حجاب؛ اعتبار ایرانی اسلامی

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، علی خردمردی

مدت‌ها پیش، شبی مثل همیشه خسته از محل کار به خانه برگشتم. منتظر ماندم که آسانسور به دادم برسد. بالاخره رسید. همین که پا در آسانسور گذاشتم، با صحنه‌ای مواجه شدم که قدرت تصمیم گیری را از من گرفت. نمی‌دانستم باید وارد آسانسور بشوم یا نه. تصمیم خود را گرفتم و طبقه مورد نظر را انتخاب کردم. اما نمی‌دانستم با این دختری که کنارم ایستاده است چه برخوردی کنم. روسری اش را کاملا از سر انداخته بود و انگار نه انگار که یک روحانی کنار او ایستاده است. آسانسور یک طبقه که بالا رفت، نگاهم را به پایین دوختم و خطاب به او گفتم: خدا به شما خانوم‌ها لطف ویژه ای کرده است. شکر این نعمت این است که این نعمت را فقط برای کسانی که او اجازه داده است، در معرض نمایش بگذاری. ناگهان دیدم که روسری اش را از گردنش برداشت و کامل روی سرش گذاشت.
‌
نمی‌دانم فردای آن شب باز هم بدون حجاب بیرون آمد یا نه، ولی این را مطمئنم که دین خدا را برای کسی تلخ جلوه ندادم و کاری نکردم که از یک روحانی و مبلغ دین، تصویر نامناسب در ذهنش نقش ببندد.

تمدن ایرانیِ ما سرشار از نقاط مثبت است. یکی از این نقاط مثبت که برای ما ایرانی‌ها باعث افتخار است، محجبه بودن زنان ایرانی در طول تاریخ حتی قبل از اسلام است. کنت گوبینو مورخ معروف فرانسوی در کتاب «سه سال در ایران» می‌نویسد: حجابی که هم اکنون در ایران است، بیش از اندازه که مستند به اسلام باشد، مستند به ایران قبل از اسلام است.

این حاکی از فرهنگ غنی و یک شعور فوق العاده است. زیرا زن ایرانی از همان زمان این را درک کرده بود که خداوند لطف ویژه‌ای به ظاهر او کرده است. اما اگر همین لطف را قدر نداند و در مسیرش استفاده نکند، برای او درد سر ساز می‌شود.

کمی با خود فکر کنیم که چه اتفاقی افتاده که دیگر به حجاب به چشم یک فرهنگ متعالی نگاه نمی‌کنیم. آیا مورخین دروغ می‌گویند؟ آیا حجاب دیگر ارزشی برای زن محسوب نمی‌شود؟ یا هزاران سوال دیگر.

آنچه که به ذهن نگارنده می‌رسد این است که حجاب هنوز هم برای غالب زنان و دختران این سرزمین یک ارزش است و به دیده‌ی احترام به آن می‌نگرند. بسیاری از دختران را می‌بینیم که دوست دارند محجبه شوند، ولی از تمسخر خانواده و اطرافیان بیم دارند. برخی دیگر نیز به حجاب علاقه مندند، اما خوف آن را دارند که اگر محجبه شوند به یک گروه یا حزب خاصی در جامعه نسبت داده می‌شوند. آنچه که مهم است این است که حجاب هنوز هم اعتبار و عظمت خود را در جامعه‌ی ایرانی از دست نداده است.

عوامل متعددی موجب شده که در سال‌های اخیر کمی ساحت حجاب خدشه‎دار شود. یکی از آن‌ها عدم فرهنگ سازی مناسب و جذاب برای حجاب است که مسئولین فرهنگی و اجرایی باید پاسخگو باشند. عامل دیگر جنگ رسانه‌ای دشمن است که با تمام وجود تلاش می‌کند تا حجاب را به عنوان سدی جلوی راه آزادی نشان دهد و محجبه‌ها را متحجر قلمداد می‌کند. عامل سومی که حجاب از آن رنج می‌برد، نهی از منکر‌های اشتباه است. بسیاری را می‌بینیم که با این برخورد‌های اشتباه نه از حجاب بلکه از دین فراری شده اند. نگذاریم ارزش‌های دینی مانند حجاب بیش از این مورد ظلم واقع شود.

زنان و دختران سرزمینم بدانند که حجاب متعلق به هیچ گروه خاصی نیست و همه می‌توانند این افتخار را نصیب خود کنند. رفتار کسانی را که به نام دین، با شما بدرفتاری کردند را از حساب دین جدا کنید. اشتباهات برخی مسئولان و دین داران را به پای دین ننویسید. این که کسی گناه بزرگ اختلاس را مرتکب شده است، دلیل نمی‌شود که دیگر بی حجابی ضد ارزش نباشد و با خود بگوییم حال که او به راحتی اختلاس می‌کند، من هم حجابم را زیر پا می‌گذارم. اختلاس او کجا و بی حجابی من!

اسلام طرفدار اتصال و دوستی مومنین با یکدیگر است و اصل مترقی نهی از منکر هم یکی از اسباب ایجاد این پیوند ایمانی است. نتیجه‌ی اصل نهی از منکر باید این بشود که هر مسلمانی بداند که اگر بخواهد اشتباهی را مرتکب شود، برادر و خواهر دینی اش از او مراقبت خواهد کرد و قلبش برای او می‌تپد. مومنین و دلسوزان در کنار عمل به اصل نهی از منکر، به این اصل مهم قرآنی نیز توجه کنند که فرمود رحماء بینهم باشید و سرسختی تان را در مقابل کفار نشان دهید./918/ی701/س