مدارسی که جلوی فرزندآوری را می‌گیرند! +جزئیات
خانواده ها حق دارند که نسبت به تربیت فرزندان خود حساس باشند و حق دارند که رویکردها و دغدغه های دینی، محور اصلی تعلیم و تربیت دانش آموزان آنان قرار گیرد.
به گزارش گروه جمعیت و تعالی خانواده خبرگزاری رسا، این روزها یکی از مشکلاتی که نظام آموزش و پرورش ما را درگیر کرده و علاوه بر آن، هزینه های قابل توجهی به خانواده ها تحمیل می کند، موضوع مدارس غیردولتی است.از طرفی، در میان مدارس غیردولتی، برخی از مدارس هستند که با عنوان مدارس اسلامی - یا به بیان دقیق تر، همان مدارس غیر دولتی که رویکرد و دغدغه های دینی در آن وجود دارد شناخته می شوند.
در مورد این مدارس، باید به چند نکته توجه کنیم:
یک: برخی از خانواده ها به دلیل عدم اهتمام کافی مسئولین نسبت به رویکردها و مفاهیم دینی در حوزه تعلیم و تربیت، برای اینکه از برخی آسیب های اخلاقی و تربیتی مدارس دولتی در امان بمانند، مجبور شده اند که فرزندان خود را به مدارس غیر دولتی بفرستند. هر چند که دغدغه آنها بجاست، منتها این رویه که شاهد آن هستیم، آسیب های قابل توجهی هم به همراه دارد.
دو: اساساً کشانده شدن والدین و دانش آموزان به سمت مدارس غیر دولتی، ممکن است این ذهنیت را ایجاد کند که دیگر نباید از مدارس دولتی انتظار زیادی داشت و اگر کسی برایش مفاهیم دینی و اخلاقی بسیار مهم است، باید پول بیشتری بدهد!
همین موجب شود که نظام آموزش و پرورش به جای رسیدن به معیارهای آموزش و پرورش تراز جمهوری اسلامی، یا در وضعیت نگران کننده فعلی باقی بماند و یا سقوط کند. این درحالی است که اساساً همه آموزش و پرورش ما باید از صدر تا ذیل، اسلامی باشند و براساس مبانی دینی و ارزش های فرهنگی و اخلاقی کشور مدیریت شود.
سه: از نظر تحمیل شدن هزینه های سنگین به خانواده ها، فرقی میان مدارس غیردولتی با رویکرد اسلامی و غیر آن وجود ندارد. بنابراین، معضل بزرگ مدارس غیر دولتی در این مدارس هم وجود دارد. از همین رو، اگر شنیدید که برخی از والدین برای یک دانش آموز در طول دوران تحصیل، صد ها میلیون تومان فقط برای ثبت نام در مدارس هزینه کرده اند، تعجب نکنید!
چهار: با این روند غلطی که در مورد مدارس غیر دولتی اسلامی مشاهده می کنیم، برخی از افراد مذهبی هم عملاً به این نتیجه می رسند که تک فرزندی بهتر از داشتن چند فرزند است! زیرا حساب و کتاب می کنند و نتیجه می گیرند که ما توان پرداخت هزینه تحصیل فرزند دیگر را نداریم. در این صورت، این همه تبلیغ و تعریف و تمجید از فرزند آوری هم عملاً خنثی می شود.
پنج: مشکل دیگر این است که برخی از همین افراد مذهبی وقتی مشاهده می کنند که تربیت یک فرزند اینقدر برایشان سخت شده است، باز هم حساب و کتاب می کنند و می گویند چرا باید چند فرزند داشته باشم که در تربیت آنها بمانم؟ یک فرزند دارم و سعی می کنم او را خوب تربیت کنم. بماند که این استدلال در جای خود صحیح نیست، اما در هر صورت، چه بخواهیم و چه نخواهیم، برخی افراد به این نتیجه می رسند.
خلاصه اینکه، خانواده ها حق دارند که نسبت به تربیت فرزندان خود حساس باشند و حق دارند که رویکردها و دغدغه های دینی، محور اصلی تعلیم و تربیت دانش آموزان آنان قرار گیرد. اما راهکار، گسترش مدارس غیر دولتی اسلامی نیست. این، وظیفه حاکمیت است که نسبت به این موضوعات حساسیت نشان دهد و نگرانی والدین و دانش آموزان را برطرف کند.
البته در میان مدارس دولتی هم بعضاً مشاهده می شود که قدم های خوبی در این زمینه ها برداشته می شود، منتها مطالبه اصلی این است که هم ساز و کارهای تعلیم و تربیت و هم تمام مدارس کشور، اسلامی به معنای واقعی باشند.
ارسال نظرات