رضایت خداوند یا رضایت خلق
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله مکارم شیرازی در یکی از درس های خارج خود به بررسی ریا کاری می پردازد و می گوید جامعه ای که به ریا کاری عادت کند تمام برنامه های اجتماعی او تهی می شود.
آنچه که می خوانید بخشی از سخنان این مرجع تقلید است:
پیامبراکرم(ص) می فرماید کسی که پادشاهی را در چیزی خوشحال کند در حالی که آن چیز سبب خشم خداوند باشد از دین خدا خارج شده است؛ کسی که برای خشنود کردن بنده ای خدا را ناخشنود کند به این معناست که آن بنده را در سرنوشت خود مؤثرتر می داند و اهمیتی که به این مخلوق می دهد بیش از اهمیتی است که به خالق می دهد.
در جای دیگری آن حضرت می فرماید هر که خشنودی مخلوق را برخشم خالق محترم تر شمارد خداوند عزوجل آن مخلوق را بر وی مسلط گرداند؛ این یک نوع شرک است قرآن کریم می گوید وَ ما يُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِکُونَ بیشتر آنها که مدعی ایمان به خدا هستند مشرکند؛ چرا که برای مخلوق عبادت می کنند و جلب توجه مخلوق را بر خدا مقدم می دارند در ذیل این آیه حدیثی از رسول اکرم(ص) آمده است که می فرماید خطرناک ترین چیزی که از آن به شما می ترسم شرک اصغر است؛ اصحاب گفتند: شرک اصغر چیست؟ فرمود ریاکاری، روز قیامت هنگامی که مردم با اعمال خود در پیشگاه خدا حاضر می شوند پرودرگار به آنها که در دنیا ریا کرده اند می فرماید به سراغ کسانی که به خاطر آنها ریا کردید بروید ببینید پاداشی نزد آنها می یابید؟.
شخصی که رزق خود را از طریق نامشروع می طلبد شرک خفی دارد یعنی خدا را عادل نمی داند که از طریق حلال به او روزی بدهد؛ مهم این است که قلب از این شرک ها پاک شود تا نور توحید در آن بتابد؛ برای انجام هرکاری باید ببینیم که خدا در این مسأله چه می پسندد نه این که دیگران چه می پسندند چرا که خشنودی خدا را در نظر بگیریم خشودی خلق خدا در سایه آن به دست می آید.
در بعضی از روایات در تفسیر آیه 106 سوره یوسف آمده است که می خوانیم منظور از شرک در نعمت است به این معنا که موهبتی از خداوند به انسان برسد و بگوید این موهبت از ناحیه فلان کس به من رسیده و اگر او نبود من می مردم ویا زندگانیم بر باد می رفت و بیچاره می شدم؛ چنین شخصی غیر خدا را شریک در بخشیدن روزی و مواهب شمرده است.
ارزش هر عملی بستگی به نیت و انگیزه آن دارد و به تعبیر دیگر از دیدگاه اسلام اساس هر عملی را نیت تشکیل می دهد آن هم نیت خالص؛ در حدیث معروفی از پیامبر اکرم(ص) آمده است «إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى» هر عملی بستگی به نیت فرد دارد و بهره هرکس براساس نیتی است که در عمل دارد؛ در توضیح این حدیث آمده است آن کس که برای خدا جهاد کند اجرش بر خداوند بزرگ است و کسی که برای متاع دنیا حتی نیت به دست آوردن عقال( طناب کوچکی که پای شتر را با آن می بندند) پیکار کند بهره اش فقط همان است.
اینها همه به خاطر آن است که نیت همیشه به عمل شکل می دهد، آن کس که برای خدا کاری انجام می دهد تمام تلاشش این است که مردم از آن بهره بیتشری گیرند ولی کسی که برای تظاهر و ریاکاری عملی انجام می دهد به بهره گیری نیازمندان اهمیتی نمی دهد؛ جامعه ای که به ریاکاری عادت می کند نه فقط از خدا و اخلاق حسنه و ملکات فاضله دور می شود بلکه تمام برنامه های اجتماعی او از محتوا تهی می گردد./1324/ت۳۰۲/ی