدند. قبل از ظهر یا عصر روز هفتم، همیشه از نجف به کربلا می رفتند و زیارت عاشورا را در این روزها ترک نمی کردند. در ایام دهه محرم در نجف، امام دو مرتبه به حرم مشرف می شدند. روزها برای خواندن زیارت عاشورا به حرم می آمدند و شب ها هم که جزء برنامه همیشگی‌شان بود که به حرم مشرف شوند. بعد به کربلا می رفتند که تا سیزدهم محرم در کربلا مشرف بودند و بعد دوباره به نجف باز می گشتند.

این سیره مستمر ایشان در طول پانزده سال اقامتشان در نجف بود. امام در کربلا هر روز دو مرتبه حرم می رفتند؛ قبل از ظهر و بعد از ظهر. می دانید در حرم امام حسین (ع) در این روزها چقدر شلوغ است، ولی امام به دلیل شلوغی بیش از حد با آن وضع جسمانی که داشتند، زیارت امام حسین (ع) ایشان ترک نمی شد. با وجود آن جمعیت که دیوانه‌وار به سر و سینه می زدند، به حرم می رفتند. آقای فرقانی می گفت: یک بار امام چنان در میان جمعیت، گیر کردند که من برای نجات جان ایشان به امام حسین (ع) متوسل شدم که از بین نروند. بعد که بیرون آمدیم، دیدم امام چنان عرق کرده که گفتنی نیست و عبایشان هم نیست! من هم وضع بهتری نداشتم. به هر حال نمی شد به ایشان گفت که آقا جمعیت خیلی زیاد آمده و نمی شود به حرم رفت، چون اعتنا نمی کردند».[1]

هم چنین، آیت الله محمد هادی معرفت (ره) در توصیف شیوه زیارت های مخصوص حرم مطهر امام حسین (ع) توسط امام خمینی (ره) می گوید: «یک وقت من در کربلا، در حرم امام حسین (ع) بودم که امام به حرم تشریف آوردند. کربلا در سال هفت زیارت مخصوصه دارد. نجف، سه زیارت مخصوصه دارد. علاوه بر شب های جمعه، ایشان هفت زیارت را مقید بودند که به کربلا مشرف شوند ... ایشان در حرم متعبد بودند، مثل سایر متعبدین، دعا و نماز بخوانند. سایر آقایان علما این جور نبودند؛ حرم (رفتن)  آنها ده دقیقه و فوقش یک ربع ساعت طول می کشید و دعا را هم از حفظ می خواندند و دو رکعت نماز می خواندند و می رفتند؛ اما امام مثل سایر مردم، می نشستند و از روی مفاتیح (الجنان) دعا و زیارت می خواندند».[2]

...............

[1] غلامعلی رجایی، برداشت هایی از سیره امام خمینی، ج 3، موسسه چاپ و نشر عروج، چاپ ششم، 1393، ص  24.

[2] نشریه حوزه، ش 32، ص 148.