ترور حقیقت؛ چگونه سانسور نظامی اسرائیل، واقعیت تلفات جنگ ۱۲ روزه با ایران را حذف کرد
چیزی که بیش از آمار کشته های اسرائیل، مرگبار بود،" ترور حقیقت" بود؛ حقیقتی که نه به رسانه راه یافت و نه به افکار عمومی. ارتش اسرائیل با استناد به قانون سانسور نظامی، انتشار اسامی کشته‌شدگان را حتی برای خانواده‌های کشته شدگان ممنوع اعلام کرد.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در پایان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل، روایت رسمی عبری‌زبان چیزی فراتر از بازتاب گزینشی رسانه‌ها نبود. رسانه‌های اسرائیلی تنها از کشته‌شدن ۲۸ غیرنظامی و ۱ نظامی سخن گفتند و وزارت بهداشت اسرائیل در اطلاعیه‌ای آمار زخمی‌ها را ۳٬۲۳۸ نفر اعلام کرد. اما این آمارها نه با تصاویر تخریب‌شده برج‌های تل‌آویو هم‌خوانی داشت، نه با آمار درخواست‌های غرامت، و نه با مهاجرت ۵۰ هزار نفر از سرزمین‌های اشغالی طی یک هفته.
منابع مستقل، از جمله رأی‌الیوم با استناد به تحلیل‌های عبدالباری عطوان، رقم واقعی تلفات را ۸۸۵ کشته اسرائیلی اعلام کردند؛ ۴۶۲ نظامی از جمله افسران موساد و پدافند هوایی، و ۴۲۳ غیرنظامی از شهرهایی مانند تل‌آویو، حیفا، بئرالسبع، و ریشون لتسیون. بر اساس گزارش سازمان حقوق بشر مستقر در آمریکا، این رقم حتی از هزار نفر فراتر رفته و به ۱٬۱۹۰ کشته و ۴٬۴۷۵ زخمی رسیده است. با وجود چنین اعداد، نه نامی منتشر شد و نه چهره‌ای به سوگ نشست.
در همان روزهایی که اسرائیل از «تلفات پایین» سخن می‌گفت، رسانه‌های عربی از تخریب پالایشگاه بازان حیفا ، حمله به ساختمان موساد و مقر وزارت جنگ در تل‌آویو و اختلال در مرکز علمی وایزمن خبر می‌دادند. به‌عنوان مثال، حمله به حیفا باعث کشته‌شدن دست‌کم ۳ کارمند پالایشگاه و توقف کامل تولیدات سوخت برای چند روز شد—خسارتی معادل ۳ میلیون دلار در هر روز . طبق گزارش فایننشال تایمز و جروزالم پست، مجموع خسارات مستقیم جنگ برای اسرائیل بالغ بر ۱۲ تا ۲۰ میلیارد دلار برآورد شده است.
اما چیزی که بیش از آمار، مرگبار بود،" ترور حقیقت" بود؛ حقیقتی که نه به رسانه راه یافت و نه به افکار عمومی. ارتش اسرائیل با استناد به قانون سانسور نظامی، انتشار اسامی کشته‌شدگان را ممنوع اعلام کرد؛ حتی خانواده‌هایی که عزیزان‌شان را از دست داده بودند، اجازه نداشتند آن را علنی کنند. این تصمیم، بیش از آنکه امنیت ایجاد کند، بی‌اعتمادی آفرید. موج پنهان‌کاری اطلاعاتی، افکار عمومی اسرائیل را در وضعیتی قرار داد که نه به روایت رسمی اعتماد دارد و نه جرأت گفتن واقعیت را.
ترور حقیقت، نه با گلوله که با حذف واقعیت انجام می‌شود. در تل‌آویوی که صدای آژیر هر شب شنیده می‌شد، آوار برج‌های مسکونی چیزی بیش از «۲۸ نفر» را در خود فرو برد. و در بئرالسبع، جایی که سامانه‌های پدافند عملاً زمین‌گیر شدند، تنها «۱ نظامی» کشته نشده بود. اسرائیل شاید بتواند موشک را رهگیری کند، اما نه حقیقت را. پنهان‌کاری در برابر خون، تنها پایان بازدارندگی نیست؛ بلکه آغاز فروپاشی روایت دولتی است که حتی در باخت، به پیروزی ساختگی چنگ می‌زند.
مهدی قریشی پژوهشگر جنگ شناختی
ارسال نظرات