اندیشه > یادداشت
۳۰ دی ۱۳۹۳ - ۱۵:۱۵
کد خبر: ۲۴۱۸۷۱
نگاهی دیگر به حادثه شارلی ابدو؛

محمد(ص)؛ پیامبری مظلوم در نزاع کفر و تکفیر

خبرگزاری رسا ـ در این هرج و مرج جهالت وهابی، شقاوت داعشی، جنایت صهیونی، حماقت و غفلت کشورهای عربی، پیامبر رحمتی که حرمتش از سوی دشمنان پنهان و پیدای امروزی شکسته می شود تنها مظلوم تمام این وقایع تقابل تکفیر و کفر است.
راهپيمايي مردم شيراز
 
به گزارش سرویس اندیشه خبرگزاری رسا، در چند روز گذشته با وقوع حملات تروریستی به مجله فکاهی شارلی ابدو در فرانسه و متعاقب آن هتک حرمت پیامبر اسلام(ص) موج جدیدی از اسلام هراسی و تضاد ایدئولوژی در جهان شکل گرفته است.
بنیامین نتانیاهو دست در دست سران 40 کشور از قبیل فرانسه، آلمان، ترکیه، انگلیس، اسپانیا و ... راهپیمایی اتحاد به راه می اندازد و دم از آزادی می زند. سه میلیون نسخه از مجله‌ای که تیراژ آن به 60 هزار نسخه نیز نمی رسید، بخاطر کاریکاتور پیامبر اسلام به فروش رفته و برای خرید این نشریه صف‌های طولانی شکل می‌گیرد.
در سراسر جهان مساجد به آتش کشیده می شود و مسلمانان مورد ضرب وشتم قرار می گیرند. مرد فرانسوی همسایه مسلمان خود را به ضرب چاقو می کشد تا انتقام حملات تروریستی سلفی را از او بگیرد.
 
هرج و مرج و فشار به مسلمانان در اروپا شدت گرفته و رشد گرایش اروپاییان به اسلام متوقف می شود. و کسی که تنها دلیل خلقت انسان ها بوده و برای یک میلیارد مسلمان، پیامبر و برای یک جهان رحمت است از سوی کسانی که مدعی احترام به اندیشه دیگران هستند به تمسخر گرفته می شود.
 
اما چرا و چگونه نشریه‌ای که خود چندین مرتبه ناقض آزادی دیگران بوده است، به بهانه آزادی بیان هتاکی را به اوج خود می‌رساند. و چرا برخی با نام انتقام برای پیامبر(ص) و با شعار الله اکبر، خودسرانه دست به اسلحه می برند و بدون حکم حاکم و تفهیم اتهام، عامل برخورد و مجازات می‌شوند؟ و در پایان، چرا چنین غرب تحت لوای چنین هجمه رسانه‌ای سهمگینی، سعی در تعمیم بخش کوچکی از تندروهای سلفی، به یک میلیارد مسلمان را دارند؟
 
 
در ادامه به ریشه های وقوع چنین حادثه ای که با توهین به پیامبر اسلام و مسلمان‌ها همراه شده خواهیم پرداخت.
 
تاریخچه شارلی ابدو
 
در سال 1960، پروفسور چورون و فرانسوا کاوانا مجله فکاهی تحت عنوان هاراکیری که نام آن برداشتی از نحوه خودکشی سامورایی‌های ژاپنی بود را راه اندازی کردند. چورون به عنوان مدیر مسئول نشریه و کاوانا به عنوان سردبیر مشغول به کار شدند. پس از مدتی کاوانا با گردآوردن چند کاریکاتوریست مستقل مجله هاراکیری را وسعت داده و شعار مجله را «گنگ، تند و زننده» تعیین کرد.
 
دیری نپایید که هاراکیری ممنوع شد. پس از یک سال از آغاز انتشار کاریکاتورهای زننده نسبت به مذاهب و ادیان مختلف که با عنوان آزادی بیان چاپ می شد این نشریه به دلیل اعتراضات مردمی بسته شد.
 
پس از 5 سال بار دیگر شروع به کار کرد اما پس از 6 ماه دوباره این نشریه به صورت موقت بسته شد. اعضای مجله هاراکیری در ازای کاهش توهین های خود درخواست کردند دوباره انتشار این مجله از سر گرفته شود. پس از کش و قوس های فراوان آنها به خواسته خود رسیدند.
 
