فطرت انسان‌ها خداجویی و خداپرستی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام حمید ملکی، کارشناس تفسیر و علوم قرآن، در برنامه پرسمان قرآنی که از رادیو معارف پخش می‌شد، در پاسخ به پرسش «خداوند در آیه 16 سوره مائده می‌فرماید من به وسیله این کتاب کسی را هدایت می‌کنم که راه رضوان الهی را دنبال کند، آیا منظور این است که انسان راه رضوان را در پیش گیرد بعد به سمت قرآن رود تا هدایت شود، انسان بدون قرآن به سعادت می‌رسد؟» گفت: ما یک آیه را به تنهایی تفسیر نمی‌کنیم.
وی ادامه داد: بعضی آیات قرآن بعضی دیگر را تفسیر می‌کنند، ما آیات محکم و متشابه داریم، متشابهات را به محکمات ارجاع می‌دهیم و تشابهش از بین می‌رود، در این آیه نیز ظاهر آیه این است که خداوند کسی را که از رضوان الهی تبعیت کند هدایت می‌کند، اما باید این را با توجه به آیات دیگر تفسیر کنیم، مثلاً در آیه دیگر این سوره داریم که خداوند می‌فرماید «خداوند کسانی را هدایت می‌کند که تلاش خالصانه، برای خداوند داشته باشند».
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: منظور این است که انسان باید تلاش کند و تلاشش هم برای خدا باشد نه برای مشهور و معروف شدن، این وعده خداوند است که او را هدایت می کند، اینجا دو حکم وجود دارد و این قاعده در همه جا هست، یکی تلاش و جهاد، دوم اخلاص، کسی که این‌ها را داشته باشد حتماً خدا او را هدایت و کمک می‌کند.
وی سؤالی با عنوان «شاید بپرسید که انسان یک هدایت اولیه می‌خواهد، این هدایت اولیه را چگونه به دست می‌آورد؟» مطرح کرد و در پاسخ گفت: همه انسان‌ها چون فطرتشان الهی است هدایت اولیه را دارند، همه از دزدی، خشونت، تهمت و دروغ بدشان می‌آید این ذات و فطرت انسان‌ها است، پس معلوم می‌شود که جبله انسان هدایت الهی است، یعنی انسان یک خلقت خاص دارد که آن هم خداجویی و خداپرستی است.
وی افزود: این فطرت آسمانی و خدایی را همه دارند، اما بعضی به خاطر گناه کردن از این مسیر منحرف می‌شوند و از اراده فولادین خودشان استفاده نمی‌کنند، این فطرت پاک را زیر گرد و غبار گناه پنهان می‌کنند و صدای وجدان را نمی‌شنود.
حجت‌الاسلام ملکی اظهار داشت: پس معنای آیه با توجه به آیات دیگر این است «کسی که تلاش کرده، برای خدا هم تلاش کرده، خداوند او را راهنمایی می‌کند که تبعیت کند از دستورات الهی و وقتی تبعیت کرد، خداوند او را حرکت می‌دهد» یعنی این هدایت یک هدایت قدم به قدمی است، که فرد قدم به قدم هدایت را در پیش می‌گیرد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه در آیه 29 سوره نور خدا می‌فرماید «زنان خودشان را از نامحرم بپوشانند»، بعضی در مورد این آیه می‌گویند باید مطابق هر زمانی حجاب را حفظ کنیم، زمانی نقاب و پوشیده پسندیده بود اما جامعه امروز این را نمی‌پسندد، اگر این آیه قرآن است چرا در زمان تغییر می‌کند؟ و آیا حجاب برای مردان نیست که قرآن فقط زنان را مورد خطاب قرار داده است؟» گفت: این آیه را نیز باید با توجه به آیات دیگر تفسیر کرد.
این کارشناس علوم قرآن ابراز داشت: در آیه 30 سوره نور بحث نگاه آمده است، در این آیه به صورت امر هم مردان و هم زنان امر شده‌اند به اینکه چشمان خودشان را غض کنند، غض به معنای فرو انداختن چشم است، به عبارت دیگر یعنی دید چشم را کم کنند، به مردان و زنان امر شده است که به نامحرم نگاه نکنند و وقتی به هم رسیدند غض بصر داشته باشند.
وی ادامه داد: این نسبت به عدم تجاوز در حریم دیگران است، یعنی انسان حرم دارد و بدون اذن نمی‌شود وارد حریم دیگران شد، اما درباره پوشش زن تاکید شده است، زیرا زن اهمیت، جایگاه و نقش مهمی دارد، زن مربی است و اصل تربیت به دست زنان است، این یک امر فطری است، اصل پوشش برای مرد در قرآن آمده اما مقدار آن در روایات مختلف بیان شده است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: در قرآن گفته شده که زنان روسری‌ها را طوری بپوشند که سینه و گوش‌های آنان را بپوشد، معلوم می‌شود که حجاب بوده اما کامل نبوده و قرآن آن را کامل کرده است، پس اینکه در گذشته نقاب می‌زدند و الآن جامعه نمی‌پذیرد درست نیست و در گذشته هم زنان نقاب نداشتند، اینجا بحث پوشش و مقدار پوشش برای زنان مطرح شده است./9194/پ202/ی