کلاه‌های بی‌سر!

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، انسان موجودی است که دارای دو بعد روحانی و جسمانی می­‌باشد که هر دو این‌ها به یک اندازه نیاز به رسیدگی دارند و قطعا عدم توجه به هر یک از این دو، امراض مختلف روحی و جسمی را به دنبال خواهد داشت که بدترین آن‌ها ناامیدی، افسردگی و عدم انگیزه برای ادامه زندگی می‌باشد.

یکی از اموری که هر دو بعد جسمانی و روحانی به آن نیاز دارند، تفریح می‌­باشد که موجب تقویت هر دو بعد می­‌گردد و به همین دلیل است که در شرع مقدس نیز توجه ویژه‌ای به تفریح شده و بر سه ورزش شنا، تیراندازی و اسب سواری تأکید شده است.

 

از معرفی این سه ورزش در شرع مقدس، می‌توان به این مطلب رسید که تفریح نیز نباید صرفا در جهت خوش­گذرانی سپری شود بلکه باید هدفمند باشد و به همین دلیل است که در اسلام به جای تفریحات بی‌اساس، اسب سواری و... معرفی شده است تا علاوه بر اینکه تفریح است و موجب تقویت جسمانی و ایجاد روحیه می‌باشد، تمرینی نیز برای دوران جنگ باشد تا تمام ظرفیت‌های انسانی در آن زمان آماده نبرد باشند.

در اهمیت تفریح علاوه بر دلائل عقلی که داریم توجه به یک روایت اوج اهمیت تفریح را نمایان می‌کند. امام کاظم (ع)  می‌فرمایند که اوقات خود را بر چهار بخش تقسیم کنید؛ بخشی را برای ارتباط با خدا و راز و نیاز قرار دهید، بخش دیگر را برای کار و تلاش و تحصیل علم و آنچه مربوط به معاش است قرار دهید. بخش سوم را به معاشرت با دوستان و افراد مورد اعتماد که عیب‌های شما را گوشزد می‌کنند قرار دهید و بخش چهارم را نیز برای لذت‌های حلال و استراحت و تفریح خالی نگه دارید سپس حضرت در تأکید و اهمیت تفریح می‌فرمایند که در پرتو همین ساعات و اوقات تفریح و استراحت می‌توانید به خوبی در سه بخش دیگر موفق باشید.

 

دانشگاه موتور پیشران جامعه است و باید شاخص‌های عقلانیت، عدالت، معنویت و آزاد اندیشی و... در آن موج بزند و هر دانشگاهی باید اینگونه باشد که اولا نیاز‌های مالی و... خود دانشجویان را برطرف کند و ثانیا در خدمت به جامعه مشکلات استان خود را برطرف نماید و این امر میسر نمی‌گردد مگر با توجه به ظرفیت نیروی انسانی دانشگاه‌ها و گوهر‌هایی که در این دانشگاه‌ها مشغول به تحصیل هستند که همان دانشجویان و نیروی انسانی آن دانشگاه هستند.

 

 

بنابراین مسؤولان دانشگاه اگر حقیقتا به دنبال تأثیرگذاری در دانشگاه هستند و دانشگاه را صرفا محلی برای درآمدزایی خود نمی‌­بینند، باید وظیفۀ خود را صرفا رسیدگی به امور آموزشی نبینند ـ امور آموزشی‌ای که حقیقتا برخی از آن‌ها حتی تاثیری در بعد تخصصی دانشجویان ندارد و در بعد عمل، کمکی به آن‌ها نمی‌کند که همین امر سبب ناامیدی دانشجویان می‌گردد ـ بلکه رسالت خود را به خروجی رساندن دانشجویان در تخصص‌های مختلف در جامعه ببینند و همین امر است که دانشگاه را به جایگاه اصلی خود که موتور پیشران جامعه بودن است، برمی‌­گرداند؛ و این امر مقدور نمی‌شود الا اینکه مسؤولان دانشگاه برای ابعاد مختلف زندگی دانشجویی که یکی از مهمترین ابعاد آن بر حسب روایتی که گذشت، تفریح است، برنامه داشته باشند.

منظور ما از برنامه این نیست که صرفا ساعاتی برای تفریح قرار داده شود بلکه مسؤولان دانشگاه مؤظف هستند ساختاری را برای تفریح دانشجویان فراهم کنند تا آن‌ها با این تفریحات سالم در ابعاد دیگر زندگی موفق باشند و این قطعی است که اگر فکری به حال تفریح دانشجویان نگردد و دانشجویان تفریحات سالم نداشته باشند قطعا نمی‌توان از دانشگاه انتظار حل مسائل جامعه را داشت./ی704/ف


حجت الاسلام علیرضا سیاحت