بچه‌های امروز با بحران بازی مواجه‌اند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید علیرضا تراشیون، کارشناس و روانشناس تربیتی، در برنامه پرسمان کودک و نوجوان که از رادیو معارف پخش می‌شد، در پاسخ به پرسش «من یک بچه شش ساله دارم که خیلی به من وابسته است، چگونه این وابستگی را کم کنم؟ آیا فرستادن او به کلاس‌های مختلف راهگشا است؟» گفت: زندگی بچه‌ها سه دوره هفت ساله دارد.
وی ادامه داد: محور زندگی بچه‌ها در هفت سال اول بازی است، یعنی دنیای کودک در هفت سال اول بازی کردن او است که ما باید این محور را به طور جدی در نظر بگیریم، گاهی اوقات والدین می‌گویند مگر با بازی بچه باهوش می‌شود و رشد پیدا می‌کند؟ یعنی مادر حاضر است بچه را به کلاس‌های مختلف بفرستد اما نگذارد بازی کند، در صورتی که باید به جای بردن او به کلاس‌های مختلف زمینه بازی را در محیط خانه برای او فراهم کرد.
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: ما در اصول کافی و در حکمت نامه کودک که آقای ری شهری نوشته‌اند و احادیث تربیتی کودک را جمع کرده‌اند این روایت را داریم که کودکان باهوش و زیرک مکتب گریزند، یعنی گاهی اوقات کودکان برای برآوردن نیازهایشان با ما بزرگ‌ترها وارد جنگ می‌شوند، کودک می‌گوید من می‌خواهم بازی کنم و ما می‌گوییم نه باید به کلاس زبان بروی در حالی که این درست نیست.
وی اظهار داشت: بچه‌های امروز با بحران بازی مواجه‌اند، بچه‌های ما فعالیتی ندارند، همین سبب وابستگی آن‌ها به والدینشان می‌شود، ما باید برای بچه‌ها برنامه‌های بازی محور داشته باشیم، بازی، محور اصلی و اول در برنامه ریزی ما باشد.
حجت‌الاسلام تراشیون بیان داشت: دلیل دوم وابستگی بچه‌ها بحران همبازی است، همبازی را باید برای بچه پیدا کرد و باید این را جدی گرفت، بچه‌هایی که در دوران کودکی همبازی دارند وابستگی‌شان هم کمتر است، بچه در مهد کودک و مدرسه همبازی پیدا نمی‌کند، باید به این نکته توجه کرد که بچه‌ها در مدرسه یا کلاس‌های مختلف نمی‌توانند بازی کنند، در مدرسه به بچه‌ها هم کلاسی می‌گوییم.
وی ادامه داد: هم کلاسی زمانی همبازی است که به خانه بیاید و چند ساعت با کودک ما بازی کند، مدرسه جای بازی کردن نیست.
این کارشناس تربیتی ابراز داشت: عامل سوم وابستگی کودکان، محبت بیش از اندازه به آن‌ها است، گاهی اوقات والدین بیشتر از کودکان به کودکان خود وابسته‌اند، وقتی به یک مادر می‌گوییم یکی از راه‌های کاهش وابستگی کودک شما این است که شب‌ها او را جدا بخوابانی، می‌گوید نمی‌توانم من خودم اگر کنارم نباشد و جلوی چشمم نباشد تا صبح خواب نمی‌روم، ما باید عواطف و احساساتمان را نسبت به فرزندان کنترل و مدیریت کنیم.
وی اظهار داشت: نکته چهارم برای کاهش وابستگی کودکان، استقلال بخشیدن به کودک است، بچه‌ها باید یک فرایند و شیب نرمی را برای به استقلال رسیدن در پیش گیرند، مثلاً یک بچه دو ساله باید بتواند خودش قاشق را به دست گیرد و غذا بخورد، وقتی مادری غذا را به دهان بچه شش ساله می‌گذارد توقع دارد وابسته مادرش نباشد؟
وی در پایان اظهار داشت: بچه‌ها در چهار سالگی باید بتوانند لباس‌هایشان را خودشان بپوشند، اما ما امروزه می‌بینیم بچه‌ها در مقطع ابتدایی نگران این هستند که هنوز کفششان را نمی‌توانند بپوشند و مادر لباس را تن آن‌ها می‌کند، ما باید بچه‌ها را تدریجاً خود یار بار بیاوریم، یعنی بچه‌ها یک سری کارها را خودشان انجام دهند، بچه‌هایی که کارهایشان را خود انجام می‌دهند به سمت استقلال می‌روند و راحت از مادر جدا می‌شوند./9194/پ202/ی