ادبیات منقلی به خود رییس جمهور برگشت

حجت الاسلام احمد جهان بزرگی در اظهارات خود از ادبیاتی به کار بردند که می‌توانست مفهوم انتقاد را بهتر منتقل کند اما گاهی فضایی بر شرایط فرهنگ و جامعه مستولی می‌شود که ناگزیر از رفتارهای مختلف می‌شویم و این عمل تبدیل به یک اتفاق غیر ارادی می‌شود.

برای اولین بار رئیس جمهور جناب آقای روحانی از ادبیات منقلی استفاده کرد و همچنین در این هشت سال مرزهای توهین را جابه جا نمود و توهین‌های مختلفی همچون هوچی‌باز، بی عقل، کم سواد، بی شناسنامه، بیکار، عصر حجری و نزدیک به 53 برچسب دیگر به منتقدین رئیس جمهور نثار شد.

هرچند در میان این حجم از توهین که از قضا در تلویزیون جمهوری اسلامی نیز پخش شد و تنها یک واکنش در سطح و طرازی نه به وسعت توهین‌های رئیس جمهور بیان می‌شود، شاید ناگزیر می‌کند که کمی تامل کنیم که ریشه تقصیر کجاست و مردم بیشتر خود را با ادبیات حکمرانی همچون رئیس جمهور تنظیم می‌کنند یا نه؟

نکته مهم اینجاست که برای ما امام عزیزمان فصل الخطاب است و مرزها را ایشان بیان می‌کنند، رهبر انقلاب فرمودند: ممکن است انتقاد درستی داشته باشید، انتقاد کنید اشکالی ندارد اما انتقاد با اهانت و هتک حرمت متفاوت است اینگونه رفتارها و هتک حرمت، روش امریکایی‌ها است که در مناظره ها و کارهای مطبوعاتی، خود را در دنیا رسوا کرده‌اند تا جایی که یک شخصیت برجسته سیاسی آنها می گوید، دنیا با هراس و تحقیر به ما نگاه می‌کند.

حجت الاسلام جهان بزرگی از اساتید حوزه و دانشگاه است و خدمات شایانی در عرصه علمی به کشور انجام داده است و بدون شک قدردان زحمات ایشان هستیم، ایشان باید مراقبت کنند که آن کسی که از ادبیات منقلی استفاده کرده، خود متهم است و ما نباید در دام این جریان بیفتیم.