در سال 1969، تیم ماهنامه هاراکیری تصمیم گرفتند یک نشریه هفتگی که به امور جاری و روزمره مردم می پردازد را با نام هاراکیری ابدو وارد بازار مطبوعات کنند.
 
در نوامبر 1970، ژنرال دوگل، رئیس جمهور سابق فرانسه در ویلای ییلاقی خود در منطقه کولومبی درگذشت. هشت روز پس از آن، آتش سوزی در یک کلوپ شبانه جان 146 نفر را گرفت. این مجله فکاهی، مطبوعات فرانسه را مورد هجوم قرار داد که چرا به مرگ ژنرال دوگل بیش از هر چیز دیگری پرداخته و توجه چندانی به آتش سوزی کلوپ شبانه نکرده اند.
 
برای همین، هاراکیری ابدو تصمیم گرفت یک تیتر جنجالی را به عنوان تیتر اصلی انتخاب کند: رقص تراژیک در کولومبی (خانه دوگل) یک کشته برجا گذاشت. این تیتر هاراکیری، جنجالی در بین عوام و مطبوعات آن زمان فرانسه به راه انداخت تا جایی که هفته نامه توقیف شد.
 
به همین منظور، تیم تحریریه برای آنکه از گزند ممنوعیت دور بمانند. با تغییر عنوان مجله خود از هاراکیری ابدو به شارلی ابدو که گریزی طعنه آمیز به نام ژنرال شارل دوگل بود توانستند به حیات مطبوعاتی خود ادامه دهند. شارلی ابدو که نظرات رادیکالیسم چپ گرایانه داشت با نوعی گستاخی تند و گاه هرزگی مطالبی هجوگونه را منتشر می کرد.
 
 
شارلی ابدو در ابتدا پیکان خود را به سوی خاندان سلطنتی فرانسه و ولنگاری و فساد در کاخ ورسای گرفته بود اما رفته رفته به مسائل اجتماعی و مذهبی با نگاهی تمسخر آمیز روی آورده و آن ها را مورد حمله قرار می داد. اما انتشار هفته نامه شارلی ابدو زیاد طول نکشید. بار دیگر در سال 1981 به دلیل توهین به مقدسات ممنوع الانتشار شد.(1)
 
 
احیای دوباره شارلی ابدو
 
پس از 10 سال، در 1991 تحریریه شارلی ابدو بار دیگر در لوای هفته نامه«لاگراس برتا» که سبکی چون شارلی ابدو داشت با محوریت جنگ اول خلیج فارس آغاز به کار کرد. پس از چندی احیای دوباره شارلی ابدو از سوی کمدین و روزنامه نگار فرانسوی، فیلیپ وال  مورد توجه قرار گرفت تا آنکه در ژوئیه 1992 بار دیگر توقیف شارلی ابدو برداشته شد. هفته نامه، در میان تبلیغات رسانه ای عظیمی با تیراژ 100 هزار نسخه منتشر شد.
 
شارلی ابدو و یهودیت
 
در سال 2009، شارلی ابدو برخلاف رویه جدید نظام فرانسه که اجازه هرگونه هتک حرمت را به روزنامه نویس ها می داد این بار برای مجله شارلی ابدو حاشیه درست کرد. «موریس سینِ» به عنوان یکی از کاریکاتوریست های معروف نشریه شارلی ابدو تا آن زمان شناخته می شد که بی محابا به هر سویی حمله می کرد. تا آنکه به دلیل کشیدن کاریکاتور پسر سارکوزی که به دلایل مالی به دین یهودیت تغییر مذهب داده بود به اتهام یهودیت ستیزی از این مجله اخراج شد.
 
او پس از حادثه حمله تروریستی به نشریه شارلی ابدو اینگونه می نویسد: « من شارلی نیستم، من سین هستم. من پیش از این به عنوان یک کارتونیست برای مجله فکاهی شارلی ابدو فعالیت می کردم. اما در سال 2009، کارتونی کشیدم درخصوص پسر نیکلا سارکوزی، در حالیکه به خاطر دلایل مالی به دین یهودیت گرویده بود. شارلی از من خواست تا از جامعه یهودیت عذرخواهی کنم.اما من نپذیرفتم. در پایان شارلی مرا با ادعای به سخره گرفتن یهودیت اخراج کرد.»
 
