جوانان هر شهر و روستا، سند پیشرفت منطقه خود را بنویسند

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، سعید جلیلی، نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌‌جمهوری،‌ عصر امروز با حضور در استودیوی شبکه اینترنتی خود با عنوان «جهاد و جهش»، به سؤالات مجری برنامه پاسخ داد.

محورهایی از این گفت‌وگو بدین شرح است:

- از رسانه ملی تشکر می‌کنم که شبکه تلویزیونی اختصاصی را در اختیار نامزدها قرار داده است. این موضوع، قابل به‌رخ کشیدن در سطح جهان است؛ اینکه برای نامزدها با سلائق مختلف بدون هیچ محدودیتی امکان پخش شبانه‌روزی برنامه‌ها را فراهم کرده است.

- اینکه بنده گفتم یکی از مشکلات کشور، کار نمایشی است، به این معنا نیست که با نمایش مخالف هستم. اگر کار واقعی انجام بشود، حتماً باید آن را نمایش داد. امّا اگر به جای کار واقعی به نمایش پرداختید، این نه‌تنها مذموم است بلکه کشور را معطل می‌کند.

- برآوردی که ما از سراسر کشور داشته‌ایم به این نتیجه رسیده‌ایم که در چهار سال آینده کشور می‌تواند جهش داشته باشد. این جهش، منحصر در سطح کلان کشور نیست، بلکه جهش در استان‌ها و شهرها و روستاها هم مدنظر است.

ایجاد جهش در کشور به این معنا نیست که یک فردی انتخاب بشود و بیاید کشور را جهش دهد. بله خود آن فردی که انتخاب می‌شود مهم است امّا بدون کمک مردم، جهش شکل نمی‌شود.

- جهش کشور نیازمند کار همگانی و جهادی بزرگ است. جهاد بزرگ یعنی اینکه مردم معطل دولت نباشند. همانطور که می‌گوییم دولت نباید معطل فلان مذاکره باشد، از مردم هم همین را می‌خواهیم. هر کسی که در این عرصه انتخاب شود، محتاج کمک مردم است.

- سؤال این است که مردم شهرها و روستاها، برای این جهاد بزرگ چه کاری باید انجام دهند؟ به نظر بنده، قدم اول در این جهاد این است که جوانان، نخبگان و دلسوزان هر استان، شهر و روستا، سند پیشرفت محل زندگی خود را بنویسند. اگر در روستا هستند، سند پیشرفت روستای خود و اگر در شهر هستند، سند پیشرفت شهر خود را بنویسند. در مرحله بعد، اجرای این سند را از دولتی که روی کارمی‌آید، مطالبه کنند.

- مردم هر منطقه بهتر از بخش‌های دولتی به مشکلات وظرفیت‌های منطقه خود واقف هستند. بنابراین آن‌ها باید سند پیشرفت منطقه خود را تدوین کنند.

- دولت سایه یعنی سایه مردم باید بر سر دولت باشد. سازوکاری باید داشته باشیم که مردم بتوانند سایه خود را بر سر دولت داشته باشند. این ترجمان امر به معروف و نهی از منکر است. امر به معروف و نهی از منکر منحصر به دو موضوع کوچک نیست.

- دولت سایه، مفهوم و مبنای دینی دارد. اگر بخواهیم دینی‌تر درباره آن سخن بگوییم باید از اصطلاح دولت شاهد استفاده کنیم.

- در تعابیر دینی داریم که امربه معروف و نهی از منکر وظیفه همه است و باید نسبت به آن اقدام کنیم. حضرت امیر وقتی در حکومت بودند، با اینکه امام معصوم بودند و در قلّه کمالات بودند به مردم می‌گفتند از اینکه حرف حقی را بزنید خودداری نکنید. «لِتَکونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ» همین است.

- درست است که در مفاهیم غربی هم تعبیر دولت سایه را داریم. در غرب دولت سایه به این معناست که حزبی که رأی نمی‌آورد، رقیب دولت می‌شود. ما برای تقریب به ذهن از این اصطلاح استفاده کنیم. امّا تفاوت دولت در اندیشه دینی و سایر مکتب‌ها در این است که فرد یا گروهی که رأی نمی‌آورد، باید به دولت کمک کند.

- بارها این را گفته‌ایم که بسیاری از مسائلی که در این هفت هشت سال بررسی می‌کردیم وقتی به جمع‌بندی می‌رسیدیم، نمی‌گفتیم آن را نگه داریم تا زمانی که خودمان یا دوستمان سر کار بیایند به آن عمل کنیم، بلکه در اولین فرصت، نتیجه بررسی‌هایمان را در اختیار دولت قرار می‌دادیم.

