فهم قرآن بدون استمداد از اهل‌بیت گمراهی در پی دارد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا حجت الاسلام سیدطاهر غفاری در جلسه درس اخلاق هفتگی در منزل خود نکاتی اخلاقی درباره مقام اهل‌بیت(ع) و تمسک به آنها بیان کرد که در ادامه می‌آید.
از فرمایشات حضرت آیت الله بهجت(ره) بود که هیچ‌گاه حساب معصوم با غیر معصوم خلط نشود، هرچند کسی اهل معرفت باشد، اما نباید با او مانند معصوم رفتار کرد، نه این‌که نسبت به چنین شخصی بی‌اعتنا باشی، بلکه باید از او در جهت رشد و تعالی خود استفاده کامل را کرد، اما حساب معصوم جدا است.
تمسک به ثقلین به این معنی است که کوچک‌ترین امر را نیز به اهل‌بیت طاهرین(ع) عرضه کنی تا در صورت تأیید ثقلین به آن عمل کنی، چراکه علما و اهل معرفت هم به تبعیت از دستگاه ائمه و انبیاء(ع) هدایت می‌کنند، نه این‌که مستقلا کارهای باشند.
بنابراین در صورت تمسک محکم به مطلبی، احراز حقانیت آن لازم و ضروری است، این‌جا باب حسن‌ظن جاری نمی‌شود، چراکه جای این باب نیست و نباید اشتباه کرد.
اساس کار که معلوم شد، در آن زمان فقط پیگیری برای شاگردی اهل‌بیت(ع) لازم است، اگر با اهل‌بیت باشیم، درحقیقت با قرآن هستیم؛ چراکه قرآن نزد آنها است، اما برعکس آن لزوما صادق نیست، چراکه علم قرآن نزد ائمه(ع) است و در صورت همراهی با آنها، ارجاع کافی به قرآن داده می‌شود.
اگر کسی مستقیم و بدون واسطه اهل‌بیت(ع) بخواهد مفاهیم و حقایق قرآن را برداشت کند، مشکلاتی مانند تفسیر به‌رأی، ایجاد بدعت‌های به نام قرآن و کج‌فهمی گریبان‌گیر او می‌شود، همه برنامه‌های زندگی بایستی با اذن و اجازه اهل‌بیت(ع) باشد، کسی که کارهای خود را بدون اذن آنها انجام دهد، با ائمه(ع) ارتباطی ندارد.
با ادعا نمی‌شود، بلکه باید به جد پیگیر انجام اوامر الهی و دستورات ائمه(ع) باشیم، چراکه دستگاه الهی اهل شوخی و مسامحه نیست و نمی‌توان هوی و هوس آلوده را همراه با این دستگاه پاک داشت.
ائمه(ع) عالَم علم خدا هستند و غیر آنها عالَم جهل است که آثار مختص به خود مانند سقوط، محرومیت و ذلالت دارد، نباید دست خود را از این خاندان پاک جدا کرد.
گناه لغزش است و در خیمه اهل بیت لغزش جایی ندارد، اگر کسی بخواهد شاگرد آنها باشد، باید اوامر آنها را انجام داد و اولین امری که دستور به یادگیری آن می‌دهند، توحید است، در واقع ائمه(ع) معلم توحید هستند و هدف آنها زنده کردن فطرت انسانی است.
باید توجه کرد، آیا حقیقی که منشأ همه‌چیز است، خوب شناخته شده است یا خیر.
علامت شناخت دقیق و صحیح خداوند بیان شده است، این‌که قلب بایستی مشغول ذکر الهی و درگیر امر خدا باشد.
برخی دل در گرو هوی و هوس داشته و نمازی هم می‌خوانند، اما این ظاهر و صورتی از نماز خواسته شده است، هرچند ظاهر نماز هم خواصی دارد، اما نمازی که برای انسان فرستاده‌اند، این است که دل به غیر خدا مشغول نباشد.
« أَنْتَ قَدْ شَغَلْتَ قَلْبَكَ عَنْ أَمْرِ رَبِّكَ» یعنی تو دلت را مشغول کردی، معنای دقیق‌تر این است که دلت مشغول خودت شده، یعنی صرفا خودت را دیده و از خدای خود اعراض کردی، عبارت «شَغَل عَن» به‌معنی اعراض نمودن از چیزی است./۸۷۶/پ۲۰۲/ج