 
در پایان، موریس سین به دلیل عذرخواهی نکردن از یهودیان، از مجله شارلی ابدو اخراج شد.(2)
 
رویکرد هتاکانه شارلی ابدو به اسلام
 
فیلیپ وال(مدیر مسئول مجله شارلی ابدو) درحالی کاریکاتوری که سین کشیده بود را توهین به مقدسات یهودیت می دانست و از سین خواسته بود تا از جامعه یهود عذر خواهی کند که در سال 2006 با بازنشر کاریکاتورهای موهن دانمارکی از ساحت مقدس پیامبر اکرم خواهان آزادی بیان مطبوعات شده بود.
 
در نوامبر2011، شارلی ابدو کاریکاتور توهین آمیزی را درباره مسلمانان با مضمونی همجنسگرایانه منتشر کرد. همین موضوع سبب شد تا پس از چند روز با کوکتل مولوتوف، به دفتر مجله حمله شود.
 
اما 4 سال بعد، در تاریخ 7 ژانویه 2015 حاشیه سازترین حادثه شارلی ابدو رخ داد. حمله عناصر سلفی به دفتر مجله پس از انتشار کاریکاتور ابوبکر البغدادی سبب شد تا 12 نفر از افراد مجله کشته و 10 نفر دیگر زخمی شوند.
 
سعید کواشی و شریف کواچی دو تن از اعضای القاعده درحالی به دفتر این مجله حمله کردند که فریاد می زدند ما انتقام پیامبرمان را گرفتیم. ما شارلی ابدو را کشتیم. همین موضوع عاملی شد برای آنکه بازماندگان حادثه 7 ژانویه اعلام کنند به زودی شماره جدید شارلی ابدو را با هتاکی به پیامبر اسلام منتشر خواهند کرد.(3)
 
انتشار فیلم های حمله تروریستی در یوتیوب و شبکه های اجتماعی سبب گردید تا احساسات مردم فرانسه جریحه دار شود و جو رسانه ای شکل بگیرد با این عنوان که نباید از خون کشته شدگان به راحتی گذشت. همین موضوع سبب شد تا آخرین شماره مجله شارلی ابدو سه میلیون نسخه فروش برود و مردم فرانسه و حتی کشورهای دیگر برای خرید کاریکاتور موهن پیامبر اسلام ساعت ها در صف بایستند.
 
شخصیت شناسی قاتلین و مقتولین
 
آن گونه که پیداست عاملین حمله به دفتر مجله دو برادر به نام های سعید کواشی و شریف کواچی بوده اند. آنها از پدر و مادری الجزایری در پاریس متولد شده و در رن فرانسه رشد کرده بودند.
 
به گفته رسانه های فرانسوی، شریف در اوایل دهه 2000 میلادی همراه با بردار بزرگترش سعید، در حومه پاریس به کار تحویل پیتزا مشغول بود. اما کم کم عضوی از شبکه بوت شومون شد.این شبکه وظیفه جذب نیرو برای القاعده را داشت.
 
پیش از حادثه تروریستی شارلی ابدو، شریف کواچی برای پلیس فرانسه نامی آشنا بود. او به اتهام نقش داشتن در اعزام تروریست ها به عراق به سه سال زندان محکوم شد، اما 18 ماه بعد حبس او به حبس تعلیقی تبدیل گردید.
 
پس از حمله تروریستی سعید کواشی به همراه برادرش از محل حادثه فرار کرد اما در پایان با کش و قوس های فراوان هر دو در چاپخانه ای در شرق پاریس کشته شدند. سعید که پیش از آن ساکن شهر ریمز شده بود پس از کشته شدنش نیز جنجال آفرید. شهردار شهر مخالف دفن جسد در قبرستان شهر شده بود اما سرانجام، سعید کواشی به دلیل احتمال بوجود آمدن آشوب، شبانه و بی نام و نشان در حومه شهر رمیز دفن شد.
 
