آثار و اهمیت شناخت خداوند از دیدگاه امام حسین

قال الحسین علیه‌السلام: اَيّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ».

امام حسين (ع) فرمود: «اى مردم! خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند، آن‏گاه كه او را شناختند، پرستش كنند و آن‏گاه كه او را پرستيدند، از پرستش غير او بى‏ نياز شوند.(بحار الانوار، ج 5 ص 312 ح1 )

آثار و اهمیت شناخت خداوند:

خداشناسی اشرف علوم است چرا که موضوع آن شناخت پروردگار عالم است

١- شناخت خدا به دلیل شرافت موضوع آن؛ یعنی دانشی که درباره اشرف موجودات بحث می‌کند، مهمترین دانش است.

٢- خداشناسی هم نقطه آغازین دین و هم محور آن است؛ زیرا بدون شناخت خدا، شناخت دین ممکن نیست و دیگر معارف بدون توحید معنا ندارد.

٣- خداشناسی راه رسیدن به کمال انسانی است. قرآن کریم عبادت خدا را غایت خلقت جن و انس معرفی کرده است و از آنجا که راه رسیدن به عبادت خدا بدون شناخت خدا و ایمان به او مقدور نیست؛ معلوم می شود تکامل انسان از مسیر خداشناسی می‌گذرد.

۴- خداشناسی بالاترین آرامش و لذت را به انسان می‌بخشد و بر اساس فرمایش قرآن تنها با یاد خداست که دلها آرام می‌شود

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

اگر مردم فضیلت معرفت به خدا را می‌دانستند هرگز به شادی ها و نعمت های دنیوی که به دشمنان آنها رسیده چشم نمی‌دوختند و دنیای آنها در نظرشان از چیزهایی که بر آنها قدم می‌گذارند(خاک) کمتر جلوه گر می‌شد و در عوض از معرفة الله بهره مند می‌شدند و از آن لذت می‌بردند، همانند کسی که در باغ های بهشت با اولیاء الله هم نشین هستند و آنجا با خوشی و لذت به سر می‌برند. همانا معرفة الله مایه آرامش انسان در هر وحشت، همراه او در تنهایی، روشنایی در هر تاریکی، توانایی در هر گونه ناتوانی، شفا و تندرستی از هر بیماری است.

در نتیجه:

بدنبال خداشناسی، حالات و توجّهات و کیفیات نفسانی خاصّی در انسان پدید می‌آید که به مقتضای این حالات مخصوص و توجّهاتی که نسبت به صفات الهی می‌یابد افکار، گفتار و رفتار او تغییر می‌کند.

معرفتی را که افراد نسبت به خداوند تحصیل می‌کنند از جهت عمق و وسعت مفاهیم در سطوحی بسیار متفاوت است و به اصطلاح، عرض عریضی دارد، تا آن‌جا که تقریباً می‌توان گفت: مراتب معرفت الله در انسان میل به بی‌نهایت دارد...

پس انسانی که شناخت درستی از پروردگار خویش پیدا میکند، لاجرم او را شایسته ستایش میابد و به عبادت عاشقانه و عارفانه او می‌پردازد و هر آن‌کس که خداوند را عاشقانه عبادت کند به مقصد می‌رسد...

آنکه معرفت به خدا یافت، تنها او را لایق بندگی می‌داند و از بندگی غیر از او بیزار می‌شود، و از هر چه غیر از او احساس غنا و بی‌نیازی می‌کند...

این فرد در دنیای پر از اضطراب و سختی‌ها ، به بی‌نهایت تکیه میزند لذا به آرامش حقیقی نائل می‌آید و آنان که گفتند الله ، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.

محمدصادق ناطقی