جشن باشکوه میلاد امام رضا در مرکز اسلامی هامبورگ برگزار شد
به گزارش خبرگزاری رسا، در شب خجسته میلاد با سعادت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) مرکز اسلامی هامبورگ بار دیگر صحنه حضور با شکوه مسلمانان، شیفتگان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت از ملیتهای مختلف بود که با شرکت در این مراسم با شکوه این روز عزیز را گرامی داشتند.
مراسم جشن عید رضوی شامل برنامه های متنوعی از جمله تلاوت قرآن کریم، اجرای تواشیح، پخش کلیپ، سخنرانی، مسابقه، مدیحه سرایی و اهداء جوایز بود.
در این مراسم حجّت الاسلام والمسلمین ترابی، مدیر آکادمی اسلامی آلمان به ایراد سخنرانی پرداختند. ایشان ضمن تبریک به مناسبت میلاد با سعادت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در بخشی از سخنان خود به تشریح ابعاد گوناکون شخصیّت آن امام همام پرداخته و افزودند: میلاد امام رضا علیه السلام یادآور خصوصیات بزرگ مردی است که خلیفه خداوند متعال بر زمین بوده و دارای برجسته ترین صفات انسانی بوده است، چنانکه در تاریخ خصوصیات ممتازی برای امام رضا علیه السلام مورد توجّه واقع شده است، از جمله:
1ـ اخلاق و رفتار زیبا: آن حضرت هیچ گاه با سخنان خود کسی را آزار نمی داد. در حضور دیگران به چیزی تکیه نمی داد. پای خود را نزد کسی دراز نمی کرد. با خدمتکاران و زیردستان به نرمی سخن می گفت. با خدمتگذاران و دربانان بر سر یک سفره می نشست. هرگز بوی بد از بدن او استشمام نمی شد. به هنگام شادی و خنده، قهقهه سر نمی داد. هیچ نیازمندی را نمی راند. زیاد میهمان دعوت می کرد و خودش به آنان خدمت می فرمود.
2ـ عبادت و بندگی خدای سبحان: مقدار کمی از شب را می خوابید و بیشتر آن را به عبادت سپری می کرد. تا آنجا که مقدور بود، قرآن می خواند. بسیاری از روزها را روزه بود. به نماز اوّل وقت اهمیت می داد. سجده های طولانی داشت. هنگامی که به بستر می رفت به یاد خداوند به تلاوت قرآن مشغول بود.
3ـ علم بی نظیر: جدّش امام صادق علیه السلام لقب عالم آل محمد(ص) را به ایشان دادند. در تاریخ آمده که هرچه می فرمود با تکیه بر کلام وحی و استفاده از آیات قرآن کریم بود. آن حضرت به ادیان و زبان های گوناگون آشنا بود وبا هر فرقه ای با زبان خودشان سخن می گفت.
ایشان در بخش دیگری از سخنانشان، با اشاره به بخشهایی از نامه امام رضا(ع) به مأمون که در آن، حضرت به کلّیاتى از حلال و حرام، و واجبات و مستحبّات اشاره دارند، افزودند: نقل شده است که مأمون [وزیر خود] فضل بن سهل را با این پیام بسوى حضرت رضا علیه السّلام فرستاد که : من دوست دارم که کلّیاتى از حلال و حرام، و واجبات و مستحبّات را برایم فراهم سازى، چرا که تو حجّت خدائى بر خلق او، و بنیاد و سرچشمه دانشى، پس امام رضا علیه السّلام دوات و کاغذى حاضر ساخته و به فضل گفت بنویس:
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم، اقرار بوحدانیت خداى یکتا و بىنیاز ما را کافى است، نه همسرى گرفته و نه فرزندى دارد، پاینده است و بسیار شنوا و بینا، قائم است و باقى و نور، دانائى است که جهل در او راه ندارد، توانائى است عارى از عجز و درماندگى، توانگرى است از احتیاج بدور، دادگرى است که بیداد نکند، همه چیز را آفریده، و چیزى همانند او نیست، نه او را مانندى است و نه ضدّى، و نه شریکى دارد و نه همتائى. و آنکه محمّد بنده و فرستاده و امین خدا و برگزیده و منتخب از خلق او است، او سرور و سالار پیمبران مرسل و ختمکننده انبیاى الهى و بهترین خلق عالم است، نه پیامبرى پس از او آید و نه آئینش تغییر و تبدیل گردد، و اینکه تمام آنچه محمّد صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم آورده حقّ آشکار بوده است، و پیامبر [اسلام] و تمام رسولان و پیامبران و پیشوایان خداوند- که پیش از او بودهاند- را تصدیق مىکنیم، و کتاب صادقش را باور داریم که: «باطل (کاهش، افزایش و نادرستى) از پیش آن و از پس آن (در حال و آینده) بدان راه نیابد، زیرا فرو فرستادهاى است از سوى [خداى] با حکمت و ستوده.
