تحمل سختی‌های پشت جبهه از سوی زنان، پیروزی سربازان را به دنبال داشت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، مرتضی سرهنگی چهره برتر هنر و ادب انقلاب در سال 93 در مراسم اختتامیه نشست ملی پژوهشگران حوزه دفاع مقدس که با همت سازمان نشر آثار و ارزش های مشارکت زنان در دفاع مقدس شامگاه یکشنبه در باغ موزه دفاع مقدس برگزار شد با بیان اینکه موضوعی که نوشته نشود گویی رخ نداده است، گفت: یک نویسنده مدعی است اگر مرگ نبود من چیزی را یادداشت نمی کردم، وی تلویحا نوشتن را با زندگی همسان دانسته است، ادبیات متولد می شود و چیزی که متولد می شود نیاز به مراقبت و تربیت دارد، این نوشته های هستند که آینده مقاومت ایران را بیان خواهند کرد.
وی افزود: خواندن این خاطرات نقش بازنمایی اتفاقات گذشه را برای آنانی که در آنجا نبوده اند ایفا می‌کند، پژوهشگران عرصه دفاع مقدس داوطلبانه در این عرصه حاضر شده اند و این اتفاق بسیار مناسبی است.
سرهنگی با بیان اینکه نگهداری از اسیران عراقی بسیار شرافت مردانه بوده است، تصریح کرد: برخی از فرماندهان ایرانی عملیات ها را برمبنای اسارت دشمن برنامه ریزی می کردند و نه کشتن آنان، ذات جنگ‌های دفاعی، مردمی است، خانواده در جنگ موضوع مهمی است، نقش زنان در جنگ ها فوق العاده بوده و اگر زنان نتوانند در پشت جبهه سختی ها را تحمل کنند سربازان پیروز خواهند شد، فشاری که زنان در جنگ ایران تحمل کردند بسیار دشوار بوده است.
چهره برتر هنر و ادب انقلاب با اشاره به خاطره ای از دوران دفاع مقدس، اظهار داشت: یک سرهنگ عراقی به محافظ های خود دستور داده بود که اگر از سوی ایران دستگیر شود او را بکشند، وی فرمانده تیپ 111 عراق بود که دوستان در عملیاتی فاو را از وی گرفتند.
وی افزود: آن سرهنگ به بیست بهمن 64 اشاره کرد گفت: صبح چند نفر از وزارت خارجه آمدند و دستور حرکت گردان به سمت بصره را صادر کردند زیرا اطلاعات خبر حمله ایران از شلمچه را اعلام کرده بود، آن سرهنگ در عملیات اسیر شد و پس از انتقالش به اردوگاه به شکل مناسبی از وی پذیرایی شد، آن سرهنگ به حضور آقایان رفیق دوست فرمانده سپاه و شمخانی فرمانده نیروی زمینی سپاه اشاره کرد و از غذا خوردن آنان در کنار خودش ابراز تعجب کرد.
سرهنگی ادامه داد: جنگ عراق با ایران یک تعبیر ناقص است، ما از 19 کشور مختلف اسیر گرفتیم، ارتش ایران اسلامی یک اسیرداری درخشانی را انجام داد، اگر قوانین اسیرداری ایران معرفی شود مشخص می‌شود که این قانون از کنوانسیون بین المللی بسیار بهتر بوده است، ایران اسارت را برای دشمن خود سخت نکرد./811/202/ب1