وحدت حوزه و دانشگاه نقش آن در توسعه فرهنگ دینی
خبرگزاری رسا ـ نهادهای حوزه و دانشگاه در عین تولید علم و دانش باید فرهنگ دینی و اعتقادات و ارزش‌های معنوی را در جامعه گسترش دهند.
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از رسالت، یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی و فرهنگی و اعتقادی هر جامعه‌ای به محیط‌های علمی و آموزشی آن اجتماع مربوط می شود. نهادهای علمی و آموزشی، صرفاً مکانی برای تعلیم و یادگیری دانش و علوم نوین نیست، بلکه این نهادها در تربیت و پرورش اخلاقی انسان، بسط آموزه های اعتقادی، گسترش تعالیم دینی و فرهنگ ارزشی جامعه، نقش مهمی را به عهده دارد. از این نظر می توان به نقش دو نهاد مهم کشورمان یعنی حوزه های علمیه و مراکز دانشگاهی در توسعه فرهنگ دینی و اخلاقی پی برد.
در شرایط کنونیِ جامعه که فرهنگ و آموزه های ضد ارزشی غرب در حال تهاجم به دیگر کشورهاست، لزوم توسعه فرهنگ دینی و بسط تعالیم اخلاقی در بطن جامعه بیش از گذشته احساس می شود. نهادینه شدن فرهنگ دینی موجب نفی تهاجم فرهنگی غرب به جامعه اسلامی‌مان می گردد. فرهنگ دینی و اسلامی کلاً از نظر مبانی و اصول با فرهنگ کشورهای اروپایی متفاوت دارد. همان‌گونه که مقام معظم رهبری می فرمایند: منظور از فرهنگ، اعتقادات و ارزش هاست.. چیزی که ما به آن اهمیت می دهیم، اعتقادات و ارزش هاست.
هر کدام از بخش های جامعه و طبقات مردم نقش خاصی در توسعه فرهنگ دینی دارند، اما جایگاه مراکز علمی و آموزشی در بسط و گسترش ارزش‌های دینی و اعتقادی حائز اهمیت است. نقش حوزه و دانشگاه در توسعه فرهنگ دینی میسر نخواهد شد جز با وحدت و همبستگی فکری و علمی این دو مراکز دانش. نهادهای دانشگاهی و حوزه های علمیه به عنوان مهمترین سازمانهای علمی و معرفتی جامعه اسلامی می باید با افزایش وحدت و همبستگی خود، روند حرکت علمی و پیشرفت جامعه را تسریع و تکامل بخشند.
راهکارهای علمی و عملی برای نهادینه شدن فعالیت های توسعه فرهنگ دینی در مراکز علمی از قبیل آموزش و پرورش، دانشگاهها، حوزه‌های علمیه و سازمانهای دینی وجود دارد. اولین مسئله این است که جایگاه و وحدت حوزه و دانشگاه برای رسیدن به توسعه فرهنگ دینی تبیین و تحلیل گردد و زمینه های لازم برای تبادل فکری و علمی بین این دو نهاد ایجاد شود، به این معنا که رهیافت‌ها و راهکارهای علمی و پژوهشی که حوزه و دانشگاه انجام می دهد، در یک بستر و زمینه انجام گیرد.
همکاری و هماهنگی حوزه و دانشگاه می بایستی در ارتباط با یک هدف صورت گیرد و این دو نهاد آشنایی کامل با این هدف را داشته باشند. زمانی که از همکاری و وحدت و تعامل در حوزه و دانشگاه سخن گفته می شود، می باید تصویر و جهان بینی از اهداف مورد نظر وجود داشته باشد. این هدف اجرا و عملی ساختن آموزه‌ها و تعالیم دینی در سطح یک نظام اجتماعی است.
نهادهای حوزه و دانشگاه در عین تولید علم و دانش باید فرهنگ دینی و اعتقادات و ارزش‌های معنوی را در جامعه گسترش دهند. پیشرفت و توسعه جامعه ما زمانی اتفاق خواهد افتاد که به جای تقلید از اصول علمی غرب بر فرهنگ بومی و ارزش های اعتقادی جامعه تکیه شود و رشد و ترقی علمی و دانشی با مقتضیات و شرایط اعتقادی جامعه هماهنگ باشد.
وحدت حوزه و دانشگاه، سازگاری پیشرفت های علمی با ارزش‌های دینی را میسر می سازد و موجب بسط فرهنگ دینی و اعتقادی در جامعه می شود. از آنجایی که توسعه علم و دانش و تربیت نیروی انسانی در دانشگاه و حوزه اتفاق می افتد، این دو نهاد با تربیت انسان‌های مومن و متعهد و عالمان و دانشمندان فرهیخته و توسعه علوم دینی نقش برجسته‌ای در پیشرفت و ترقی جامعه ایفا می کنند. عالمان حوزه و اساتید دانشگاه با تقویت فرهنگ دینی، زمینه های رشد علمی و توسعه اخلاقی جامعه را فراهم می سازند و تحقق این امر فراتر از وظایف رسمی و دولتی اندیشمندان حوزه و دانشگاه می باشد، زیرا گسترش فرهنگ اسلامییک وظیفه دینی تلقی می گردد که بر عهده تک تک افراد جامعه است.971/پ203/ج
ارسال نظرات