مردمی که آقا هستند

به گزارش خبرگزاری رسا، برای کسانی که دلبسته امام و انقلاب هستند، ایام الله دهه فجر، همواره غرورآفرین است، اما امسال جنس این غرور و افتخار فرق می‌کند. اربعین و عدد ۴۰ در موضوعات مختلف، مورد توجه و عنایت است.

 

تکامل و قوام با چهل سالگی گره خورده و اکنون نهال ۵۷، درخت تنومند ۴۰ ساله‌ای شده که اصل‌ها ثابت و فرع‌هافی السماء قلمداد می‌شود.

 

اما اینکه در کوران حوادث و فتنه‌ها و دشمنی‌ها و نفوذها، نهالی باقی بماند و این روز‌ها مردم چهل ساله شدنش را جشن بگیرند، مرهون موضوعات مختلفی است که برخی از آن‌ها را بازگو می‌کنم.

 

اولین نکته این است که کاشت این نهال را شخصی به عهده گرفت که مؤمن بود؛ مؤمن به خدا، مؤمن به هدف، مؤمن به راهی که او را به این هدف می‌رسانَد و مؤمن به مردم. فلذا اولا نهال سالمی غرس شد، ثانیا باغبان آن با باور کامل، رفتار می‌کرد و بعد از او هم سی سال حراست و حفاظت به دست با کفایت کسی بود که هم به انقلاب علقه دارد، هم کنار امام، باغبانی از این شجره طیبه را آموخته بود.

 

آفت‌ها هر روز پیچیده‌تر به جان درخت می‌افتادند، اما شاگرد مثل استاد می‌جنگید و نمی‌گذاشت گزندی به اصل و ریشه برسد. شاید هر از گاهی میوه‌هایی روی زمین می‌ریخت ولی رویش‌ها شیرین‌تر بود و تلخی ریزش‌ها را از بین می‌برد. شاید گاهی بدنه درخت در طوفان‌ها آزرده می‌شد، اما بعد از آرامش، درخت قدمی کشید و از افقی بالاتر دنیا را می‌دید.

 

دومین نکته که پیوندی با بحث اول هم دارد حضور مردم بود که حجتی برای نصرت پدید آورد همانطور که امیرالمؤمنین فرمود: أَمَا وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِیَامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَی الْعُلَمَاءِ أَلَّا یُقَارُّوا عَلَی کِظَّةِ ظَالِمٍ وَ لَا سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَیْتُ حَبْلَهَا عَلَی غَارِبِهَا؛ هان به خدایی که دانه را شکافت، و انسان را به وجود آورد، اگر حضور حاضر، و تمام بودن حجت بر من به خاطر وجود یاور نبود و اگر نبود عهدی که خداوند از دانشمندان گرفته که در برابر شکمبارگی هیچ ستمگر و گرسنگی هیچ مظلومی سکوت ننمایند، دهنه شتر حکومت را بر کوهانش می‏انداختم.

 

چنانچه مردم پای کار نبودند بلاشک این نهال کاشته نمی‌شد و رشد نمی‌کرد و ثمر نمی‌داد. چه بسا در بسیاری از مواقع مردم جور کم‌کاری برخی مسئولین را کشیدند، همانگونه که در بزنگاه هااین مردم بودند که با حضور خود، کشور و انقلاب را از لبه پرتگاه فاصله دادند.

 

سومین نکته جایگاه انقلاب و کشور و مردم است. زنده ماندن که بالاخره در هر دوره‌ای محقق می‌شود، اما زندگی کردن چطور؟ نوکر هم می‌تواند نفس بکشد، اما نفس کشیدن در آقایی را نمی‌توان با نفس‌کشیدن در نوکری قیاس کرد. انقلاب اسلامی، ایران را آقا کرد.

 

اینکه با شوق می‌گوییم چهل‌ساله شدیم برای این است که چهل‌سال آقا بودیم وگرنه سال‌های نوکری جز درد و رنج و تحقیر چیزی ندارد. انقلاب اسلامی به کوری چشم دشمنان چهل‌ساله شد و به فضل پروردگار، پرچم به صاحب این انقلاب که همانا مهدی فاطمه است خواهد رسید. /۱۰۱/۹۶۹/م