محقق پژوهشکده مهدویت:
امام مهدی آخرین کلمه از کلمات توبه حضرت آدم است
خبرگزاری رسا ـ عضو هیأت علمی مرکز فرهنگ و معارف قرآن گفت: حضرت آدم علیه‌السلام کلماتی را از پروردگارش دریافت و بر زبان جاری کرد و خداوند توبهاش را به‌واسطه آن کلمات پذیرفت و آن کلمات این است که گفت: « یَا رَبِّ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ».
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، متن زیر یادداشتی از حجت‌الاسلام عبدی از محققان پژوهشکده مهدویت است که به تبیین جایگاه معصومان علیهم‌السلام و امام عصر عج‌الله‌تعالی‌فرجه در پذیرش توبه حضرت آدم علیه‌السلام می‌پردازد.
آیه:
«فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ»: سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد و [خدا] بر او ببخشود. آری، او [ست که] توبهپذیرِ مهربان است. (بقره:37)
روایت:
«حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَی [عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِمْرَانَ الدَّقَّاقُ] رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا حَمْزَةُ بْنُ الْقَاسِمِ الْعَلَوِیُّ الْعَبَّاسِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِکٍ الْکُوفِیُّ الْفَزَارِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ زَیْدٍ الزَّیَّاتُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ زِیَادٍ الْأَزْدِیُّ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه‌السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ، مَا هَذِهِ الْکَلِمَاتُ؟
قَالَ: هِیَ الْکَلِمَاتُ الَّتِی تَلَقَّاهَا آدَمُ علیه‌السلام مِنْ رَبِّهِ فَتَابَ عَلَیْه وَ هُوَ أَنَّهُ قَالَ یَا رَبِّ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ فَتَابَ اللَّهُ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
فَقُلْتُ لَهُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا یَعْنِی عَزَّ وَ جَلَّ بِقَوْلِهِ فَأَتَمَّهُنَّ؟
قَالَ: یَعْنِی فَأَتَمَّهُنَّ إِلَی الْقَائِمِ علیه‌السلام اثْنَیْ عَشَرَ إِمَاماً تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام
قَالَ الْمُفَضَّلُ: فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَأَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقِیَةً فِی عَقِبِهِ
قَالَ: یَعْنِی بِذَلِکَ الْإِمَامَةَ جَعَلَهَا اللَّهُ فِی عَقِبِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
قَالَ: فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَکَیْفَ صَارَتِ الْإِمَامَةُ فِی وُلْدِ الْحُسَیْنِ دُونَ وُلْدِ الْحَسَنِ وَ هُمَا جَمِیعاً وَلَدَا رَسُولِ اللَّهِ وَ سِبْطَاهُ وَ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ
فَقَالَ: إِنَّ مُوسَی وَ هَارُونَ کَانَا نَبِیَّیْنِ مُرْسَلَینِ أَخَوَیْنِ فَجَعَلَ اللَّهُ النُّبُوَّةَ فِی صُلْبِ هَارُونَ دُونَ صُلْبِ مُوسَی وَ لَمْ یَکُنْ لِأَحَدٍ أَنْ یَقُولَ لِمَ فَعَلَ اللَّهُ ذَلِکَ فَإِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَیْسَ لِأَحَدٍ أَنْ یَقُولَ لِمَ جَعَلَهَا اللَّهُ فِی صُلْبِ الْحُسَیْنِ دُونَ صُلْبِ الْحَسَنِ لِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَکِیمُ فِی أَفْعَالِهِ لایُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ؛
ترجمه:
مفضّل‌بن‌عمر گفت: از امام صادق علیه‌السلام درباره کلمات در قول خدای سبحان که فرمود: وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ پرسیدم؟
امام فرمود: همان کلماتی است که، آدم آن را از پروردگارش دریافت کرد و بر زبان جاری نمود و خداوند توبهاش را بواسطه آن کلمات پذیرفت و آن کلمات این است که گفت: « یَا رَبِّ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ». و خداوند توبه او را پذیرفت که او توبه‌پذیر و رحیم است.
گفتم: ای فرزند رسول خدا! منظور خدای تعالی از جمله فأتمّهنّ چه بوده است؟
امام فرمود: یعنی ائمّه دوازدهگانه علیهم‌السلام را به قائم علیه‌السلام تمام میکند، که نه نفر از ائمه علیهم‌السلام از فرزندان حسین علیه‌السلام خواهند بود.
مفضّل گوید: گفتم: ای فرزند رسول خدا! مرا از معنی این کلام الهی که میفرماید: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقِیَةً فِی عَقِبِهِ» آگاه کنید.
فرمود: مقصود از آن امامت است، که خدای تعالی آن را تا روز قیامت در دنباله حسین علیه‌السلام قرار داد.
گفتم: ای فرزند رسول خدا! چرا امامت اختصاص به فرزندان حسین علیه‌السلام یافت نه فرزندان حسن علیه‌السلام، در حالی که آن‌ها هر دو فرزندان رسول خدا و دو سبط او و سیّد جوانان بهشت هستند؟
فرمود: موسی و هارون علیه‌السلام دو پیامبر مرسل و دو برادر بودند و خدای تعالی پیامبری را در سلاله هارون قرار داد نه در سلاله موسی، هیچ یک از آن دو پیامبر را سزاوار نیست که بگوید: چرا خداوند چنین کرده است؟ و امامت مأموریت از سوی حق تعالی در زمین است و هیچ کس را نسزد که بگوید: چرا آن را در سلاله حسین قرار داده است و نه حسن، زیرا خدای تعالی در جمیع افعالش حکیم است؛ از کردارش پرسش نشود؛ اما از افعال آن‌ها پرسش شود./9191/د101/پ
ارسال نظرات