چه زمانی شبکه ملی اطلاعاتی خواهیم داشت

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، مسئله شبکه ملی اطلاعات یکی از نقاط درگیری میان غربگرایان با افرادی است که مدافع تمامیت ارضی کشور هستند. شدن یا نشدن این مسئله جنجالی است که به قول کارشناسان با وجود اغتشاشات اخیر به ما ثابت شد که شبکه ملی اطلاعات در کشور وجود دارد و مشکل اصلی زیرساخت‌های جدی است که دولت بایستی بر اصلاح آن اهتمام ورزد.

یک شنبه بیست و چهارم آذرماه نشست علمی تخصصی بایسته‌های شبکه ملی اطلاعات، با حضور حجت الاسلام محمد کهوند کارشناس فضای مجازی و مهدی صرامی رئیس مجمع فعالان فضای مجازی انقلاب اسلامی در سالن جلسات خبرگزاری رسا برگزار شد. بخش دوم و پایانی این گزارش تقدیم مخاطبین محترم می‌گردد. در بخش اول به تعریف شبکه ملی اطلاعات و الزامات استفاده از این موضوع پرداختیم.

حجت الاسلام کهوند با اشاره به ویژگی امن بودن سرویس‌های داخلی نسبت به سرویس‌های خارجی گفت: برای مخاطب در سرویس داخلی، این مشکل دیگر از دو جهت وجود ندارد؛ یکی اینکه فتوای مقام معظم رهبری است. من تقاضایم این است که عین فتوا را بیاورید که حضرت آقا فرمودند، دسترسی و ورود به حریم خصوصی مردم ایران در سرویس داخلی حرام است، اما در  سرویس خارجی اینطور نیست.

در سرویس داخلی حرام است. حریم مردم محترم شمرده می شود، شما در خانه خودتان هستید و در خانه خودتان ورود امکان ندارد. مگر در موقعی که ورود به حریم شخصی به دستور قانون باشد؛ مثل تلفن، مثل پیامک که هرکسی جرمی مرتکب شود و شاکی خصوصی داشته باشد، به دلیل آن شکایت می‌توانند به این اطلاعات دسترسی پیدا کنند و حریم خصوصی او را بررسی کنند. اما الآن بخشی از دوستان ما علاقه‌مند نیستند که شبکه ملی اطلاعات راه بیفتد و سرویس‌های داخلی فراگیر شود.

80 درصد شبکه ملی اطلاعات راه اندازی شده!

یک نکته دیگر هم بگویم که معمولا از آن غفلت می‌شود؛ شبکه ملی اطلاعات 4 لایه دارد. آقای وزیر ارتباطات گفته 80 درصد از شبکه ملی اطلاعات محقق شده. باز خدا پدرش را بیامرزد که گفت 80 درصد؛ چون آقای واعظی گفت کلا راه انداختیم. اکر این‌طور باشد، یعنی در 3 فاز ما شبکه ملی اطلاعات داریم؛ یعنی به همراه آقای فیروزآبادی و آذری جهرمی که آن زمان رییس زیرساخت بود، آمدند در 3 فاز شبکه ملی اطلاعات را افتتاح کردند. در صورتی که ما خوب دیدیم راه نیفتاده و بعد آقای جهرمی گفت 80 درصد راه افتاده است.

بی اطلاعی از چهارلایه شبکه ملی اطلاعات

این درصدها و ادعاهایی که می‌کنند، از کجا نشأت می گیرد؟ از بی اطلاعاتی نخبگان جامعه نسبت به لایه‌های شبکه ملی اطلاعات ناشی می‌شود. شبکه ملی اطلاعات چهار لایه دارد، لایه زیر ساخت، شبکه اتصال، خدمات و محتوا.

شبکه اتصال، نحوه اتصال کاربر به خدمات و زیرساخت است. اگر این شبکه اتصال درست چیده شود، سرعت سرویس بالا می‌رود. ببینید الان شما فرض کنید این اتاق یک تلفن دارد، می‌خواهید با اتاق کناری تماس بگیرید؛ با یک عدد سه چهار رقمی می‌توانید. حالا اگر سیم این و کابل این اتصال را به گونه‌ای چیده باشند که من برای اینکه این سه رقمی را بگیرم، برود در خاک آمریکا و باز برگردد به اینجا، مسلما کندتر، بی‌کیفیت‌تر و نا امن‌تر می‌شود.

شبکه اتصال باید به گونه‌ای چیده شود که هاستینگ در داخل ایران صرف داشته باشد. الآن ما می‌خواهیم یک سایت بزنیم. سایت که می‌خواهید بزنید، اگر هاستینگ از داخل ایران باشد، هم قیمتش بالا می‌رود و هم سرعتش پایین می‌آید. خارج از کشور هم قیمت پایین آمده و هم سرعت بالا می‌رود.

چه زمانی ما می‌توانیم شبکه ملی اطلاعات داشته باشیم؟

مهندس صرامی در راستای اینکه ما هنوز شبکه ملی اطلاعات نداریم ادامه داد: هر وقت مردم با یک کلیک روی سایت داخلی دیدند که سرعت آن چند برابر است و نسبت به سرعت سرویس دهنده‌های خارجی، هر وقت مردم دیدند که سرویس دهنده یا پیام‌رسان داخلی سرعتش چند برابر سرعت پیام‌رسان‌های خارجی است، هرگاه مردم از موتور جستجوی داخلی استفاده کردند و دیدند که این موتور جستجو با سرعت بسیار زیاد نسبت به رقبای خارجی‌اش اطلاعات مورد نظرشان را به آن‌ها می‌رساند، آنگاه ما می‌توانیم بگوییم چیزی به اسم شبکه ملی اطلاعات داریم.