 
در مقابل افراد زیر مقتولین حادثه تروریستی شارلی بودند.
1.  فردریک بواسو، نظافتچی 42 ساله
2. فرانک برنسولارو، پلیس 49 ساله
3.ژان کابو، ملقب به کابو، 76 ساله، کاریکاتوریست
او که همیشه عینک گردی بر صورت داشت، یکی از ستون های شارلی ابدو محسوب می شد. در کارتون هایش به موضوعات سیاسی، نیروهای مسلح، و تمامی ادیان می پرداخت. کاریکاتورهای محمد او که در سال 2006 منتشر شد، به تهدیدهایی علیه اعضای روزنامه انجامید.
 4. الزا کایا، روانپزشک و روانکاو 54 ساله
او مسؤولیت ستون "divan" را در شارلی ابدو برعهده داشت و تنها زنی است که در سوءقصد علیه دفتر روزنامه کشته شد.
 5. استفان شاربونیه، ملقب به شارب، طراح و کاریکاتوریست 47 ساله
او از زمان انتشار کاریکاتور محمد در سال 2006 تحت مراقبت امنیتی قرار داشت. عنوان ستون او در این روزنامه "شارب مردم را دوست ندارد" بود. او مدت ها از طرفداران حزب کمونیست بود و پس از آن به جبهه چپ گرا روی آورد.
 6.فیلیپ اونوره، ملقبه به اونوره، طراح 73 ساله
او طراح آخرین کارتونی بود که کمی قبل از این حمله توسط هفته نامه در توئیتر منتشر شد. او در این کارتون رهبر داعش، ابوبکر البغدادی را کشید که آرزوی سالی خوب همراه با سلامتی می کند. او از سال 1992 با شارلی ابدو همکاری می کرد.
 7.برنار ماریس، روزنامه نگار و اقتصاددان 68 ساله
تخلص وی در شارلی ابدو "عمو برنار" بود. او برای مطبوعات دیگر مانند "ماریان"، "مجله فیگارو"، "لوموند" و "نوول ابزرواتور" نیز مطلب می نوشت.
8.احمد مرابت، مأمور پلیس 41 ساله
او فردی مسلمان بود که هشت سال پیش به نیروهای پلیس پیوست و اخیراً دیپلم پلیس قضایی خود را اخذ کرده بود. او در رویارویی با تروریست ها ابتدا زخمی شد و بر زمین افتاد و سپس توسط یکی از آنها مورد اثابت گلوله از ناحیه سر قرار گرفت.
9.مصطفی اوراد، ویرایشگر شارلی ابدو، 56 ساله
10.میشل رونو، روزنامه نگار سابق و بنیانگزار جشنواره "سفرنامه"، 69 ساله 
11.برنار ورلاک، ملقب به تینیو، طراح و کاریکاتوریست 57 ساله،
12.ژرژ ولینسکی، ملقب به ولینسکی، نویسنده، طراح و کاریکاتوریست 80 ساله
 او یکی از ستون های گروه "هاراکیری" که بعدها در سال های 1960 به "شارلی ابدو" تغییر نام یافت محسوب می شد. او در نمایشنامه نویسی نیز فعال بود. موضوع مورد علاقه او روابط زن و مرد و جنسیت بود.(4)
 
داستان حمله به دفتر مجله شارلی ابدو
 
در 7 ژانویه 2015، دو مرد مسلح وارد ساختمان دفتر شارلی ابدو در خیابان نیکولاس اپر پاریس شدند و با کلاشینک به سوی نگهبانان و کارکنان این دفتر شروع به تیراندازی کردند. این عمل موجب کشته شدن 12 نفر و جراحت شدید 10 تن شد.
 
پس از این حادثه در حالی که سعید و شریف کواشی فریاد می زدند که ما انتقام پیامبر را گرفتیم پا به فرار گذاشتند. تعقیب گسترده برای دستگیری مظنونین بلافاصله آغاز گردید. برادران کواشی پس از گریختن از دفتر مجله، فردای آن روز در چاپخانه ای پنهان شده و یک نفر را به گروگان می گیرند. ماموران پلیس چاپخانه را محاصره کرده و به آن یورش می برند، در پایان، برادران کواشی کشته شده و گروگان نیز آزاد می شود.
 
پس از پناه بردن کواچی ها به چاپخانه، مرد مسلح دیگری با نام امدی کولیبالی، در فروشگاه مواد غذایی یهودیان، عده ای را به گروگان می گیرد. یگان های مقابله با تروریسم فرانسه با یورش به فروشگاه مرد مسلح را می کشند. اما تنها عده ای یهودیان گروگان گرفته شده را می توانند نجات دهند. 4 یهودی در این حادثه کشته شدند. کولیبالی در درخواست های خود خواسته بود تا برادران کواشی آزاد شوند.(5)
 
فرانسوا اولاند از حادثه گروگان گیری در فروشگاه یهودیان به عنوان یک اقدام یهودی ستیزانه نام برد.
 
