تفکر هدفمندانه یکی از راه رسیدن به عصمت/ تفکر به معنای تردد فکر روی دلیل مسأله ای خاص است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در جلسه اخلاق ظهر امروز که در مرکز هلال احمر اصفهان برگزار شد، گفت: تفکر به معنای تردد فکر روی دلیل مسأله ای خاص است.

وی در ابتدا با مروری بر مبحث جلسات گذشته که راجع به راه های رسیدن به عصمت بود، افزود: یکی از راه های رسیدن به عصمت، تفکر هدفمندانه است، خودِ واژه تفکر به معنای تردد دادن فکر روی دلیل مسأله ای خاص است، تردد نیز به معنای حرکت استمراری از ابتدا تا انتهای یک مسیر است.

آیت الله مهدوی ادامه داد: در مبحث خدا شناسی اگر فردی یکبار وجوب وجود خداوند را برای خودش اثبات کند، تفکر نکرده است چرا که بار اول تعلّم است و هنگامیکه چندین بار این عمل را انجام دهد، در مسأله خدا شناسی تفکر کرده است.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری با بیان یک مثال توضیح داد: اگر انسان بخواهد روی آدرس دقیق خانه ای تسلط کامل پیدا کند باید بیش از یکبار به آن منزل برود، در همین راستا اگر شخصی بخواهد خداوند را بهتر بشناسد، باید با بیان کردن مسائل مربوط به خداشناسی برای خودش یا دیگران، به این مهم دست پیدا کند.

امام جمعه موقت اصفهان اظهار کرد: مسأله مهم در تفکر کردن، توجه به مُتَعلَّق تفکر است، یعنی انسان باید تفکراتش را روی مسائل کلیدی متمرکز کند و مهمترین مسائل درک گذشته، حال و آینده انسان است که امیرالمؤمنین(ع) در روایت معروفی می فرمایند، خدا رحمت کند کسی می داند از کجا آمده است، در کجا قرار دارد و به کجا خواهد رفت.

نماینده ولی فقیه در هلال احمر اصفهان در ادامه تشریح کرد: انسانی که چشمانش بسته است و یک مرتبه چشمانش را باز می کنند، اگر عاقل باشد بعد از توجه کردن به پشت سر و جلو تصمیم می گیرد.

استاد اخلاق حوزه علمیه توضیح داد: بهترین تصمیمات زمانی گرفته می شود که انسان با توجه داشتن به وضعیت گذشته، حال و آینده عمل کند، به همین سبب تفکر هدفمندانه موجبات عصمت انسان را فراهم می کند.

وی با بیان اینکه موجود معدوم هرگز از عدم حاصل نشده است، تبیین کرد: انسانی که با تفکر کردن، خداوند را حکیم و علیم می یابد، نمی تواند بپذیرد که بیهوده به دنیا آمده است و سرانجام این دنیا زوال و نابودی صد در صد است، به همین سبب به دنبال درک واقعیات آینده حرکت می کند و با درک کردن واقعیات آینده، راه زندگی اش را متناسب با آینده تنظیم می کند و کم کم از گناهان معصوم می شود.

آیت الله مهدوی با بیان داستانی از مرحوم شیخ محمد حسین نجفی خاطرنشان کرد: ایشان می فرمود یادم نمی آید به اندازه یک چشم بر هم زدن گناه کرده باشم، ولی در اواخر عمرشان یک مرتبه مقلب شدند و به شدت می گریستند تا جایی که همسایه ها به گریه های بلند ایشان اعتراض آورده بودند، وقتی دلیل اینکه این قدر گریه می کنند از ایشان پرسیده شد، فرمودند، چند روز پیش یک ساعت فکر کردم و متوجه شدم توشه ای برای آخرت جمع آوری نکرده ام، به همین سبب منقلب شدم و بی اختیار اشک می ریزم.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری در ادامه داستان گفت: شیخ محمد حسین نجفی در اواخر عمرش این شعر را تکرار می کرد، آن کس که هوس سوختن ما می کرد، کاش می آمد و به ما نگاهی می کرد، پدر مرحوم بنده می فرمودند که تکرار کردن این شعر توسط شیخ محمد حسین نجفی به خاطر این بوده استکه جایگاه بهشتی اش را به او نشان داده اند.

امام جمعه موقت اصفهان در پایان اظهار کرد: انسانهایی که در طول زندگی خود بسیار گناه کرده اند باید توبه کنند و با اتصال به کربلا بدون هراس از گذشته در راستای رسیدن به سعادت گام بردارند./867/202/ب3