پس از فراخوان رهبري چه كرديد
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه جوان، روز يازدهم آبان‌ماه، هنگامي كه دكتر حسن روحاني رئيس‌جمهور در جلسه بررسي صلاحيت سه وزير پيشنهادي دولت در صحن علني مجلس شوراي اسلامي حضور يافته بود، با اشاره به تشكيل چهارمين جلسه شوراي اجتماعي كه روز قبل از آن (دهم آبان ماه) در محضر مقام معظم رهبري تشكيل شده بود، يادآورشد كه شب گذشته مقام معظم رهبري در جلسه مهم مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي اين جمله را فرمودند كه براي مبارزه با آسيب‌هاي اجتماعي حتي آنهايي كه به دين و اسلام اعتقادي ندارند اگر ايران را قبول دارند بايد با تمام توان وارد ميدان شوند.
سپس ايشان فرمودند حتي اگر كسي در عشقش به ايران ترديدي باشد و در وجدان او ترديد نباشد بايد با همه توان براي مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي آماده شود و تحرك داشته باشد.
دغدغه رهبر معظم انقلاب درباره موضوع آسيب‌هاي اجتماعي كه از سال گذشته به صورت جدي و رسمي در جمع مسئولان دولتي و ساير بخش‌هاي حاكميتي مطرح شد، تا به امروز ادامه داشته و طبق گزارش مسئولان مربوط تاكنون چهار جلسه اصلي در اين خصوص با حضور ايشان برگزار شده است كه آخرين آن دوشنبه هفته اخير بود.
سيدحسين هاشمي، وزير بهداشت در مطلبي با عنوان «گزارش يك جلسه؛ آسيب‌هاي اجتماعي، دردناك اما درمان‌پذير» در كانال تلگرامي خود آورده است: «چهارمين جلسه بررسي آسيب‌هاي اجتماعي در حضور رهبر معظم انقلاب برگزار شد و مسئولان برخي دستگاه‌ها كه در حوزه‌آسيب‌هاي اجتماعي فعاليت دارند، گزارش كار خود را مطرح كردند. در اهميت اين نشست، همين بس كه رهبري آن را مهم‌ترين جلسه‌نظام خواندند و با دقت و صبورانه، ساعت‌ها براي آن وقت گذاشتند».
وي مي‌افزايد: رهبري بياناتي فرمودند كه در اين فرصت اندك تنها به دو مورد آنها اشاره مي‌كنم؛ نخست اينكه ما به جاي گزارش، بايد اثر اقدامات دستگاه‌ها را در تغيير شاخص‌ها و كاستن از معضلات به طور ملموس ببينيم و بعد با اشاره مجدد به آسيب‌هاي اجتماعي به عنوان معضلي دردناك، فرمودند: اين كاري است كه هر كسي ايران را دوست دارد يا حتي هر كسي كه وجدان دارد، بايد به آن اهتمام ورزد.
رهبر معظم انقلاب در سومين جلسه آسيب‌هاي اجتماعي كه به تاريخ يازدهم ارديبهشت ۹۵ با حضور مسئولان ارشد نظام برگزار شد، توصيه‌هاي مهمي داشتند كه بخشي از آن بازتاب رسانه‌اي يافت: ايشان در آن نشست فرمودند كه: «درست است كه ما در كشور در درجه اول مسئله اقتصاد را داريم و خود مشكلات اقتصادي هم [به عنوان] يكي از آن عوامل ريشه‌اي اين مفاسد، مورد توجه ما است، لكن مسئله مفاسد اجتماعي با شرحي كه در جلسه قبل داده شد، يكي از بيماري‌هايي است كه هر روزي كه بر آن بگذرد و علاج نشود، عمق بيشتري پيدا مي‌كند و علاجش دشوارتر خواهد شد. لذا مسئله فوق‌العاده مهم است. ايشان سپس مي‌افزايند: شايد از نگاه جامعه شناسانه، وجود آسيب‌هاي اجتماعي در هر اجتماع بشري امري طبيعي باشد، اما در شأن كشوري كه آرمان «ساخت تمدن نوين اسلامي» دارد، به هر ميزان، ولو اندك هم شايسته نيست. بنابراين گرچه در خصوص مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي كارهايي شده است اما يقيناً كافي نيست. براي حل آن، بايد كار شبانه روزي كرد. «توقعات بيشتر از اينها است... اهميت كار را، بزرگي مسئوليت را، خطرات ناشي از آن را آدم توجه بكند، آن وقت مي‌فهمد كه چه قدر بايد در اين زمينه تلاش كرد و شب و روز نشناخت»
در همين جلسه بود كه مقام معظم رهبري نگراني جدي خود را نسبت به روند رو به رشد آسيب‌هاي اجتماعي مطرح كرده و ياد‌آور مي‌شوند كه: «ما مردم را بايد عائله خودمان بدانيم. ما مسئولان كشوريم ديگر... اين ملت، اين كشور، اين مرزها، اين فضاي زندگي، عائله ما است. به مسئله آسيب‌هاي اجتماعي در سطح كشور جوري نگاه كنيم كه اگر اين آسيب در داخل خانواده خود ما بود، آنجور نگاه مي‌كرديم. اگر بنده يك بچه معتاد داشته باشم چه حالي دارم؟ اگر كسي در خانه يك دختر فراري از خانه داشته باشد چه حالي دارد؟ تصورش را بكنيد، اگر اين دختر از خانه ديگري هم فرار كرد، ما بايد همان احساس را به خودمان تلقين كنيم ولو طبيعتاً نداشته باشيم... ما بايد به اين قضيه در سطح جامعه حساس باشيم و به فكر علاج باشيم... ما در واقع اهتمام‌مان به وضعيت مردم مثل اهتمام مان به داخل خانواده خودمان باشد.»
