یادداشت؛
مختصات «قدرت ایرانی»
نفتکش‌های ایرانی یک به یک در سواحل کاراکاس لنگر انداختند و قدرت جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تحریم‌های یکجانبه آمریکا را به رخ ترامپ و همراهانش کشیدند.
به گزارش خبرگزاری رسا، نوید مؤمن طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت: نفتکش‌های ایرانی یک به یک در سواحل کاراکاس لنگر انداختند و قدرت جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تحریم‌های یکجانبه آمریکا را به رخ ترامپ و همراهانش کشیدند. اکثریت قریب به اتفاق رسانه‌های غربی که تا قبل از ورود نخستین نفتکش ایرانی(فورچون) به آب‌های حوزه استحفاظی ونزوئلا کمترین اشاره‌ای به غیرقانونی بودن تهدیدات آمریکا در آب‌های آزاد علیه نفتکش‌های ایرانی نمی‌کردند، اذعان کرده‌اند استقامت ایران در ادامه حرکت نفتکش‌ها، شکست سنگینی را برای واشنگتن رقم زده است. ابعاد این موضوع، تنها محدود به انتقال بنزین از ایران به ونزوئلا نیست! موفقیت بزرگ جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تحریم‌های ظالمانه آمریکا، ابهت پوشالی کشوری را در هم شکست که همواره ادعای «تسلط مطلق بر جهان» را داشته و حتی مناسبات دوجانبه و چندجانبه کشورهای دیگر را نیز تحت تاثیر رفتارها و تهدیدات خود قرار داده است.
بدون شک اگر جمهوری اسلامی قصد داشت بر اساس محاسبات نئورئالیستی رایج در غرب، «قدرت» خود را در طول قدرت بازیگرانی مانند ایالات متحده آمریکا تعریف کند و تسلیم تهدیدات مقامات کاخ سفید شود، امروز خبری از این «غرور» و «پیروزی بزرگ» نبود. براستی ویژگی و خصلت «قدرت ایرانی» یا به عبارت بهتر، قدرت منبعث از انقلاب اسلامی ایران چیست که تا این اندازه، سخت‌ترین تهدیدات غرب را نیز ناچیز می‌انگارد؟
جامعه‌شناسان و تحلیلگران حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، تعاریف متعددی از مفهوم قدرت ارائه داده‌اند. با این حال توجه به مفهوم قدرت از دیدگاه تئوریسین‌ها و جامعه‌شناسان غرب، ذهن انسان را بشدت در دام واژگان و مفاهیم، محدود خواهد کرد. نظریه‌پردازانی مانند آنتونی گیدنز، لاپی یر و برتراند راسل در تشریح مفهوم قدرت و مشتقات آن، بر اصالت و توانایی یک فرد یا جامعه نسبت به دیگران تمرکز می‌کنند. به طور کلی اندیشمندان غربی قدرت را به 3 نوع تشویقی، تنبیهی و اقناعی تقسیم‌بندی می‌کنند؛ اینکه یک بازیگر به یکی از این طریق قادر باشد اراده خود را بر دیگران تحمیل کند!
در این نگاه مادی‌گرایانه، جایی برای «معنویت» تعریف نشده است! وقتی نقش معنویت پررنگ می‌شود، روح قدرت به هیچ عنوان در کالبد تعاریف غربی نمی‌گنجد. «معنویت» یگانه مولفه‌ای است که تعاریف آکادمیک و متداول از مفهوم قدرت را ناکارآمد ساخته و آنها را در تحلیل پدیده‌های فرامادی ناتوان جلوه می‌دهد. مطابق پیش‌فرض‌ها و محاسبات تئوریک، عملیاتی و مادی‌گرایانه صورت‌گرفته در غرب، اساسا معنایی ندارد که یک کشور به‌رغم تهدیدات مستقیم کاخ سفید (آن هم در دوران ریاست‌جمهوری فردی ناقص‌العقل مانند ترامپ)، بر تحقق کامل هدف خود اصرار ورزد! آنچه جمهوری اسلامی ایران را طی 42 سال در برابر تهدید دشمنان، مقتدر و توانمند ساخته، تکیه بر همین قدرت معنوی و غیرقابل محاسبه است.
زمانی که انقلاب اسلامی ایران به وقوع پیوست، بسیاری از تحلیلگران در صدد توجیه و تشریح آن(بر اساس همان پیش‌فرض‌های نظری و آکادمیک غربی) برآمدند. «میشل فوکو» فیلسوف پست‌مدرن، یکی از کسانی بود که در صدد تشریح انقلاب اسلامی ایران بر اساس نظریات بنیادین خود(در قبال انقلاب‌ها و پدیده‌های سیاسی جهان) برآمد. فوکو در نهایت دریافت بدون درک مفاهیمی مانند «مهدویت» و «شهادت» نمی‌توان برداشتی واقع‌بینانه از انقلاب اسلامی ایران داشت؛ مفاهیمی که نظریه‌پردازان غربی قدرت تئوریزه و قابل محاسبه جلوه دادن آنها را ندارند!
امروز بیش از 4 دهه از انقلاب اسلامی ایران سپری شده است. بدون شک یکی از صدها ثمره و محصول سال‌ها استقامت ملت ایران در برابر تهدیدها و تحریم‌های غرب، شکل‌گیری «استراتژی مقاومت فعال» در معادلات اقتصادی، امنیتی و سیاست خارجی کشورمان است. تجربه نشان داده است هرگاه دولتمردان و مسؤولان ما ذیل این استراتژی حرکت کرده و تاکتیک‌ها و رفتارهای خود را تعریف کنند، ایالات متحده و متحدان آن قدرت زورگویی و تعدی به کشورمان را نخواهند داشت. با این حال هرگاه استراتژی مقاومت فعال جای خود را به مواردی مانند «همزیستی مسالمت‌آمیز با غرب» یا «شناسایی دشمنان ایران» می‌دهد، جایی برای احقاق حقوق ملت ایران باقی نمانده. آنچه امروز در آب‌های کارائیب رخ می‌دهد، نماد و جلوه‌ای از اصرار نظام و ملت ایران بر استراتژی مقاومت فعال است. این همان راه مقابله با تهدیدات دشمن است؛ دشمنی که هرگز از هدف اصلی خود مبنی بر نابود کردن ملت مسلمان و انقلابی ایران عقب‌نشینی نکرده و نخواهد کرد. در مقابل این دشمن، هر گونه وادادگی و انفعال محکوم به شکست خواهد بود.
منبع: وطن امروز
ارسال نظرات