اشتغال فکر به امور دنیوی سبب دور شدن از توجه به آخرت می شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا دراصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در جلسه سخنرانی بعد از ظهر امروز که در حوزه علمیه ملاعبدالله واقع در خیابان حافظ اصفهان برگزار شد، گفت: محبت های افراطی سبب اشتغال فکر به طرف مقابل می شود و حضور قلبش در عبادات از او گرفته می شود.
وی در ادامه بررسی مبحث شهوت افزود: تقسیم شهوت به حلال و حرام و همچنین راجح و مباح مسائلی است که مورد بررسی قرار دادیم و معلوم شد شهوت های حرام بد است و شهوت های راجح مثلاً شوق به دیدار حضرت ولی عصر(عج) بسیار خوب است ولی تکلیف شهوت های مباح مثل شهوت به غذا یا همسر در سیر معنوی انسان را به درستی تعیین نکردیم.
آیت الله مهدوی اظهار کرد: شهوت مباح می تواند به واسطه نیت به شهوت راجح تبدیل شود؛ غذا خوردنی که در راستای قوت گرفتن برای انجام اعمال صالح باشد قطعاً سبب حصول ثواب می شود؛ منقول است شهید ثانی در طول عمرش حتی یک عمل مباح انجام نداده اند یعنی همه کارهایشان را برای کسب رضایت الهی انجام می دادند و نیت فعل خوب می کردند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: شوخی کردن با دیگران نیز می تواند با نیت خوب انجام گیرد و به ثواب منتهی شود؛ شوخی که برای رفع همّ و غمّ دل دیگران باشد ثواب دارد.
امام جمعه موقت اصفهان ابراز کرد: استفاده از مباح غیر از اشتیاق به مباح است؛ قطعاً انسان به سبب وجود جسمانی اش نیازهای مخصوص به خودش را دارد و انسان وظیفه دارد از راه حلال نیازهای جسمش را برطرف کند ولی هیچ نیازی به اشتیاق و شهوت داشتن به مباح ندارد؛ میل شدید داشتن به مباح هیچ تأثیری در برطرف کردن نیاز انسان ندارد.
استاد اخلاق حوزه علمیه تصریح کرد: وجود شهوت در استفاده از مباح قطعاً انسان را متضرر می کند؛ شهوت سبب اشتغال فکر است و اشتغال فکر، مانع از به کمال رسیدن انسان می شود؛ اشتغال فکر به امور دنیوی سبب دور شدن فکر از توجه به آخرت می شود.
وی خاطرنشان کرد: فرض کنید شخصی در حال صحبت کردن با تلفن است و شخص دیگری دائماً با او تماس می گیرد ولی گوشی آن شخص اشغال است به همین سبب تماس با شخص دوم ممکن نیست؛ قطعاً فکری که مشغول دنیا شود از تفکر در آخرت بازمی ماند؛ محبت های افراطی سبب اشتغال فکر به طرف مقابل می شود و حضور قلبش در عبادات از او گرفته می شود.
آیت الله مهدوی افزود: امام صادق(ع) در روایتی می فرمایند، پیامبر(ص) فرمودند کسی که بخورد چیزی را که به آن اشتها دارد و بپوشد آن لباسی را که به آن شهوت دارد و سوار شود آن مرکبی را که به آن شوق دارد، خداوند به او نظر لطف نمی کند تا زمانی که آن شخص خودش را از آن چیز جدا کند؛ شهوت داشتن به مباحات کار انسان را دشوار می کند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری گفت: امام صادق(ع) در روایتی دیگر می فرمایند، مشتاق به خداوند اشتها و شهوت به طعام ندارد، از نوشیدنی ها لذت نمی برد، خوابیدن را دوست ندارد، اُنس با رفیق پیدا نمی کند، در خانه اش سکونت نمی یابد، در مکان زیبا ساکن نمی شود، لباس نرم و لطیف نمی پوشد و اصلاً آرام و قرار ندارد، شب و روز عبادت خداوند را می کند و امید دارد به واسطه عبادتش به محبوبش برسد و با زبان شوق و عشق با خداوند حرف می زند و از عشق نهفته اش دائماً سخن می گوید، همچنین که حضرت موسی(ع) به خداوند عرضه داشت من برای دیدار تو عجله کردم تا تو خشنود شوی، پیامبر(ص) نیز آیه را تفسیر کردند و فرمودند، حضرت موسی(ع) در طول سفر چهل روزه اش نخورد، ننوشید و نخوابید و هیچ اشتهایی به خوردن، خوابیدن و نوشیدن نداشت چرا که عشق به خداوند را در دلش داشت، سپس می فرمایند زمانی که در جایگاه شوق افتادی خداوند را بزرگ بدان و با هر چه الفت داری از آن جدا شو و سپس لبیک بگو در حالی که از شوق به خداوند جانت به لبت رسیده است تا پاداش بزرگی از سوی خداوند به تو برسد سپس فرمودند مَثل انسان مشتاق مَثل انسان غریق است که همه چیز را رها کرده است به جز فکر رهانیده شدن از غرق شدن./۸۶۷/پ203/ب1