شریف کواشی به یک تلویزیون فرانسوی گفته بود که القاعده یمن از آن ها حمایت می کند، و امدی کولیبالی، که به یک سوپر مارکت یهودی حمله کرد، مدعی شده بود که به گروه داعش وابسته است و این حملات هماهنگ شده بوده اند. چند روز بعد القاعده یمن به طور رسمی مسئولیت این حملات را بر عهده گرفت. در پیام ویدئویی آنان آمده است: «سازمان القاعده در شبه‌جزیره عربستان مسئولیت عملیات انتقام رسول خدا» را به عهده می‌گیرد. ناصر بن علی آل انسی، از رهبران القاعده یمن، گفت: رهبری این سازمان «انتخاب هدف، برنامه‌ریزی و تامین مالی عملیات» را انجام داده است.
 
یازده سپتامبری به نام شارلی ابدو
 
با کمی دقت در حادثه شارلی ابدو می توان به این نتیجه رسید که حمله تروریستی شارلی ابدو بیشتر از هر چیز به فیلم نامه های هالیوودی شباهت دارد که این بار تمام عناصر فیلم واقعی هستند.حمله به دفتر شارلی ابدو بلافاصله اذهان را به سوی حادثه تروریستی 11 سپتامبر می اندازد.
 
در نگاه اول چیزی که مخاطب می شنود آن است که یک حمله تروریستی اینبار در فرانسه به وقوع پیوسته است. استفاده از عبارت حمله تروریستی، ذهن مخاطب را به حادثه 11 سپتامبر و ساخت فیلم های متعدد هالیوودی درباره تروریسم، به سوی مسلمانان سوق می دهد.در ادامه المان های کلاشینکف، صورت های پوشیده شده با پارچه ی مشکی و منطقه جغرافیایی فرانسه احتمال مسلمان بودن تروریست ها را بیش از هر چیزی دیگری تقویت می کند.(6)
 
پس از حادثه و کشته و زخمی شدن جمعی از روزنامه نویس ها و به زعم عموم جامعه فرانسوی بی گناهان، از سوی تروریست ها، فریادهای الله اکبر آن ها شک حضور اسلام گرایان افراطی را در راس حادثه به یقین تبدیل می کند.
 
درام فیلم نامه شارلی ابدو زمانی قوی تر می شود که مهاجمان به دفتر نشریه در پایان در یک چاپخانه کشته می شوند. افزون بر آن وجود یک داستان موازی با حضور یک مسلمان افراطی به نام کولیبالی و جمعی یهودی بی گناه در یک سوپر مارکت و کشته شدن 4 یهودی و زخمی شدن تعداد زیادی از آنها تراژدی داستان را به مراتب بالاتر می برد. سوال آنجاست که چرا همیشه باید مظلومیت یهودیان و جنایت های مسلمانان-دقیقا چیزی که در فلسطین خلاف آن صدق می کند- برای جهان به نمایش در آید.
 
حادثه 11 سپتامبر با بهت و حیرت تماشاگران ادامه پیدا کرده و فیلم های متعددی از این حادثه گرفته می شود اما با تحقیقات جسته و گریخته می توان به این موضوع رسید که حادثه 11 سپتامبر تنها یک دروغ از پیش تعیین شده بود. حادثه 7 ژانویه فرانسه نیز شباهت هایی به حمله به برج های دوقلو دارد.
 
در یکی از ویدئوهای منتشر شده از حمله ی تروریستی فرانسه می توان به واقعی بودن حادثه شک کرد. این فیلم ویدئویی اینگونه نشان می دهد که تروریست ها از فاصله نزدیک به یک مامور پلیس تیراندازی کرده و سپس تیر خلاص با فاصله خیلی کم به سر او می زنند.
 
مسئله قابل تردید آن است که کلاشینکف به خاطر استفاده از کالیبر کشنده 7/62 در 39  و فشار غیر مستقیم گاز باروت که سبب افزایش قدرت آتش می شود؛ می تواند هدف را از فاصله 50 متری متلاشی کند. اما در فیلم منتشر شده از فاصله یک متری، نه تنها سر پلیس متلاشی نمی شود، حتی خونی نیز بر زمین نمی ریزد. رسانه های فرانسوی پس از انتشار این فیلم در رسانه های دولتی و پس از آن شبکه های اجتماعی از کشته شدن افسر پلیس خبر دادند در حالی که هیچ گزارش یا عکسی از افسر پلیس پس از مرگش که نشان دهنده ی برخورد گلوله به سرش باشد وجود ندارد. با کمی دقت در فیلم منتشر شده در می یابیم که گلوله به یک متر آن طرف تر به روی زمین برخورد می کند.
 
