عدالت خواهی پارتیزانی محصول فقدان زیرساختهای سیاسی و رسانهای
حجت الاسلام مجتبی نامخواه، پژوهشگر و کارشناس سیاسی، در گفتوگو با سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، به تحلیل گفتوگوهای سیاسی با شخصیتها و رجال سیاسی و بازخورد سیاسی و اجتماعی آن در رسانهها اشاره کرد و ابراز داشت: به علت فقدان زیرساختهای سیاسی و رسانهای، گفتوگوهای سازنده و مؤثر از رجال سیاسی در رسانهها حتی رسانه ملی به ندرت تولید میشود و بیشتر این گونه مصاحبهها به یک سخنرانی جانب گرایانه و تهمت گویانه تقلیل یافته و به یک بحران اخلاقی در جامعه تبدیل شده است.
این پژوهشگر حوزوی بیان کرد: مصاحبه های رسانهای برخی مسؤولان و رویههای آنان، نشان دهنده این امر است که ما با فقدان زیر ساختهای رقابت سیاسی و مشارکت اجتماعی مواجهه هستیم و فقدان زیر ساختها به مرحلهای رسیده که برخی افراد بهره برداری سیاسی دارند و با نیت خوانی دیگران را قضاوت میکنند.
وی پیامد افشاگری ناشیانه و غیرمستند را موجب جنجال رسانه ای عنوان کرد و گفت: این نوع جنجال رسانهای موجب خوراک محتوایی برای رسانههای معاند است که باعث سیاهنمایی و میدان دادن به ویران طلبان و ایجاد جو روانی علیه نظام خواهد شد؛ بنابراین زیر ساخت صحیح مشارکت سیاسی و اجتماعی، اخلاقی بودن اینگونه رویدادها است.
حجت الاسلام نامخواه، برخی مصاحبهها و افشاگریهای غیرمستند در رسانهها را ناقص عنوان کرد و گفت: متأسفانه برخی مصاحبهها سوری است و مطالبه گری صحیح و در راستای اهداف نظام اسلامی دنبال نمیشود؛ در صورتی که باید از طرفین دعوا به صورت مستند و مستدل درخواست شود بحث و گفتوگو داشته باشند.
حجت الاسلام نامخواه به عدالت خواهی صحیح و افشاگری نادرست اشاره کرد و گفت: پدیده افشاگری رسانههای اجتماعی انتقام محور، پارتیزانه و خارج از قاعده است و تنها هدف این فرآیند، گرفتن انتقام است که از ناعدالتی سود برده و دغدغه اقامه قسط و برپایی عدالت جامعه را ندارد.
مدیرکل اداره سیاسی و اجتماعی حوزه های علمیه خواهران ابزار کرد: عدالت خواهی پارتیزانی زمانی رخ می دهد که سازوکارهای رسمی نتواند خواسته های عدالت خواهان جامعه را پاسخگو باشد؛ از این رو زمانی که مطالبه عمومی شفافیت پاسخ نمیدهد، برخی از گروهها و افراد در تقابل با ساختار رسمی از فضای شبکه اجتماعی برای افشاگری استفاده می کنند.
وی در ادامه به تقسیم بندی رسانه های کشور پرداخت و گفت: در جامعه دو رسانه وجود دارد که رسانه رسمی شامل رسانه ملی و خبرگزاری ها می شود و رسانه های دیگر اعم از کانال ها و فضای مجازی غیر رسمی هستند؛ بدین جهت زمانی که ساختار حقوقی جامعه نتواند عدالت اجتماعی را برقرار کند، نباید بدون ساختار و چارچوب عاقلانه به افشاگری پرداخت؛ بلکه مطالبه گری باید به صورت نظاممند انجام گیرد و یک نظام معنایی داشته باشد./998/ت302/ق