آیت الله جوادی آملی:
اعضا و جوارح به نیت انسان آگاه هستند و به آن شهادت می‌دهند
خبرگزاری رسا ـ حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: دست و پا و اعضا و جوارح انسان که در قیامت بر علیه او شهادت می دهند، هم بدنه عمل را می فهمند و هم روح آن را. کسی که پولی را در مجلسی انفاق می کند، دست او، هم خود عمل را می‌بیند و هم می داند که با اخلاص انجام شده یا نیت فرد مشکل داشته است. دستی که یتیمی را زده است جوارح می‌فهمند که ظلما بوده، یا در راه اطاعت و در قیامت به آن شهادت می دهند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی از استادان برجسته درس خارج حوزه، امروز در جمع علما و روحانیان در مسجد اعظم قم، به ادامه تفسیر سوره مبارکه نمل پرداخت و گفت: خدای متعال در این سوره پس از بیان عظمت مسأله وحی و نبوت و قصه حضرت موسی علیه السلام به بیان مطالبی درباره حضرت داوود و فرزندش حضرت سلیمان علیهماالسلام پرداخته است و قصه حضرت سلیمان در این سوره بیش از سور دیگر مطرح شده است.
این استاد تفسیر حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «و لقد آتینا داوود و سلیمان علما و قالا الحمدلله الذی فضلنا علی کثیر من عباده المؤمنین» گفت: مهم‌ترین نعمت مسأله علم است، لذا این دو پیامبر گفتند خدا را شکر که این علم را به ما عطا کرد و قرآن هم ابتدا این جریان علم را مطرح کرده است. تنوین علم هم نشانه تفخیم و تعظیم و علم ویژه است.
این استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با اشاره به بحث منطق الطیر و نطق پرندگان، گفت: همان‌طور که هدهد فهمید که اهل یمن در آن روز موحد نبودند و آفتاب را می پرستیدند و برهان اقامه کرد که چرا اینها به جای آفتاب آفرین، آفتاب را می پرستند، اثبات اینکه حیوانات این مفاهیم را نمی فهمند ممکن نیست و ما دلیلی بر آن نداریم.
وی افزود: دست و پا و اعضا و جوارح انسان که در قیامت بر علیه او شهادت می‌دهند، هم بدنه عمل را می فهمند و هم روح آن را. کسی که پولی را در مجلسی انفاق می‌کند، دست او هم خود عمل را می‌بیند و هم می داند که با اخلاص انجام شده یا نیت فرد مشکل داشته است. دستی که یتیمی را زده است جوارح می فهمند که ظلما بوده یا در راه اطاعت و در قیامت شهادت می دهند، حتی در روایات داریم که وقتی کسی در قبر عذاب می‌شود، حیوانات می فهمند و لذا ناگهان رم می کنند. فقط انسان است که این مسائل را نمی فهمد.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به آیه شریفه «حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِی النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاکِنَکُمْ لَا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمَانُ وَ جُنُودُهُ وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ» خاطرنشان کرد: قتاده کسی است که امام معصوم علیه‌السلام از او پرسید شنیده‌ام می‌نشینی و فتوا می‌دهی؟ گفت بلی، حضرت فرمود چگونه فتوی می‌دهی؟ گفت بر طبق قرآن، حضرت فرمود «کیف تفدی بالقرآن و ما ورثک الله من القرآن حرفا؛ چگونه بر طبق قرآن فتوا می‌دهی در حالی که خداوند یک حرف از قرآن را هم به تو ارث نداده است»
وی افزود: همین قتاده گفت سلونی عما شئتم! (هر چه می خواهید از من بپرسید) ابوحنیفه که جوان بود از او بپرسید مورچه‌ای که در این آیه است مؤنث بود یا مذکر؟ قتاده در جواب ماند، ابو حنیفه گفت مؤنث است چون خدا با فعل «قالت» از آن تعبیر کرده است. این نهایت درّفشانی اینها است اما در گفته های اینها هیچ خبری از مسائلی چون برهان آوردن هدهد و فهم او پیدا نمی شود./913/پ202/ج
ارسال نظرات