آنچه كه از گزارش وزير بهداشت از جلسه چهارم برمي‌آيد اين است كه فارغ از گزارش كار مسئولان ذي‌ربط، انتظار رهبري در صحنه عمل برآورده نشده است و ايشان تأكيد مي‌كنند كه ما به جاي گزارش، بايد اثر اقدامات دستگاه‌ها را در تغيير شاخص‌ها و كاستن از معضلات به طور ملموس ببينيم.
نگاهي به آنچه كه در عرصه جامعه بعد از سخنان رئيس‌جمهور در صحن مجلس و بيان دغدغه رهبري اتفاق افتاده است نشان مي‌دهد كه گويا نه تنها براي ايجاد اجماع ملي و بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي مردمي براي مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي اقدامي صورت نگرفته، بلكه در همين دوران كوتاه تعامل مسئولان به گونه‌اي بوده كه جز دامن زدن به چالش‌هاي غير ضرور كه زمينه ساز بي‌اعتمادي اجتماعي و افزايش آسيب‌هاي اجتماعي است، نتيجه‌اي نداشته است.
آقاي رئيس‌جمهور روز شنبه 15 آبان در مراسم افتتاحيه نمايشگاه مطبوعات عملا قوه قضائيه را خطاب قرار داده وبا انتقاد از برخورد با برخي از رسانه‌ها كه در مراجع قضايي محكوم شده‌اند مي‌گويد «قلم‌ها را به بهانه واهي نشكنيم، دهان‌ها را به بهانه‌هاي غيراساسي نبنديم، بگذاريم در اين جامعه آزادي باشد و...» و در پي آن رئيس قوه قضائيه هم كه دستگاه‌هاي زير مجموعه او مخاطب اين سخنان بودند آن را «افترا و اهانت» به قوه قضائيه خوانده و مي‌گويد: برادر بزرگوار شما شفاهاً يا كتباً، با واسطه يا بي‌واسطه بارها گفته‌ايد كه چرا با فلان روزنامه يا فلان سايت برخورد نمي‌كنيد يا نزد رهبر معظم انقلاب گلايه مي‌كنيد كه چرا دستگاه قضايي با فلان روزنامه برخورد نكرده است. اما... در بين اهالي مطبوعات و رسانه نداي آزادي مطبوعات سر مي‌دهيد!
در شوراي شهر نيز كه يكي از مخاطبان اصلي براي رفع آسيب‌هاي اجتماعي در سطح كلان شهر تهران است، اين روزها به جاي بحث مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي، بحث و گفت‌وگوها در حمايت و يا محكوميت متهمي است كه سند طبقه‌بندي شده سازمان بازرسي كل كشور را براي تحت‌الشعاع قراردادن انتخاب رئيس شوراي شهر تهران و به تبع آن انتخابات آينده شوراها منشر كرده است.
احزاب و گروه‌هاي سياسي هم كه كاري به آسيب‌هاي اجتماعي ندارند، آنها يا براي پيروزي در انتخابات برنامه‌ريزي و تلاش مي‌كنند ويا پس از هرانتخابات در پي تحليل شكست‌ها يا نهادينه كردن پيروزي گذشته براي انتخابات آينده هستند و طي دوران فعاليت و حياتشان هيچ طرح و برنامه‌اي براي اين معضلات ندارند. و رسانه هم اگر به اين موضوع بپردازند تنها بزرگنمايي آمارها و تهيه خوراك تبليغاتي براي دشمنان نظام است !
آسيب‌هاي اجتماعي يكي از چالش‌هاي جدي نظام و مسئولان كشور و مرتبط با كارآمدي نظام است. شكاف طبقاتي و وضعيت و روند رو به رشد آسيب‌هاي اجتماعي فرصتي را فراهم مي‌كند تا دشمنان نظام اسلامي و مخالفان و محافل و رسانه‌هاي غربي، هجمه‌هاي خود عليه نظام، را متنوع‌تر و گسترده‌تر نمايند و دشمن مبتني بر همين آسيب‌ها، سناريوها و راهبردهايي خود را عليه نظام اسلامي سازماندهي و متمركز كرده است. و اين درحالي است كه بي‌توجهي‌ها، سبب زنانه شدن آسيب‌هاي اجتماعي و كودكانه‌تر شدن آسيب‌هاي مجازي و تبديل خانواده‌ها به كانون آسيب مي‌شود و اين امر مزمن شدن آسيب‌ها را در پي دارد ./836/د102/ل