شاخصه های سه جریان سنتی، نواندیش التقاطی و اجتهادی در حوزه

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه در گفتاری کوتاه به تبیین تفاوت های مهم سه جریان مؤثر در فضای حوزه شامل: جریان سنتی، جریان نواندیش التقاطی و نو اندیشی اجتهادی پرداخته است.

روحانیت را در زمینه های فکری، فرهنگی و سیاسی به سه دسته تقسیم می کنیم که شامل جریان سنتی، جریان نواندیشی التقاطی و جریان نواندیشی اجتهادی می شود.

جریان سنتی خود رادرگیر مسائل جدید نمی کند

جریان سنتی در عرصه فکر در نظام روحانیت جریانی است که همه دغدغه های آن میراث گذشته اسلامی است و دغدغه های مسائل جدید را ندارد و خود را با مسائل نو درگیر نمی کند. اگر از جریان سنتی درباره مدرنیته و مؤلفه های مدرن سؤال شود نمی داند و در این فضا قرار ندارد. جریان سنتی در عرصه فرهنگ صرفا نقاد است؛ به عنوان مثال وقتی این جریان با بدحجابی مواجه می شود نقادی می کند اما این که نسبت به مقوله های دنیای مدرن مانند موسیقی جدید چه باید کرد برنامه ای ندارند. نسبت به مسائل سیاسی کشور بی تفاوت است و تا رهبر انقلاب مسأله حوزه انقلابی را مطرح می کنند تفسیر نادرستی شده و علیه آن حمله ور می شوند.

جریان نواندیش التقاطی منفعل و توجیه گر است

جریان نواندیش التقاطی وقتی با مسائل جدید مواجه می شود می خواهد مقوله های جدید در دنیای مدرن را اصل قرار دهد و از میراث حوزوی برای توجیه آن ها استفاده کند. به عنوان مثال این جریان از واژه رشد در قرآن استفاده می کند تا توجیه توسعه مدرن کنند. این جریان می گوید موسیقی های جدید را می گیریم با مباحث فقهی توجیه و حلال می کنیم. همچنین وقتی با مقوله حضور بانوان در ورزشگاه ها رو به رو می شود می گویند اشکالی ندارد و به دنبال توجیه آن می روند.

جریان نواندیش اجتهادی منفعل نیست

جریان نواندیش اجتهادی اینگونه نیست که مانند جریان سنتی نسبت به مقوله های جدید بی تفاوت باشد و نه این که مثل نواندیشی التقاطی منفعل عمل کند، بلکه خود را درگیر مقوله توسعه کرده و می گوید باید با اجتهاد جواهری مسائل و پرسش های زمان خود را حل کنیم. شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام ساختار نوی اجتهادی است. /924/د103/ج