مؤمنان برای درک عظمت سحر و بهره‌مندی از برکات آن دعا کنند
دعای روز هجدهم ماه رمضان: «اَللّهُمَّ نَبِّهْنى فیهِ لِبَرَکاتِ اَسْحارِهِ وَنَوِّرْ فیهِ قَلْبى بِضیاَّءِ اَنْوارِهِ وَخُذْ بِکُلِّ اَعْضاَّئى اِلىَ اتِّباعِ اثارِهِ بِنُورِکَ یا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعارِفینَ؛ خدایا آگاهم ساز در این ماه از برکات سحرهاى آن و نورانى کن در آن دلم را به پرتو انوار آن و بگمار تمام اعضاء و جوارحم را به پیروى کردن آثارش به نور خود اى روشنى دهنده دلهاى عارفان.»
آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در شرح دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان به بیان اهمیت سحر و سحرخیزی پرداخت و گفت: وجود سحر برای انسان حالت آرامش خاصی را به همراه دارد و جدای از ویژگی‌های ظاهری، خداوند متعال برای آن ارزش‌های معنوی بسیاری را قرار داده است.
وی افزود: در دعای روز هجدهم ماه رمضان از خدا می‌خواهیم که نسبت به برکات سحرها آگاه شویم، عظمت آن را به درستی درک کنیم و از آن به بهترین شکل ممکن بهره ببریم که سحر مانند میوه تازه‌ای که به موقع برداشت می‌شود و منفعت‌های بسیاری برای بدن و حیات او دارد، روح و روان انسان را طراوت می‌بخشد.
استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان این‌که در آستانه نخستین شب احیا و مقارن با ضربت خوردن امیرمؤمنان امام علی(ع) قرار داریم و می‌بایست این شب را از هر جهت قدر بدانیم، اظهار داشت: همه از برکات سحر استفاده کنند و حتی افرادی هم که نمی‌توانند روزه بگیرند، قدر این شب‌ها را بدانند، دعا کنند و آن را از دست ندهند که امشب دعا مستجاب می‌شود.
وی با اشاره به فراز دیگری از دعای روز هجدهم ماه رمضان که در آن از خدا می‌خواهیم دلمان را به پرتو انوار سحرها نورانی کند، گفت: قلب محل آگاهی و مرکز پذیرش انسان است، وقتی دعا می‌کنیم که خدایا دلم را نورانی کن، یعنی محل اصلی درک و آگاهی من از تابش‌های نورهایی که در امروز حاصل می‌شود، برخوردار شود و خودم را بهتر بشناسم.
آیت‌الله احمدی فقیه یزدی تصریح کرد: روز هجدهم ماه رمضان یک نورانیتی ویژه‌ای دارد که این نورانیت پس از 17 روز عبادت و قبولی طاعات انشاءالله به دست می‌آید و از امشب که شب نوزدهم ماه مبارک رمضان است، با این نورانیت وارد نخستین شب قدر می‌شویم.
وی در شرح «وَخُذْ بِکُلِّ اَعْضاَّئى اِلىَ اتِّباعِ اثارِهِ» بیان داشت: در این فراز از خداوند متعال می‌خواهیم تمام اعضا و جوارح ما را به پیروى کردن از نور خود نگهداری کند که اینجا نور خود مقصود همان نور سحر است و وقتی همه اعضا تابع این نور شوند، یعنی تکلیفی که برای هر یک از اعضای بدن مقرر شده در مسیر صحیح به کار گرفته شود.
استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان این‌که خداوند «الله نور سماوات والارض» از این‌رو در آخر دعا می‌خوانیم «بِنورِکَ» یعنی به نور خودت این دعای من را مستجاب کن، اضافه کرد: ابتدا از خدا خواستیم که نور سحر را در قلب ما قرار دهد و بعد تمام اعضای ما را تابع آن نور گرداند و کردار و اعمالی که انجام می‌دهیم به فرمان این نور الهی انجام شود.
وی افزود: وقتی مقدمه را فراهم کردیم نوبت به ذی المقدمه می‌رسد که اینجا خدا را قسم می‌دهیم به نور خودش که او روشن‌بخش و نور دهنده به قلب‌های همه عارفان است و خطاب به ذات باریتعالی عرضه می‌داریم که این روشنی دهنده دل‌های عارفان، تو را به نورت قسم می‌دهیم که ما را به اهمیت سحرها متوجه سازی تا برکات آن برایمان حاصل شود. /920/ت302/ن