نقد خوب است حتی به "رییس جمهور"

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، اخیرا سخنانی از حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رییس جمهور کشورمان شنیده شد که حقیقتا جای تعجب دارد، عالمان دینی ایشان را فرزند حوزه و برخاسته از مکتب تشیع می دانند امیدوار بودیم در بیان مباحث اعتقادی اندیشیده تر مطالب را بیان می کرد.

وی که در جمع مسئولان وزارت اقتصاد درباره «انتقاد» سخن می‌گفت در سخنانی تأمل برانگیز پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت طاهرین(ع) را نیز مستحق نقد دانست! البته بر همه نخبگان و اندیشمندان روشن است که سخن گفتن از نقد و روشن شدن مرزهای نقد و نقدپذیری بسیار مطلوب و پسندیده است اما روش بیان آموزش نقد هم کمتر از اصل نقد نیست که حیاتی تر و سرنوشت سازتر است.

استدلالی که وی در این باره کرده جالب است؛ وی با استناد به این مطلب که گاهی کسی  مطلبی را از  پیامبر  می‌شنید، به حضرت عرض می‌کرد آیا این مطلب کلام خود او است یا کلام خدا؟

ایشان این مطلب را «نقد» تلقی کرده است و ظاهرا برداشتش هم این بوده که چنین نقدی وارد است.

حالا آیا واقعا این نقد است؟! اینکه یک آدم سست ایمان یا بی ایمان، کلام پیامبر را مورد خدشه قرار دهد که کلام خود ایشان است یا کلام خدا، می‌شود نقد؟!

بر فرض اینکه نقد باشد، آیا دلیل می‌شود که -نعوذ بالله- پیامبر مستحق نقد بوده باشد و نقد آن شخص وارد بوده است؟

ظاهرا آقای رئیس جمهور در این سخنرانی خود از عصمت و بی خطا بودن پیامبر و ائمه اطهار علیهم‌السلام معصوم غفلت کرده اند و این که اطاعتشان بی چون و چرا بر همگان واجب است را سهوا بیان نکرده اند!

این مطلب از اصول عقاید شیعه است و احدی در آن تردید ندارد. آیا اینکه معصومین را می‌شود نقد کرد، عصمت آن بزرگواران را زیر سؤال نمی‌برد؟!

وقتی سخن از نقد به میان می‌آید، در واقع اعتراضی در آن نهفته است و شخص منتقد می‌خواهد بگوید من چیزی را می دانم  که طرفِ مورد نقد  آن مطلب را نمی داند. این مطلب در تناقض کامل با عصمت است، چرا که نتیجه‌اش دست کم، جهل  و اشتباه است و پر واضح است که چنین موضوعی با عصمت سازگار نیست.  

مگر آیه تطهیر که گویای عصمت است در شأن اهل بیت نازل نشده است؟

مگر خداوند به طور مطلق نفرموده که از خدا و پیامبر و اولی الامر اطاعت کنید. آقای رییس جمهور شما را به خواندن آیه «يَأَيّها الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلىِ الْأَمْرِ مِنكمُ‏ْ» دعوت می کنم.

خداوند متعال در آیه دیگری می‌فرماید: وَ مَا كاَنَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضىَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ  وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا؛ هيچ مرد و زن با ايمانى حق ندارد هنگامى كه خدا و پيامبرش امرى را لازم بدانند، اختيارى (در برابر فرمان خدا) داشته باشد و هر كس نافرمانى خدا و رسولش را كند، به گمراهى آشكارى گرفتار شده است.(احزاب/36)

این آیه اخیر،  تکلیف را کاملاً مشخص کرده و با صراحت تمام نشان می‌دهد که هیچ‌گونه انتقادی به ساحت نبی اکرم صلی الله علیه و آله وارد نیست و نافرمانی از دستور ایشان گمراهی است!

با این اوصاف از کسی که در کسوت عالم دینی است چنین سخنانی بسیار مایه ناراحتی است، در هر حال کسوت ریاست جمهوری به سبب حساسیت جایگاهی، این اقتضا را دارد که مطالب سنجیده تر بیان شود و ای کاش می‌شد.

ای کاش هر سخنی را به زبان نیاوریم تا دشمنان شبهه پراکن که دنبال سست شدن اعتقادات جامعه هستند، مجالی برای عرض اندام نیابند، تا بهانه ای برای شبهه افکنی به دست بدخواهان ندهیم./999/پ۲۰۰/س

بابک شکورزاده، پژوهشگر حوزوی