رئیس‌جمهور؛ ناقد یا مجری!؟

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، دکتر مسعود پزشکیان صبح روز 7 دی ماه 1404 در صحن علنی مجلس شورای اسلامی حضور یافت و در سخنانی ضمن دفاع از کلیات لایحه بودجه به گونه ای صحبت کرد که گویی در همان حال و هوای شعارهای انتخاباتی است و جمله بندی ها و سبک و سیاق سخنان وی، طوری بود که گویا او رئیس جمهور این کشور نیست و حل مشکلات مردم و جامعه، وظیفه ای بر دوش دیگران است. 

یکی از جملات رئیس جمهور این بود که «قابل قبول نیست در کشوری زندگی کنیم که از نعمت نفت و گاز برخوردار است. روزانه نزدیک به هشت میلیون بشکه نفت و فرآورده های نفتی تولید می کند؛ اما در همان کشور، عده ای گرسنه باشند و در عین حال ادعای مدیریت داشته باشیم...»

جناب آقای رئیس جمهور، سخنان شما در مجلس، موجی از تأمل و البته حسی از تکرار را در دل‌ها به وجود آورد. برای مردمی که سال های سخت را پشت سر گذاشته‌اند و با هزاران امید پای صندوق رأی آمدند تا از فاز وعده به فاز عمل کوچ کنند، شنیدن دوباره همان شعارها، آن هم از تریبون رسمی مدیریت اجرایی کشور، حقیقتاً دردآور است.

این جملات شما، عین حقیقت و تکرار دردی تاریخی است که سال‌هاست بر سینه این ملت سنگینی می‌کند؛ اما گره اصلی در اینجاست؛ هنگامی که کاندیدا بودید، وظیفه شما فریاد این مشکلات بود؛ وظیفه شما نقد مدیریتی بود که فقر را در کنار ثروت خلق می کند؛ اما اکنون که در رأس قوه مجریه نشسته‌اید، تکرار این درد، صرفاً گواهی بر این حقیقت است که مسئولیت حل آن اکنون بر دوش شخص شماست.

این رویکرد که رئیس‌جمهور، پس از دریافت حکم سنگین ریاست، همچنان در جایگاه یک «ناقد دلسوز» و ... سخن بگوید، رویکردی غلط و مردود در اصول حکمرانی است. ملت ایران، دیگر انتظار مرور خاطرات تلخ گذشته یا تکرار شعارهای دوران انتخابات را ندارند؛ آنان منتظرند ببینند رئیس جمهورشان چگونه قصد دارد آن «ادعای مدیریت» را به یک «اقدام مدیریتی قاطع و اثربخش» تبدیل کند.

جناب آقای رئیس جمهور، شما دیگر «یکی از ما» که مسئولیتی نداشته و صرفاً مشکلات را بیان می‌کنند، نیستید. شما امروز منتخب ملتی بزرگ هستید که باید گرسنگی را از سفره‌ها برچیند و ساماندهی تولید و توزیع ثروت را بر عهده گیرد.

لزوم عبور از فاز توصیف به فاز تجویز و اجرا

توصیه ما - هم به عنوان منتقد منصف و هم به عنوان کسی که دغدغه حل مشکلات مردم ایران و پیشرفت کشور را دارند- این است که لطفا از فاز توصیف عبور کرده و به فاز تجویز و اجرا بیندیشید. دیگر کافیست که بگویید وضع خراب است و مردم وضعیت معیشتی خوبی ندارند. مردم ما خود، آگاه تر از شما به این مسائل هستند. اکنون زمان آن است که برنامه عملیاتی دقیق خود را برای تبدیل نفت و ... به قدرت خرید مردم و کاهش فاصله طبقاتی، با قاطعیت اعلام کنید و با تمام قدرت به اجرا بگذارید.

پذیرش کامل مسئولیت

مرز میان دوران انتخابات و دوران حکمرانی، مرز میان وعده و عمل است. تمامی مشکلات جاری کشور، اکنون در حیطه اختیارات شما و دولت شما برای پیگیری و حل قرار دارند. لازم است رویکرد خود را از «چرا این اتفاق افتاده است؟» به «من چگونه این را حل خواهم کرد؟» تغییر دهید.

ملت ایران به تدبیر، عملگرایی و تلاش خستگی ناپذیر شما نیاز دارد، نه به تکرار دردهایی که خود از آن آگاه‌تر است. از شما می‌خواهیم که تریبون‌های در اختیار را نه برای نمک پاشی بر زخم ها و یادآوری دردها؛ بلکه میدانی برای ارائه گزارش کار عملیاتی و نقشه راه فردا قرار دهید.

شما اکنون رئیس جمهور، بالاترین مدیر اجرایی و صاحب مسئولیت هستید؛ نه کاندیدای دیروز یا ناقد دلسوز. شما مسئولِ حل مشکلات این مردم هستید؛ نه توصیف‌گر درد آنان.

با آرزوی موفقیت در تغییر رویکرد و عمل به وظیفه.

سعید چراغی