فراخوان شعر درباره شهر قم منتشر شد

یا فاطمه ای من به حریمت پابوس

ای خواهر با فضیلت خسرو طوس

ماییم پناهنده به باب کرمت

حاشا که نمایی زعطایت مایوس

اندر صدف قم گهری بی همتا است

این در یتیم نورچشمان رضاست

می خواست گلی بچیند ازباغ وصال

هیهات که وعدهٔ وصالش فرداست

مرغ دلم راهی قم میشود

در حرم امن تو گم میشود

عمه سادات سلام علیک

روح عبادات سلام علیک

کوثر نوری به کویر قمی

آب حیات دل این مردمی

بر خواهر خسرو خراسان صلوات

بر جلوه خور شید در خشان صلوات

بر حضرت معصومه شفیع شیعه

بر آیت حق مهر فروزان صلوات

این حرم باشد ملائک را مطاف

زائران را ارمغان عشق و عفاف

حوزه قم هاله اى برگرد آن

فقه و احکام خدا را مرزبان

هر کجا را هرچه سیرت داده اند

اهل قم را هم بصیرت داده اند

نقطه قاف قیامند اهل قم

برق تیغ بى نیامند اهل قم

اهل قم از یاوران قائم اند

در قیام و پیشتازى دائمند

ای که از نسل اهل بالایی

ای که در اوج حجب پیدایی

زینب حضرت رضایی تو

همه افتخار بابایی

دخت موسایی و ولی مریم

چون رقیه شبیه زهرایی

سعید بیابانکی از شاعران برجسته معاصر شعری با عنوان «برای قم، شهر بی دفاع» درباره کرونا منتشر کرده است که در ادمه می‌خوانید.

شب کویر شبی ساکت است و راز آلود
شب ستاره شدن زیر آسمان کبود

شب کویر، سراپا نوازش است و سکوت
شب سفر شب رفتن ز خاک تا ملکوت

شب کویر چه یکدست و صاف و تاریک است
خدا چقدر به ما در کویر نزدیک است

شب کویر شب قصه‌های دور و دراز
شب رها شدن آبشار راز و نیاز

خوش است اگر که در این آبشار، گم باشی
علی الخصوص اگر در کویر قم باشی

کویر قم که پر از عطر مهربانی‌هاست
قرارگاه و قدمگاه جمکرانی‌هاست

کویر قم که پر از آفتاب شد سبدش
به نام حضرت معصومه مهر شد سندش

مشام دشت پر از عطر و بوی گندم شد
قطار خاطره با شوق وارد قم شد

به قم رسیدم و دیدم که آسمان ابری است
که کار این دل ابری همیشه بی‌صبری است

نگاه کردم و دیدم که صحن غوغا شد
گل محمدی بوستان جان وا شد

فضای صحن پر از رنگ و بوی مشهد بود
لبالب از نفس حضرت محمد بود

لبالب از نفحات بهشت بود حرم
پر از شکوفه و اردیبهشت بود حرم

شب کویر پر از نور شد پر از مهتاب
امام گل به نماز ایستاد در محراب

پر از ترانه پر از گل پر از سخن بودم
خسی که در دل میقات بود ، من بودم

پس از زیارت بانوی مهربان کویر
وداع کردم از این خاک خاک دامنگیر

قطار خاطره از دشت‌ها گذشت و گذشت
رسید صبح به مشهد، درست ساعت هشت

نگاه کردم و دیدم هوا هوای رضاست
تبارک‌الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

هوای گنبد و گلدسته آسمانی بود
پگاه، مست صدای کریم خانی بود

صدای آمدم ای شاه بود و عطر حضور
حضور آن همه عاشق حضور آن همه نور

شب کویر شبی ساکت است و راز آلود
شب ستاره شدن زیر آسمان کبود...