هر وقت مردم دیدند که اگر روی یک سرویس یا سایت داخلی کلیک می‌کنند و از آن استفاده می‌کنند، قیمت بسیار پایین‌تری بابت اینترنتشان می‌پردازند، متوجه می‌شوند که شبکه ملی اطلاعات داریم. هر وقت مردم ببینند که در فضای مجازی می‌توانند به حقوق خودشان برسند و عملا اگر کسی امنیت آنها را تهدید کرد، مانع رسیدن آن‌ها به منافع مشروعشان شد، باعث تخریب وجهه و شخصیت یا باعث افساد فرزندانشان شد، مردم بتوانند حقوق خودشان را از طریق محاکم قضایی پیگیری کرده و کسانی را که به منافعشان در فضای مجازی تعرض کرده‌اند، مورد محاکمه قرار دهند، آن موقع است که شبکه ملی اطلاعات وجود دارد.

هر وقت سرویس دهنده داخلی بتواند سهمش را از ترافیکی که مردم مصرف کردند از طریق وزارت ارتباطات، یعنی شرکت ارتباطات زیر ساخت یا اپراتورهای زیر نظر شرکت ارتباطات زیر ساخت به صورت ماهانه یا حتی هفتگی دریافت کند، آن موقع می‌توانیم بگوییم شبکه ملی اطلاعات داریم.

دولت باید پشتیبان بخش خصوصی باشد

اولا ما CDN می‌خواهیم؛ شبکه ارسال محتوا. انجام و پیاده سازی این شبکه، کار بخش خصوصی، اپراتورها و خدمات دهنده‌های سرویس اینترنت هستند. این شرکت‌ها باید داشته باشند که البته بخشی از آن‌ها هم دارند ولی باید توسط دولت تقویت شود؛ CDN در داخل کشور بایستی تقویت بشود.

یک بحث دیگر، ISP است؛ یعنی نقاط تبادل داده اینترنتی. نقاط تبادل داده اینترنتی در کشور ما بایستی به شکل واقعی شکل بگیرد و عمده آن هم بایستی توسط بخش خصوصی شکل گرفته شود. دولت باز هم باید حمایت کند؛ مثل CDN حمایت کند نه اینکه خودش راه‌اندازی کند. زیرا راه‌اندازی آن‌ها وظیفه دولت نیست.

به جای شوآف باید کار را شکل داد

دولت باید از بخش خصوصی حمایت کند و ضوابط مربوطه را تهیه و تدوین کرده و کمک کند تا بخش خصوصی این کار را به نحو احسن انجام دهد. این ISP هم به شکل کافی پیاده نشده است؛ یعنی در نقاط مناسب شبکه کشور ما هنوز وجود ندارد. هر چند یک سری شوآف‌های رسانه‌ای در این زمینه صورت گرفته، ولی کافی نیست.

کهوند در بخش پایانی به مسئله رابطه اینترنت و شبکه ملی اطلاعات پرداخت که نسبت عموم و خصوص مطلق دارند و در رابطه با شکست هیمنه آمریکا در فضای مجازی اظهار داشت: اینترنت بخشی از شبکه ملی اطلاعات است و الان اگر به هر دلیلی دشمن اینترنت را روی ما ببندد، یک بخشی از خدمات از دست رفته است.

باید شبکه ملی اطلاعات را به کشورهای دیگر هم برسانیم

این را هم عرض کنم که جمهوری اسلامی، فرقش با چین و کره و سایر کشورها این است که آنها یک طرحی را که به آن دست یافتند، می‌آیند برای کشور خودشان نگه می‌دارند و از توسعه آن اجتناب می‌کنند، در حالی که جمهوری اسلامی باید همان‌گونه که بسیج را به جاهای دیگر صادر کرد و در آن‌جا هم انجامش داد، باید طرح شبکه ملی اطلاعات را به کشورهای دیگر بدهد تا اینترنت را بومی کنند که اگر این بشود، هیمنه آمریکا در سلطه و فضای مجازی در جهان شکسته می‌شود.

هر کشوری خودش متصدی امور داخلی خودش باشد و آن وقت بنده اگر خواستم از ایران با عراق، با لبنان، با افغانستان، با پاکستان و ... ارتباط بگیرم، دیگر مجبور نیستم از اینترنت بین‌المللی استفاده کنم. خودمان با خودمان می‌توانیم پل ارتباطی بزنیم. ضمن اینکه CDN که جناب مهندس صرامی فرمودند علاوه بر آن فوایدی که در شبکه ملی اطلاعات دارد، یک کار جالبی را هم انجام می‌دهد که از ورود اطلاعات تکراری به کشور جلوگیری می‌کند.

یک مثال روشن بزنم، فرض بفرمایید در شبکه ملی اطلاعات یک سرویس نباید در ایران فعال باشد، مثلا اینستاگرام یا مثلا می‌بینید یک کانالی در ایران سه میلیون مخاطب دارد، نفر اول وقتی یک فیلم بارگزاری شده را از اینستاگرام دانلود کرد، این فیلم به جای اینکه فقط در گوشی آن فرد ذخیره شود در CDN ذخیره می‌شود و نفر دوم دیگر نمی‌رود از سرورهای اینستاگرام بگیرد، بلکه از CDN و به صورت رایگان دریافت می‌کند. /882/ 501/