رمز رسیدن به خدا در «معرفت نفس شهودی» و تحقق «مدینه فاضله» در گرو عمل است

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام یدالله یزدان‌پناه، استاد حوزه علمیه قم در همایش ملی بزرگداشت علامه حسن‌زاده آملی که در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) برگزار شد، به تبیین مبانی معرفتی و سلوکی مورد تأکید علامه حسن زاده آملی خود پرداخت و رسیدن به «معرفت خدا» را از مسیر «معرفت نفس» دانست.

وی دغدغه اصلی را «زندگی موحدانه» و دستیابی به «معرفت به خدا» تعریف کرد که اساساً حقیقتی ناب است که در مقام «احسان» به اوج خود می‌رسد.

«معرفت نفس» به مثابه درک حقیقت وجودی

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به تفاسیر مختلف حدیث «من عرف نفسه فقد عرف ربه» و تأکید بر نگاه علامه طباطبایی در این زمینه، بیان داشت: اگر انسان بتواند «حقیقت اصلی وجودی خود» را بشکافد و به آن دست یابد، در این صورت است که به خدا خواهد رسید.

وی تصریح کرد: همه موجودات هویت فقری به حضرت حق دارند و اگر کسی واقعاً به این حقیقت برسد، پیش از آنکه خود را ببیند، فقر خود را درک می‌کند و در آن لحظه، خود را عین فقر به خدا خواهد دید و این همان اصلی است که باید درک شود.

حجت الاسلام یزدان‌پناه خاطرنشان کرد: این غفلت‌ها و «تعلقات» مادی و دنیایی، موجب شده‌اند که ما با وجود داشتن «علم حضوری» به نفس خود، این حقیقت را احساس نکنیم.

وی «عرفان سلوکی» را روشی برای «دور ریختن» این تعلقات و رسیدن به حقیقت وجودی دانست که نیازمند هنرمندی و مراقبت است.

نماز و تکبیر؛ دستورالعمل‌هایی برای شهود

استاد حوزه علمیه قم در ادامه به جنبه‌های عملی شریعت اشاره و ابراز کرد: تکالیفی که شریعت دستور داده است (مانند نماز)، ابزاری برای رسیدن به «معرفت نفس شهودی» هستند. به عنوان مثال، در تکبیر نماز، باید این حس شهودی به تدریج در ما پیدا شود که آغاز هر عملی، اتصال به خداوند متعال است.

تحقق مدینه فاضله در تمامی مشاغل

بخش پایانی سخنان حجت الاسلام یزدان پناه به موضوع «اجتماع» و «مدینه فاضله» اختصاص یافت که به گفته وی، الگوی آن در دستورات عملی علامه حسن‌زاده آملی مشهود بود.

وی تأکید کرد : مدینه فاضله نباید یک آرمان صرفاً نظری باشد؛ بلکه باید در تار و پود زندگی روزمره جاری شود. علامه حسن زاده آملی تأکید داشتند که مدینه فاضله باید در تمام مشاغل برقرار باشد.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به سیره اصحاب پیامبراکرم(ص) که در عین حضور در میدان‌های اجتماعی و جنگی، درجات معنوی بالایی داشتند، بیان داشت: تحقق این جامعه آرمانی منوط به قوی بودن رابطه فرد با حقیقت وجودی و خداوند است، حتی در بحبوحه مسائل اجتماعی و شغلی.