شعارهای فتنه گران انسانیت افراد را زیر سؤال برد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمد رضا رنجبر، استاد حوزه علمیه و خطیب مشهور، شامگاه پنجشنبه در اختتامیه سی و نهمین دوره مسابقات قرآن کریم که در آستان مقدس امامزاده عبدالله شهر ری برگزار شد، گفت: قرآن انسان را به سرو، گل و لاله شدن تشبیه و دعوت می‌کند.

وی با بیان اینکه بسیاری از آیات الهی انسان را به سرو شدن دعوت می‌کند، ابراز کرد: سرو تنها درختی است که به صورت مستقیم بسوی آسمان حرکت می‌کند در حالی که شاخه‌های دیگر درختان نه تنها اینگونه نیستند بلکه به اطراف خود نیز تمایل دارند به همین دلیل قرآن از انسان می‌خواهد سرو باشند و راستی و درستی پیشه کنند تا به کمال برسند.

حجت الاسلام رنجبر با اشاره به اینکه نصرت و پیروزی ارمغان راستی و درستی است، بیان داشت: امیرمومنان علی(ع) فرمودند: خداوند زمانی که در وجود ما صداقت را دید ما را یاری کرد؛ انسانی که راستی پیشه کرد خداوند او را به عقب می‌راند و عقب رانده شدن همان نصرت الهی و مقدمه اوج گرفتن و پرواز است.

این استاد حوزه ادامه داد: تیری که در کمان قرار می‌گیرد به هر اندازه که عقب کشیده شود به همان مقدار سرعت می‌گیرد از این رو افرادی که در زندگی خود راستی پیشه می‌کنند خداوند متعال ابتدا آنان را عقب می‌راند سپس در یک شب ره صد ساله را طی می‌کنند و پیروز می‌شوند.

وی دومین دعوت قرآن را به گل شدن تشبیه کرد و گفت: گل مظهر بخشندگی است کسی از نزد گل دست خالی باز نمی‌گردد، قرآن کریم به انسان توصیه می‌کند که گل باشید تا دیگران از شما بهره ببرند گل در هر مکان و زمانی گل است.

حجت الاسلام رنجبر اضافه کرد: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: بخشندگی چیزی از انسان کم نمی‌کند بلکه راه افزون شدن همین است پس گمان نکنید بخل ورزیدن سودی به شما می‌رساند بلکه این عمل زیان بار است.

این استاد حوزه با اشاره به اینکه دیگر توصیه قرآن به انسان لاله شدن است، تصریح کرد: درون لاله داغی وجود دارد و قرآن کریم می‌فرماید: نسبت به درد دیگران بی تفاوت نباشید فرق انسان با حیوان در دردمند بودن است.

وی افزود: در سال 88 عده‌ای شعار می‌دادند «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» اینها منظورشان این بود که ما نمی‌خواهیم درد و دغدغه دیگران را داشته باشیم.

حجت الاسلام رنجبر اضافه کرد: عملکرد دیگران نتیجه عمل و رفتار خود انسان است زیرا قانون عالم بر آن است که در حق خوبی، خوبی و در حق بدی، بدی به انسان مستولی شود./202/813/ب1