تحریف بنیانگذار (۲۰)
یادداشت| چپ‌های دولتی و تحریف امام
کسانی که خط آتش تحریف امام را داغ می‌کنند، تردیدی نیست که به انحراف بی‌چون و چرای اصل انقلاب و بازگشت کشور به طاغوت دل بسته‌اند.
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، انقلاب اسلامی ایران برای حذف طاغوت بپا خاست، امام روح الله(ره) در این میدان پیشتاز و مقاوم ظاهر شد، به دنبال ایشان، متفکران اسلامی و جوانان جویای تشکیل دولت اسلامی، آرایش انقلابی گرفتند تا ساز و کار احیای حق و زمینه‌سازی برای تکامل مادی و معنوی کشور رقم بخورد.
امروز چشم به گام دوم دوخته‌ایم، به آینده‌ای پر از امید که پیش روی هر ایرانی دلبسته به کشور است. بررسی این که انقلاب اسلامی تاکنون چه موانعی را عبور کرده است، بی تردید برای گام‌های کوچک و بزرگ چهل سال دوم ضروری می‌نماید. شایسته است در این مجال از موانع تحقق آرمان‌های امام خمینی(ره) همو که این پرچم را برافراشت، پرسش کنیم.
موانع تحقق رهنمودها و وصیت‌نامه سیاسی الهی
موانع تحقق رهنمودها و وصیت‌نامه سیاسی الهی آن بزرگمرد چیست؟ چه کسانی در پاسداری از آن آرمان‌ها واجب النفقه شده‌اند؟ آیا حافظان آثار امام راحل، خود را حافظان افکار ایشان هم می‌دانند؟ آیا همه آثار و افکار امام به دست و دل مردم، حوزه و دانشگاه و ملت‌های دیگر می‌رسد؟ سنجه‌های اجرایی افکار امام به دست چه جریانی تنظیم می‌شود؟
آنچه پیداست، جامعه امروز ما به ویژه متولیان میراث فکری و سیاسی امام راحل به بلای «یؤمنون به بعض» گرفتار شده‌اند، به آزادی سیاسی امام معتقدند؛ اما به حرمت انسان انتخاب‌گر نه! به استقلال افراد معتقدند؛ اما برای تعالی فکری و اندیشه‌ای افراد وقعی نمی‌نهند. نظر بیت امام را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام می‌کنند؛ اما اعتراضی به دولت‌ها و سیاست‌های‌شان نمی‌کنند و نه پیامد معرفی کاندیداها را پاسخگو هستند و نه مطالبه گر!
از این رو گمان می‌رود احیای اندیشه‌ها و سلوک و سیره امام به ویژه در مسیر اجتماعی‌شدن آن فضائل نورانی و نگاه تمدنی، نیاز به جراحی در مبدأ است؛ مبدأ همان کسانی هستند که خود را خط امامِ بدون ولایت مطلقه می‌دانند، و کسانی که سیمای امام را با ریزش‌های انقلاب معرفی می‌کنند نه رویش‌ها و انقلابی‌های پا در رکاب مانده!
و حال چند نکته:
یک: دولت متولی اجرای آرمان‌هاست؛ اگر امروز نارضایتی در بخش معیشت بیداد می‌کند، اگر چشم به غربی دوخته می‌شود که در آستانه‌ی تزلزل عصر مدرنیته بی‌قراری می‌کند، اگر هزینه های لاکچری آقازاده‌های دولتی را مردم به چشم خود می‌بینند، اگر رانت‌های خانوادگی، هر از گاهی بر ملا می‌شود و اخبارش به گوش محرومان می‌رسد، اگر اسناد بین المللی ضدایرانی و اسلامی همچون 2030 به امضای دولت مورد حمایت بیت امامِ جماران می‌رسد؛ همه نتیجه انحراف از امام است.
نتیجه حزبی‌گرایی و چپ‌اندیشی مدعیان خط شعاری امام است. در بیتی که ریزش‌ها بیش از رویش‌ها تردد داشته باشند، متأسفانه باید بگوییم تحریف امام در آن محدوده تحقق یافته است؛ اما نه در محدوده گفتمان انقلاب اسلامی!
دو: شورای عالی انقلاب فرهنگی نماد فلسفه انقلاب اسلامی است؛ اگر کمترین بودجه به فرهنگ اختصاص می‌یابد، اگر پیوست‌های فرهنگی در توسعه پر پیچ و تاب فضای مجازی دیده نمی‌شود، اگر شورای انقلاب قدرتش به وزرا نمی‌رسد، اگر نهادهای فرهنگی صرفا به سلامت جوانان و گسترش دینداری فکر می‌کنند؛ اما کاری نمی‌کنند؟ اگر شورای عالی انقلاب فرهنگی به یک شورای معمولی تبدیل می‌شود و به نهاد دست چندمی‌شدن نزدیک می‌شود؛ باید از رییس آن پرسید که به کجا چنین شتابان؟ باید هشدار دارد تا موریانه‌های خودی و ناخودی وصایای امام و رنج‌نامه آن راهبر عظیم الشأن را محو نکنند، کمرنگی شورا یعنی پنهان‌سازیِ پنهان امام!
سه: قم مادر انقلاب و زادگاه مکتب امام خمینی(ره) است؛ استقرار جریان اندیشگاهی جدایی قم از انقلاب و جعل نشانی‌های ناروا برای نسل‌های پیش رو، کانون مرکزی گام دوم انقلاب را نشانه گرفته است؛ این یعنی هجوم به اصل ولایت مطلقه فقیه و خلع سلاح مکتب امام از کانونی‌ترین اصل انقلاب اسلامی. در این مسیر از یک سو شاهد ساخت مدارس و مؤسسات غیر مرسوم و مخالف با هنجارهای اجتهادی قم هستیم و از دیگر سو شاهد ترغیب طلاب به حوزه علمیه نجف و ضریب‌دادنِ این پرسش که «حوزه قم بهتر است یا نجف؟!» این جریان برای تحقق اهداف خود نه از تحریف مکتب قم دست برمی‌دارند و نه از تقطیع مکتب نجف غافل می‌شوند.
اینان حتی به نام ترویج و تفسیر قرآن کریم تلاش می‌کنند لباس تقوا، تفسیر و اخلاق بر تن افراد معلوم الحال سیاسی و فقید کنند تا هر صدایی که خود می‌خواهند از قم به گوش داخل و خارج برسد و مترصد می‌مانند تا مادر انقلاب را در پشتیبانی از مکتب امام راحل به ضعف و زبونی بکشانند. اینجاست که سامانه‌های به ظاهر رسانه‌ای که نمایندگان جریان تحریف امام هستند، خود را در قم مستقر می‌کنند و با کمک چند محافظه‌کار حوزوی، برای علما و حوزه علمیه قم، تاریخ شفاهیِ دلخواه می‌سازند.
و پایان؛ کسانی که خط آتش تحریف امام را داغ می‌کنند، تردیدی نیست که به انحراف بی‌چون و چرای اصل انقلاب و بازگشت کشور به طاغوت دل بسته‌اند؛ این وضعیت، نشان از کج‌اندیشیِ حاصل از اختلاط فکری برخی محرم‌های سببی و نسبی امام با نامحرمان انقلاب دارد؛ اما نتیجه برای انقلاب چیز دیگری است؛ خلوص الهی «امام راحل»، راهبری‌های جانانه «رهبر انقلاب» و ظهور «حاج قاسم‌ها» اوهام آنان را از سر انقلاب اسلامی دور نگاه می‌دارد./998/
علی اسفندیار
ارسال نظرات