« رُوِیَ أَنَّ الْمَأْمُونَ بَعَثَ الْفَضْلَ بْنَ سَهْلٍ ذَا الرِّئَاسَتَیْنِ إِلَى الرِّضَا(ع) فَقَالَ لَهُ إِنِّی أُحِبُّ أَنْ تَجْمَعَ لِی مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ فَإِنَّکَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ فَدَعَا الرِّضَا(ع) بِدَوَاةٍ وَ قِرْطَاسٍ وَ قَالَ(ع) لِلْفَضْلِ اکْتُبْ- بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ حَسْبُنَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ أَحَداً صَمَداً لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً قَیُّوماًسَمِیعاً بَصِیراً قَوِیّاً قَائِماً بَاقِیاً نُوراً عَالِماً لَا یَجْهَلُ قَادِراً لَایَعْجِزُ غَنِیّاً لَایَحْتَاجُ عَدْلًا لَایَجُورُ خَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ لَاشِبْهَ لَهُ وَ لَاضِدَّ وَ لَانِدَّ وَ لَاکُفْوَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَمِینُهُ وَ صَفْوَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ سَیِّدُ الْمُرْسَلِینَ وَ خَاتَمُ النَّبِیِّینَ وَ أَفْضَلُ الْعَالَمِینَ لَانَبِیَّ بَعْدهُ وَ لَاتَبْدِیلَ لِمِلَّتِهِ وَ لَاتَغْیِیرَ وَ أَنَّ جَمِیعَ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ(ص) أَنَّهُ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ نُصَدِّقُ بِهِ وَ بِجَمِیعِ مَنْ مَضَى قَبْلَهُ مِنْ رُسُلِ اللَّهِ وَ أَنْبِیَائِهِ وَ حُجَجِهِ وَ نُصَدِّقُ بِکِتَابِهِ الصَّادِقِ- لایَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِید ... »
حجّت الاسلام والمسلمین دکتر ترابی در بخش دیگری از سخنانان خود، با اشاره به رحمت و بخشش بیکران الهی افزودند: قرآن کریم تاکید می کند که «إن الله یغفر الذنوب جمیعاً» خداوند بسیار بخشنده و آمرزنده است و در صورت تحقّق توبه واقعی خداوند همه گناهان را مورد عفو و بخشش خود قرار می دهد. امّا این مطلب نباید باعث شود که ما گناهان گوناگون را کوچک و بی اهمیت قلمداد کنیم همانگونه که امام رضا (ع) در نامه خود به مأمون اشاره ای که گناهان کبیره داشته و می فرمایند: ایمان همان امانتداری و دوری از گناهان کبیره است.
گناهان کبیره عبارتند از: قتل نفسی که خداوند کشتن او را حرام کرده است و زنا و دزدی و نوشیدن شراب و آزردن پدر و مادر و فرار از جهاد و خوردن مال یتیم از روی ستم و خوردن گوشت مردار و خون و گوشت خوک و هر ذبیحه ای که نام غیرخدا بر آن برده شده است، در صورتی که ضرورتی نباشد و خوردن ربا بعد از آگاهی (از ربوی بودن معامله) و خوردن حرام و قماربازی و کاستن و کم گذاشتن در پیمانه و وزن و نسبت ناروا دادن به زنان شوهردار و زنا و لواط و ناامیدی از رحمت الهی و ایمنی از مکر خدا و دلسردی از رحمت خدا و یاری رساندن به ستمکاران و تکیه و اعتماد بر آنان و سوگند دروغ و حبس کردن حق دیگران بدون این که سختی و ضرورتی موجب آن شده باشد و دروغگویی و تکبر و خود بزرگ بینی، و اسراف و ولخرجی ، و خیانت و ناراستی، و سبک شمردن حج و ستیزه کردن با دوستان خدا و مشغول بودن به خوشگذرانی های بیهوده، و اصرار و پافشاری کردن بر انجام گناهان صغیره که این نیز از گناهان کبیره محسوب میشود.
«و اجتناب الکبائر و هی قتل النفس التی حرم الله و شرب الخمر و عقوق الوالدین و الفرار من الزحف و اکل مال الیتامی ظلما و اکل المیته و الدم و لحم الخنزیر و ما اهل به لغیر الله من غیر ضروره به. و اکل الربا و السحت بعد البینه و المیسر و البخس فی المیزان و المکیال و قدف المحصنات و الزناء و اللواط و الشهادت الزور و الیأس من روح الله و الامن من مکرالله و القنوط من رحمت الله و معاونه الظالمین و الرکون الیهم و یمین الغموس و حبس الحثوث من غیر عسر و الکبر و الکفر و الاسراف و التبذیر و الخیانه و کتمان الشهاده و الملاهی التی تصد عن ذکر الله مثل الغناء و ضرب الاوتار و الاصرار علی الصغائر من الذنوب. فهذا اصول الدین و الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی نبیه و آله و سلم تسلیما».
در ادامه برنامه پس از اهداء جوایز مسابقه کتبی و اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء، شرکت کنندگان میهمان سفره با برکت رضوی بودند./998/د101/ف