شرف عربی و اسلامی گمشده امروز فلسطین

حدود 380 روز از حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه می‌گذرد و جهان همچنان شاهد جنایت‌های بی‌سابقه این رژیم منحوس، جعلی و کودک‌کش است. این جنایت‌ها دل هر انسان آزاده‌ای را به درد آورده و وجدان‌های بشری را بیدار کرده است. اقدامات وحشیانه این رژیم سبب شده تا مردم در سراسر جهان خشم خود را با برپایی تظاهرات خیابانی و اعلان مخالفت‌شان با سیاست‌های دولت‌ خود در حمایت از اسرائیلیان نشان دهند.

این تظاهرات، نمادی از همبستگی جهانی با مردم مظلوم غزه و اعتراض به بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌هاست. مردم با حضور در خیابان‌ها و بیان اعتراضات خود، خواستار پایان دادن به این جنایت‌ها و برقراری صلح و عدالت در منطقه هستند. این حرکت‌های مردمی نشان‌دهنده قدرت وجدان جمعی و اهمیت همبستگی در برابر ظلم و ستم است.

در سوی دیگر این میدان رزم، شاهد رشادت‌های جبهه‌ی مقاومت و حمایت آنان از مردم مظلوم غزه در عراق و یمن هستیم. تلاش‌های بی‌وقفه آن‌ها نشان از تعهد عمیق و تاریخی به آرمان‌های انسان‌دوستانه و دفاع از حقوق ملت‌های ستمدیده دارد. این حمایت‌ها از طریق ارائه امدادهای انسانی، تقویت نیروهای مردمی و مقابله با تهدیدات خارجی، نشانه‌ای از همبستگی و وحدت میان ملت‌های منطقه در برابر این ظلم و ستم جهانی است. پشتوانه‌ی این روحیه‌ی بشردوستانه و سراسر ایثار را باید در آموزه‌های قرآن و سنت نبوی و همچنین در حماسه‌ی عاشورای حسینی یافت.

در این میان یک جبهه‌ی دیگری در بین کشورهای اسلامی شکل گرفته که درست بر خلاف جهت جبهه‌ی مقاومت و بلکه در حمایت از جنایت‌های رژیم منحوس اسرائیل حرکت می‌کند. آنها حکام وابسته‌ی عرب هستند که سیاست‌شان تقویت مادی و معنویِ آمریکا و رژیم کودک‌کش صهیونیستی است. وقتی آیات قرآن را مرور می‌کنیم، خداوند ریشه‌ی رفتارهای منفیِ این دست از اعراب را به کفر و نفاق‌شان نسبت می‌دهد و می‌فرماید «الْأَعْرَابُ أَشَدُّ کُفْرًا وَ نِفَاقًا وَأَجْدَرُ أَلَّا یَعْلَمُوا حُدُودَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ»؛ یعنی «بادیه‌نشینان در کفر و نفاق [از دیگران‌] سخت‌تر، و به اینکه حدود آنچه را که خدا بر فرستاده‌اش نازل کرده، ندانند، سزاوارترند و خدا داناى حکیم است.» (آیه 97 سوره توبه)

اعراب در این آیه یعنی کسانی که فهمِ دین ندارند همچون بادیه‌نشینى که به سبب دوری از تمدن شهری، از فرهنگ و آداب دینى دور هستند و بهره‌ی کمی دارند و نمادی از افرادی هستند که به دلیل حواشی زندگی و عدم ارتباط نزدیک با دین و معارف الهی از فهم درست حقایق دینی باز ماندند. رفتار برخی از حکام عرب که به سمت منافع جبهه‌ی دشمن متمایل هستند تا به مصالح ملت‌های خود و ملت‌های مظللوم، آنها را به سمت کفر سوق داده و یا مصادیق بارزی از نفاق و دوری از اصول اسلامی را در آنها نهادینه کرده است. این حکام وابسته به دلیل این شدت وابستگی به قدرت‌های غربی، توانایی تطبیق نظریات و سیاست‌های خود با واقعیت‌های منطقه را ندارند و به همین جهت از حدود الهی و حقیقت دین فاصله گرفتند و به سمت کفر و نفاق گرایش پیدا کردند.

تاریخ معاصر نشان داده که بسیاری از کشورهای عربی به دلیل فشارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی از سوی قدرت‌های خارجی، به سمت پذیرش منویات آنان حرکت و با آنان همکاری کردند در حالی که این همکاری‌ها معمولاً به ضرر ملت‌های مسلمان و نیز سرنگونی و سرکوب آنان تمام شده است. این نوع رویکردشان را حتی در صدر اسلام مشاهده کردیم؛ آن زمان که حاضر شدند با جبهه‌ی مشرک هم‌پیمان شوند و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را از سر راه خود بردارند، اما خدا نیرنگشان را به خودشان بازگرداند. آیاتی از قرآن از این توطئه‌های خبر داده است. منتها باید دانست تغییری در سنت‌های خدا نیست و همانند گذشته بالاخره چوب رسوایی گریبان آنها را خواهد گرفت. اکنون سکوت و بی‌تفاوتی برخی از حکام عرب نسبت به جنایات در غزه و دیگر مناطق مسلمان‌نشین و همکاری با تروریست‌های صهیونی، به زودی توده‌های مردم را به واکنش وا می‌دارد و آن‌ها را به سمت تغییر و اصلاح وضعیت موجود سوق می‌دهد.