سرِ چشمه و فیل‌های اقتصاد
به گزارش خبرگزاری رسا، دو نفر از افرادی که در نابسامانی وضعیت اقتصاد کشور نقش داشتند سرانجام با پیگیری شجاعانه دستگاه قضایی به دار مجازات آویخته شدند. این وسط اما هنوز به یک سؤال پاسخ داده نشده است؛ برخورد با مفسدان و سودجویان اقتصادی یک سمت ماجراست و سمت دیگر ماجرا اما اصلاح ساز‌و‌کار و ساختاری است که به‌طور طبیعی امکان و بستر سوءاستفاده‌های اینچنینی را پدید می‌آورد.
سوال اصلی اینجاست که این نظام‌ها و ساز‌و‌کارها کِی و چه زمانی قرار است اصلاح شوند؟ آیا صرفاً برخورد با مفسدان اقتصادی و نادیده گرفتن شرایط و علت‌هایی که چنین معلول‌هایی را پدید می‌آورند برای نیل به وضعیت مطلوب اقتصادی کافی است؟
آیا برخورد صرف با سوءاستفاده‌گران و نادیده گرفتن بستری که نهال‌های کوچک فساد را بعد از مدتی به درخت‌های تناور تبدیل می‌کنند که برخورد با آنها سخت‌تر و هزینه‌زاتر است مصداق این منطق نیست که تنه و ریشه را رها کرده و صرفاً به قطع ثمره و میوه آفات مشغول شده‌ایم؟ مگر جز این است که وحید مظلومین و امثال او استعداد استفاده از بوروکراسی و فرآیند اداری معوج و بیمار اقتصادی را داشته‌اند که هر فرد دیگر هم می‌تواند پا در چنین مسیری گذارد؟
نمی‌توان بازار و وضعیت اقتصاد و ارز و پول را مبتنی بر تفکرات کج از سرمایه‌داری و اقتصاد آزاد به حال خود رها کرد و از آن طرف توقع داشت با برخورد چکشی، اقتصاد به مسیر درست خویش باز گردد. نمی‌شود ساز‌و‌کارهای پولی و بانکی کشور با شکاف‌ها و خلأهای متعدد قانونی را به امان خدا رها کرد و از این سمت توقع داشت با برخورد قضایی با سوءاستفاده‌گران، ثبات به اقتصاد باز گردد. نیم‌نگاهی به عملکرد دولت در چند ماه اخیر در زمینه عرضه ارائه ارز با قیمت پایه نشان می‌دهد که از آن سمت ماجرا، اقتصاد به حال خویش واگذار شده است.
جایی که اتفاقاً منشأ کنترل بسیاری از ناهنجاری‌های اقتصادی است و می‌توان بسیاری از تلاطم‌های اقتصادی را در نطفه خفه کند. به تعبیر شیخ اجل سعدی: «سرِ چشمه شاید گرفتن به بیل؛ چو پر شد نشاید گذشتن به پیل!» که اگر اینچنین نشد، هزینه بیشتری باید برای مهار پیل‌هایی چون دانه‌درشت‌های اقتصادی داد./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: صبح‌نو