وی در ادامه یادداشت خود می‌نویسد: این پیگیری سطوح مختلفی دارد که یکی از آنها اصل «عقلانیّت حجاب» است. ما به حجاب چگونه نگاه می‌کنیم، چه تفسیری از آن داریم، چه جایگاهی به آن می دهیم، چه ربط و پیوندی بین آن و دیگر ارزش‌های اسلامی زن یا زن و مرد قائل هستیم، چه آبشخورهایی برای انتخاب فردی یا اجتماعی حجاب قائلیم، اصل و فرع حجاب را چه می دانیم، چه تنوعی برای حجاب می بینیم، حجاب را یک حق می دانیم یا تکلیف، الزام به حجاب را درست می دانیم یا خیر، حجاب را در چه صورتی قابل صرف نظر کردن می بینیم، و ... دهها بحث این طوری از منظر فقهی و حقوقی و انسان شناختی و اخلاقی و تربیتی و سلوکی و فرهنگی و زیبایی شناختی و ... دربارۀ حجاب قابل طرح است.
برخی از این بحث‌ها خیلی کلیدی است. برخی از این بحث‌ها اساساً جلوه و هویّتی به «مسألۀ حجاب» می‌دهد که می‌تواند آن را برای قشر وسیع و متنوعی از مردم ایران جذاب و خواستنی نماید.
عاقلۀ انقلاب، یعنی جامعۀ دلسوزی که به تحول ایران عزیز ما می اندیشد، نباید دربارۀ حجاب هیچ رکود و ضعف نظری‌ای را بپذیرد و تنها به کارهای قانونی یا فرهنگی بسنده کند.
اگر دنبال جوشش‌های بزرگی به نفع حجاب هستیم باید رسیدگی عقلی عمیقی به آن نموده باشیم. اگر این کار به صورت مُشبعی تاکنون صورت نگرفته است باید هیچ زمانی را برای این رسیدگی از دست ندهیم، بلکه تا می توانیم جبران کنیم.
هر تمدنی از عقلانیّت تغذیه می کند و زندگی نوین شیعۀ ایرانی تنها و تنها تمدنسازی را هدف گرفته است، پس باید به عقلانیّتی نوین تکیه داشته باشد.
رهبر معظم انقلاب، بنای يک نظام و تمدّن اسلامی و يک تاريخ جديد را قضيه ای جدي دانسته و می فرمایند: «بايد همه احساس کنند که مسئوليت ايجاد تمدن اسلامی نوين بر دوش آنهاست»(23/ 7/ 1391) و معتقدند که تمدن سازی نوین از عقلانیّت نوین تغذیه می کند و انقلاب اسلامی ایران سخن و عقلانیّتی نوین به جهان امروز عرضه کرد.
از نظر ایشان «عقلانیت یعنی نیروی خرد انسان را استخراج کردن و آن را بر تفکرات و اعمال انسان حاکم قرار دادن»، «برای تشکیل مدینه فاضله و امت واحده اسلامی و تمدن بزرگ اسلام، باید عقل را معیار و ملاک قرار بدهیم»؛ البته می افزایند که «عقلانیت به معنای محافظه‌کاری، مسامحه و تساهل نیست» برای موفقیّت هر حرکت بزرگ اجتماعی پشتیبانی اندیشه را لازم می‌شمارند و می‌فرمایند: «یک نهضت بزرگ اگر بخواهد در میان مردم پا بگیرد؛ جا پیدا کند؛ با قبولِ نخبگان و زُبدگان جامعه مُواجه شود، باید حرف و سخن نو به صحنه بیاورد و داشته باشد.
با شعار مردم را چهار صباح می‌شود در صحنه نگه داشت؛ اما مبارزۀ بنیانی را با صِرف شعارهای سطحی و پوک ـ که در دهان بعضی‌ها می‌بینید ـ نمی‌توان راه انداخت، بلکه برای آن مبارزه و در صحنه نگه داشتن مردم، فکر لازم است؛ برای پشتوانۀ حرکت عظیم مردمی، یک سد و تکیه‌گاه مستحکم فکری لازم است» و سرّ توفیقمندی حضرت امام را نیز دست یابی به یک اندیشه و عقلانیّت نیرومند می دانند: «امام بزرگوار نهضت ما توانست این تکیه‌گاه مستحکم فکری را از اسلام استخراج کند.
پایه‌های عمدۀ این تفکر همان اصول اسلامی بود که بازشناسی و بازفهمی می‌شد، بدون اینکه مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد.»(18/ 3/ 1382
حجاب آنچنان که از آن بر می‌آید یک مطلوبیّت و یک رفتار ساده و سطحی نیست که بتوان در دوران معاصر با یکی دو توصیۀ ساده از آن حراست نمود. باید عقبۀ نظری نیرومندی برای حراست از این پارۀ مؤثر زندگی متعالی و عفیفانه فراهم نمود.
باید همۀ تلاش‌ها و پرش‌ها را ــ چه مثبت و چه منفی ــ تجمیع کرد و در آنها دمید تا ببالند و سطح عقلانیّت حجاب را حسابی بالا ببرند.
در این شلوغی‌ها به تمسخر ورودهای نظری نپردازیم و حال که هیجانی به نفع حجاب ایجاد شده از آن برای ارتقای سطح بحثهای نظری در این باب استفاده کنیم.