پایان‌نامه‌های حوزوی نیازمند برقراری ارتباط میان نیاز و دانش
حجت الاسلام سید صادق پیشنمازی، مدیر سطح چهار مؤسسه تخصصی تبلیغ، در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، در مورد آسیب‌ها و راهکارها در عرصه پژوهش دینی گفت: یکی از مشکلاتی که در دانشگاه ها وجود دارد، عدم رابطه بین صنعت و آموزش است که هرکدام در مسیر جداگانه ای در حال حرکت است.
وی ادامه داد: اگر صنعت و آموزش در یک مسیر حرکت کند، صنعت پیشرفت خواهد کرد و اگر این گونه نباشد با وجود دانشگاه ها باز هم وابسته به غیر خواهیم بود؛ بنابراین رابطه بین نیاز و دانش یکی از مطالب مهم است که نظام آموزشی باید آموزش خودش را براساس نیازهای موجود در خارج تنظیم کند البته این موضوع چند سال اخیر در دانشگاه ها مورد بررسی قرار گرفته است.
استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: در صورتی که نظام آموزشی مشکلات را برطرف نکند برای رفع مشکلات باید به سمت غیر و خارج رفت تا نیازها را برطرف سازند؛ در پژوهش دینی نیز با گذشت چندین سال از انقلاب اسلامی، علوم انسانی ما با این که از پشتوانه قوی دینی برخوردار است نظریه پردازی های موجود در آن از نظریه های غربی سرچشمه می گیرند.
وی با اشاره به این که پژوهش دینی امروز متأسفانه کمتر با نیازهای جامعه ارتباط گرفته است، بیان داشت: همان اشکالی که در دانشگاه ها وجود داشت در حوزه علمیه نیز وجود دارد، پژوهشگاه ها راه خود را می روند و در پایان نامه نویسی نیز فقط پایان نامه نوشتن اهمیت دارد و مهم نیست که آیا مشکلی را پاسخ می دهد یا خیر.
حجت الاسلام پیشنمازی با بیان این که پایان نامه نویسی باید خروجی محور باشد، اظهار داشت: هنگام پژوهش باید بدانیم که پژوهش ما چه مشکلی را حل می کند و برای دانستن این موضوع نیازمند شناخت مشکلات موجود در جامعه هستیم، حکومت ما که حکومت دینی است بسیاری از مشکلات آن بی جواب مانده است.
وی افزود: به عنوان مثال در بحث «ربا» که جامعه دچار آن شده است؛ به چه مقدار پژوهش حوزه وارد این عرصه شده است حتی درباره معلم‌های علوم دینی، حوزه علمیه چه مقدار به آنها آموزش دینی داده است در صورتی که حوزه علمیه چنین توانایی های را دارد.
مدیر سطح چهار مؤسسه تبلیغ با تأکید بر این که حوزه باید تیم کارشناسی برای پایان‌نامه نویسی ایجاد کند، بیان کرد: دلیل این که با وجود پایان‌نامه‌های فروان مشکلات جواب داده نشده‌اند این است که در پایان نامه نویسی یا موازی کاری وجود دارد و در جایی که موازی کاری نباشد اولویت بندی وجود ندارد.
استاد حوزه و دانشگاه نابسامانی در پژوهش را بزرگ‌ترین آسیب دانست و گفت: در پژوهش دینی هرشخصی که احساس کند که جامعه چه مشکلاتی دارد به آن می پردازد و به این موضوع فکر نمی کند که پژوهشگران دیگر در چه زمینه ای تحقیق می کنند و به همین دلیل در آخر کار پژهش های مختلف بدون ارتباط صورت گرفته است در حالی که برای هرکدام بودجه نیزهزینه شده است.
وی ادامه داد: حوزه علمیه باید سؤالات را از مراکز پژوهشی و مراکز دیگر جمع آوری کند و با یک بررسی نیازهایی را که اولویت دارند را در دستور کار قرار دهد و هر پژوهشکده ای که می خواهد پژوهشی صورت دهد باید بر اساس این نیازها باشد در غیر این صورت از آن پژوهش پشتیبانی نکند.