- درباره هزینه‌های دولت سایه باید بگویم که بنده یکی از عناوینی که دارم عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام است که وظیه آن تدوین سیاست‌های کلی نظام است و این موضوع نیازمند بررسی و مطالعه است. بنابراین جنس کار در مجمع تشخیص از جنس کار دولت سایه است. همچنین وظیفه دیگری که ما داریم، نمایندگی رهبر معظّم انقلاب در شورای‌عالی امنیت ملّی است. به واسطه همین مسئولیت‌ها، امکاناتی هم داریم و یک ساختمانی در اختیار ماست و طبیعتاً در حد یک چایی می‌توانیم پذیرایی کنیم، ولی در همین حد است نه بیشتر.

- ما سعی کرده‌ایم آنچه در دولت سایه انجام می‌دهیم را از حالت فردی خارج کنیم. از تمام کسانی که مسئولیت‌‌هایی از این جنس دارند هم می‌خواهیم که این کار را انجام دهند. یکی از نکاتی که در فرهنگ سیاسی مدنظر ماست،‌ این است که اگر من مسئولیتی در مجمع تشخیص یا یک شورای‌عالی داشتم، نباید اینطور باشد که اگر چیزی به ذهنم رسید در مجمع بگویم. اگر نظام چنین امکانی را به‌عنوان عضو مجمع در اختیار من قرار می‌دهد، باید به شکل حداکثری وظیفه‌ام را انجام دهم نه اینکه بگویم من در جلسات مجمع حضور پیدا می‌کنم و با استفاده از تجارب خودم اگر چیزی به ذهنم رسید مطرح می‌کنم.

- در شورای‌عالی امنیت ملی هم موضوعاتی مطرح می‌شود که به کل کشور مربوط است. بنده البته آنجا امکانی ندارم و یک عضو حقیقی هستم. امّا اگر کسی به‌عنوان وزیر یا رئیس قوه در این شورا شرکت می‌کند، باید با همه ظرفیت سازمانی‌اش بیاید پای کار تا آن تصمیم، پخته و دقیق و درست باشد. البته ما سازمان و وزارتخانه‌ای در اختیارمان نبود. دفتری داشتیم تا وظیفه عضویت در مجمع و شورای‌عالی امنیت ملی را انجام دهیم.

- جوانان متخصص و دلسوزی داریم که در موضوعات مختلف می‌نشینند بحث می‌کنند و می‌گویند نتایج کارهایمان را به کجا بدهیم. اساتید دانشگاه با مدارج بالای علمی داریم که دغدغه این را دارند که از علم‌شان استفاده نمی‌شود. همچنین مدیرانی هستند که مسئولیت داشته‌اند و الان از تجربه‌شان استفاده نمی‌شود. این‌ها گنج‌هایی است که باید مورد استفاده قرار گیرند. ما سعی کردیم در دولت سایه از این ظرفیت‌های استفاده کنیم.

- یکی از حرف‌های ما این است که قرار نیست بگوییم باید بودجه‌ای باشد تا کار کنیم. تجربه ما در دولت سایه، همین را اثبات کرد. اکثر عزیزانی که کار می‌کردند بدون چشمداشت کار کردند، بدون هیچ بودجه‌ای.

- یکی از عزیزان اخیراً بیان کرده بود که مثلاً ما در دولت سایه در کارگروه معدن کاری را آغاز کردیم. خب ما فقط بستر را فراهم کردیم تعداد زیادی جوان متخصص آمدند در این کارگروه و کار کردند و به یک نتایجی رسیدند. ایشان می‌گوید وقتی ماحصل مطالعات‌مان را به فلان مسئول دولتی نشان دادیم گفت اگر چنین کاری قرار بود در دولت انجام شود، 400 میلیون بودجه می‌خواست. در حالی که در دولت سایه بدون هزینه خاصی انجام شد.

سؤال: اگر رئیس جمهور شوید قول می‌دهید دولت سایه در تمام کشور راه‌اندازی شود؟

- این قول را اتفاقاً مردم باید بدهند. ببینید؛ یکی از نکات مهم این است که در اداره کشور و با مسئولین نباید تعارف داشت. با مردم هم نباید تعارف داشت. بارها در استان‌های مختلف گفته‌ایم که دولت سایه گفتمان است، یک ساختار نیست که همه منتظر جلیلی بمانند. هر دانشگاهی در هر استان می‌تواند یک دولت سایه باشد و مسائل را دنبال کند. در برخی مناطق هم دیدیم که برخی جوانان نشسته‌اند و به دستاوردهایی هم رسیده‌اند. لذا من از مردم می‌خواهم قول بگیرم که معطل کسی نمانند و هر کسی که رئیس‌جمهور شد، مردم این هسته‌ها را تشکیل دهند تا به بهبود امور کمک کنند.