در پایان احتمال جعلی بودن حمله به شارلی ابدو از سوی دو مسلمان زمانی قوت می گیرد که، هر دوی آنها در روز حادثه تمام مدارک شخصی خود را به همراه داشته و اتفاقاً آن را در ماشینشان جای گذاشته و نیروهای امنیتی فرانسه بر اساس این مدارک به مسلمان بودن هر دو نفر پی می برند.
 
حمله  به جهان اسلام
 
پس از حادثه تروریستی شارلی ابدو، بزرگترین حمله، از سوی بازماندگان مجله شارلی ابدو صورت گرفت. آن ها اعلام کردند ویژه نامه ای با موضوع حمله تروریستی و کاریکاتور پیامبر اسلام و به بهانه آزادی بیان با تیراژ 3 میلیون نسخه و به 16 زبان دنیا راهی روزنامه فروشی ها خواهند کرد. جامعه متاثر فرانسه و کشورهای اروپایی از واقعه تروریستی نیز به محض انتشار، برای خرید ویژه نامه این نشریه ساعت ها در صف ایستادند.
 
اما دلیل اصلی تظاهرات مسلمانان تنها به دلیل کشیدن کاریکاتور پیامبر نبوده است دلیل دیگر آن پیامی است که در بطن کاریکاتور وجود دارد که از پیامبر اسلام اینگونه نقل می کند: من شارلی هستم. سر دبیر مجله شارلی ابدو در نشست خبری خود اعلام کرد که من شارلی هستم به معنای آن است که من لائیک هستم. اما این موضوع پایان هجوم به جهان اسلام نبود. بیش از 50 حمله علیه مسلمانان از تیراندازی و پرتاب نارنجک به مساجد و ساختمان های مسلمانان گزارش شد. افزون بر آن 33 مورد تهدید و توهین به مسلمانان نیز پس از حادثه ثبت شده است. تا کنون چنین حملاتی علیه مسلمانان در این زمان کوتاه دارای سابقه نبوده است.(7)
 
  
جای‌نمایی مراکزی که علیه مسلمانان حمله به وقوع پیوسته است
 
منافع رژیم صهیونیستی در وحشی گری سلفی
 
فرانسوا اولاند، پس از حمله به نشریه شارلی ابدو و چاپ کاریکاتور موهن پیامبر اسلام، از مقام های امنیتی اروپا درخواست کرد تا از یهودیان فرانسوی بیش از پیش حمایت شود. بنیامین نتانیاهو در صف اول راهپیمایی اتحاد علیه تروریسم پاریس راه می رفت و خواستار مقابله با یهودستیزی شد. او اعلام کرد که حمله به پاریس تفاوتی با حمله به بیت المقدس ندارد و باید در شهرهای پاریس، بروکسل، لندن و برلین ترتیبی بوجود آورد تا به طور کامل از یهودیان در برابر تمامی مسلمانان محافظت کرد.(8)
 
 
در مجموع حمله تروریستی 7 ژانویه فرانسه، که از سوی سلفی های داعش ترتیب داده شده بود، نه تنها سبب موضع گیری رسانه های غربی جهان شد بلکه عواطف عموم مردم را خدشه دار کرده و در تقابل با اسلام محمدی قرار داد.
 
در این هرج و مرج جهالت وهابی، شقاوت داعشی، جنایت صهیونی، حماقت و غفلت کشورهای عربی، پیامبر رحمتی که حرمتش از سوی دشمنان پنهان و پیدای امروزی شکسته می شود تنها مظلوم تمام این وقایع تقابل تکفیر و کفر است.
 
شیطان، چه در لباس سفید و چفیه قرمز باشد یا یونیفرم صهیونیستی بپوشد، چه دست در دست کشورهای غربی راهپیمایی اتحاد راه بیاندازد یا کاریکاتور پیامبر بکشد، کارش دشمنی است. حال آنکه باید از خود بپرسیم، ما که دم از دوستی پیامبر و اهلش میزنیم در میدان جنگهای ایدئولوژی امروزی چه سودی برای اسلام محمدی و تشیع علوی داشته ایم.
 
/9466/702/م
 
علی ملحانی
 
 
 ---------------------------------------------------------------------------------------------
منابع
1.  تاریخچه مجله‌های فکاهی فرانسه  Un historique d'Hara-Kiri/Charlie Hebdo
3. Willsher, Kim (7 January 2015). "Satirical French magazine Charlie Hebdo attacked by gunmen"The Guardian. Retrieved 7 January 2015.
4. تارنمای مجله اشپیگل. "ناهنجار، بی ترس و تحت حفاظت پلیس"
گزارش خطا
ارسال نظرات