توسل به انبیا و اولیا راه قرآن است

به گزارش خبرگزاری رسا، کتاب «نسیم هدایت، رهنمود‌های بزرگان به طلاب جوان» تدوین شده از سوی علی وافی، دربردارنده چهل پرسش و پاسخ درباره آداب و رموز طلبگی و صد‌ها نکته آموزنده درباره شیوه طلبگی است.

با توجه به اهمیت طرح این مباحث برای طلاب به ویژه طلاب جوان و تازه‌وارد به حوزه‌های علمیه، خبرگزاری رسا اقدام به انتشار بخشی از محتوای این کتاب کرده است.

در بخشی از این کتاب، آیت‌الله جعفر سبحانی تبریزی به این پرسش که «توسل و دعا، در زندگی و تعالی و تکامل یک طلبه، در چه درجه از اهمیت، قرار دارد و چه نوع توسلی را توصیه می‌فرمایید؟ چه باید کرد که این عمل مقدس، دچار آفات، انحرافات، افراط‌ها و تفریط‌ها نشود؟» این‌گونه پاسخ داده است:

توسل به معنای گزینش وسیله است. اولین وسیله انسان، اعمال خود انسان است. همان‌طور که امیر مؤمنان علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرماید، یکی از وسایل ما به سوی خدا اعمال ماست. اگر واجبات و محرمات را ملاحظه کنیم، اعمال شرع را عمل کنیم، خودش برای ما وسیله‌ای است جهت رسیدن به قرب الهی. این وسیله را نباید از دست بدهیم بلکه باید بر این تأکید کنیم که در درجه اول، عمل برای ما مطلوب است، ولی در عین حال وسائل دیگری هم داریم که قرآن به ما معرفی کرده است. از جمله این که همیشه متوسل به دعای صالحان و پاکان و انبیاء و اولیاء باشیم. فرزندان حضرت یعقوب با همان فطرت خود دریافتند که ننگ آن گناه کبیره، پاک نمی‌شود مگر با دعای پیامبر خدا(ص). لذا دست به دامان پدر شدند:

قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ

گفتند: ای پدر! برای گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم.

او هم وعده داد که من برای شما استغفار می‌کنم. قرآن مجید هم مسلمانان را مأمور می‌کند، موقعی که گناهی را مرتکب شدند و قصد توبه دارند، اگر می‌خواهند فیض الهی را متوجه خود سازند، سراغ پیغمبر بروند، دست به دامن او زنند و پیغمبر در حق آنان دعا کند:

وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً

اگر ایشان وقتی به خودشان ظلم کردند نزد تو آیند پس از خداوند طلب بخشایش کنند و رسول خدا هم برای ایشان طلب بخشایش کند به تحقیق خداوند را توبه پذیر و بخشنده خواهند یافت.

خدا منافقان را نکوهش می‌کند که هر موقع به این‌ها می‌گوییم بروید سراغ پیغمبر تا در حق شما دعا کند « لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ » چهره بر می‌تابند.

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ

و چون به آنان گفته شود: بیایید تا رسول خدا برای شما طلب مغفرت کند، سرهایشان را برمی گردانند و آنان را می بینی که تکبّرکنان روی بر می تابند.

این‌ها دلیل بر این است که توسل به انبیاء و اولیاء راه قرآن است، راه انبیاست،‌ راه اولیاست و راهی که قرآن به ما نشان داده است. البته این به این معنی نیست که توسل اول را رها کنیم. توسل به اعمال خویش، جایگاه خودش را دارد و این هم توسلی دیگر است. ما چون معتقدیم ارتباط ما با انبیا و ارتباط انبیا با ما، محفوظ است، اولیاء الهی زنده‌اند، پیام‌های ما را می‌شنوند، متوجه درخواست ما می‌شوند و در صورتی که مصلحت باشد و ما اهل باشیم، در حق ما دعا می‌کنند، به آن‌ها متوسل می‌شویم. در حقیقت توسل عبارت است از دست زدن به دامن پاکان، که برای ما دعا کنند و از طریق آن‌ها مشمول فیض خدای متعال شویم. اصولا عالم، عالم اسباب است. خدا هیچگاه مستقیما فیض را به ما نمی‌رساند. بلکه از طریق اسباب، که همان اولیاء خدا هستند، از فیض الهی بهره‌مند می‌شویم. همان‌طور که انرژی از طریق خورشید و حیات، از طریق آب، به ما می‌رسد، در عالم آفرینش هم، فیض معنوی حق تعالی، که همان رحمت او است، از طریق انبیاء و اولیاء به ما می‌رسد. البته این توسل هم باید از طریق صحیح انجام شود. باید دنبال توسل‌های صحیح رفت، نه توسلات باطل مثل وردهایی که معلوم نیست از کجا آمده، یا دعاهایی که وارد نشده، بلکه دراویش در آورده‌اند، توسل باید همان‌گونه باشد که از طریق صحیح، از ائمه اطهار(ع) به ما رسیده است.

شایان ذکر است، علاقه‌مندان به تهیه این کتاب می‌توانند به انتشارات شفق به نشانی قم ـ خیابان شهدا ـ کوچه 22 مراجعه کنند یا با شماره 7741028 پیش شماره 0251 تماس بگیرند./997/پ202/پ