پیشنهاداتی برای دولت سیزدهم

در پی یافتن حلقات مفقود شده فرهنگ در دوره ریاست جمهوری آقای روحانی برای دولت سیزدهم از عباس معلمی عضو هیأت علمی فرهنگستان علوم اسلامی یادداشتی به خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا رسید تا راجع به مسأله اولویت‌های فرهنگی اجتماعی آیت الله رئیسی در دولت خود به طرح نکاتی بپردازد. در ادامه یادداشت عباس معلمی را مطالعه می‌فرمایید.

بحمدلله سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری نیز با سلامت کامل برگزار شد و یک‌بار دیگر ایران اسلامی پیروز جنگ استراتژی‌ها و رسانه‌ها شد؛ و ترفند دیگری از ترفند‌های استکبار جهانی (کودتای نظامی یا سیاسی، تجزیه‌طلبی، جنگ تحمیلی، نفوذ خائنین، کودتای رنگی، تاکتیک هویج و چماق، پلیس خوب و بد، قورباغه آب‌پز، گزینه نظامی روی میز است، مرد دیوانه و...) را باطل کرد.

 

قریب یک سال همه دشمنان خارجی و داخلی انقلاب تلاش کردند تا مردم را از حضور پای صندوق‌های آرا دور کنند، با ابزار‌های گوناگون از جمله با شبکه‌های فارسی‌زبان صدای آمریکا، بی‌بی‌سی، ایران‌اینترنشنال، من‌وتو و بعضی از روزی‌نامه‌های به‌ظاهر داخلی و تلقین‌های تئوریسین‌هایشان همراه با دوستان ناآگاه و بریدگان از ایران و انقلاب و اشتباهات ریزودرشت آگاهانه و ناآگاهانه مسؤولان کشور. از تمام ترفند‌های فشار اعم از فشار‌های اقتصادی، دیپلماتیک، فرهنگی و سیاسی و پروپاگاندا و شانتاژ‌های رسانه‌ای نظیر برچسب‌زنی، منفی‌بافی، القای ضعف و بحران، پاره‌حقیقت‌گوئی، دروغ بزرگ، تهمت پراکنی، تحریف و مصادره حوادث و... استفاده کردند تا تعداد رای دهندگان را به زیر بیست درصد بکشانند؛ اما امت ام‌القراء اسلامی با عبور از این گردنه سخت و طاقت‌فرسا، یکی از بزرگ‌ترین صحنه‌های جنگ استراتژیک را با پیروزی به سرانجام رساند و ترفند‌های آنان را باطل کرد.

به‌طوری‌که نیویورک‌تایمز نوشت: «جمهوری اسلامی باید با این همه فشار اقتصادی و تحریم و بحران بار‌ها دچار فروپاشی می‌شد؛ اما برخلاف همه چارچوب‌ها و اصول سیاسی و اجتماعی، قدرتمندتر شده است». یک‌بار دیگر انقلاب ضعف علوم سیاسی و اجتماعی غربی را در تحلیل و پیش‌بینی عمل و عکس‌العمل مردم با ایمان و انقلابی ایران به رخ کشید. وقتی یک امت در پارادایم علمی یک تمدن قابل تحلیل و اثرپذیری نیست به منطقه بلوغ تمدنی و امنیت نسبی اجتماعی رسیده و اندیشکده‌های تمدن مقابل را به انسداد استراتژیک و فروپاشی علمی رسانده است.

اما دشمن، دشمن است و بی‌شک دست از دشمنی برنخواهد داشت و با حیله‌ها و ترفند‌های جدید به مقابله ادامه خواهد داد، چنانکه همینک نیز برای مصادره این پیروزی بزرگ مردم ایران و القای شکست به مردم می‌کوشد. غرب‌گزیدگان داخلی نیز به‌تبع آنان با تحلیل‌های غلط آرا مشغول شبهه‌پراکنی و حقنه ضعف و شکست به مردم انقلابی حاضر در صحنه هستند.

 

 

بی‌شک عدم حضور در انتخابات و یا دادن رأی باطله علل عدیده‌ای دارد که بررسی آن خارج از مجال این مقاله است؛ اما به‌هرحال بخشی از آن مربوط به عده‌ای است که از مسؤولان اجرایی کشور ناامید یا نسبت به آن‌ها بی‌اعتماد شده‌اند؛ و این لطمه‌ای بزرگ به سرمایه اجتماعی وارد کرده است که در مقایسه با سایر صدمات دولت حسن روحانی به مردم، کشور، انقلاب و اسلام شاید بزرگ‌ترین صدمه باشد؛ لذا بر جناب آقای رئیسی است که احیا و ترمیم این سرمایه را در اولویت قرار دهد؛ زیرا بدون اعتماد، همدلی، همفکری، همراهی و همکاری عامه مردم آواربرداری از ویرانه‌ای که دولت موجود پدید آورده است و بازگشت به آرمان‌ها و ارزش‌های اسلامی و انقلابی بسیار صعب و شاید ناممکن باشد.

علل بی‌اعتمادی متعدد است و ذکر آن‌ها ملال‌آور، لذا بی‌مقدمه بعضی از راه‌های جبران را طرح می‌کنیم که ناظر بر همان علل است طبعاً مخاطب این بخش مقاله رئیس‌جمهور منتخب محترم جناب آیت الله رئیسی می‌باشند:

۱. هرگز در کابینه و مدیران منصوب از مرفهین بی‌درد و سوپر میلیاردر‌ها استفاده نکنید؛ سخنان امام (رض) را یادآور باشید که قتلگاه انقلاب کجاست. مردم کمبود‌های بی‌شمار زمان دفاع مقدس و خطرات بمباران‌ها را تحمل کردند، چون مسؤولان را از خود و صادق می‌دیدند.

۲. منتخبین شما باید پاک‌دست، پرتلاش، مردمی و ساده‌زیست در زندگی شخصی و اداری باشند؛ نه اینکه به دنبال تجملات، گریم و رنگ‌آمیزی و سشوار ریش و مو، سِت کیف و کفش و کلاه، ماشین آخرین‌مدل، جشن تولد با کیک آرم سازمان و... باشند.

 

۳. مدیران شما باید پرتلاش و بانشاط باشند نه اینکه کمتر از کارمندان عادی کار کنند ۹ صبح سرکار حاضر شوند و ۲ بعدازظهر دست از کار بکشند و یا در جلسات از فرط فرتوتی چرت زنند و به خواب روند و مضحکه رسانه‌ها شوند.

۴. مدیران شما باید برای مردم قابل‌دسترس باشند نه اینکه برای مدیران زیردست خود نیز وقت نداشته باشند.

۵. هرگز نگذارید منصوبان شما از حقوق و مزایای نجومی استفاده کنند و خود را مفیدتر و والاتر از مردم بدانند. مرتکبین به چنین انحرافی را از خود برانید نه اینک به پست دیگر ببرید. این‌ها آفت نظام هستند نه ذخیره آن.

۶. عطای مدیران دوتابعیتی و آنانی که همسر و فرزندانشان در خارج زندگی می‌کنند و عشق آمریکا و اروپا دارند را به لقاءشان ببخشید و در هیچ سطحی به آن‌ها پست مدیریت یا مشاوره ندهید. آن‌ها اگر صادق باشند و خادم، در بخش خصوصی به مردم و کشور خدمت می‌کنند والا به میهن دیگرشان رهسپار خواهند شد.

۷. هرگز نباید منسوبین شما و منسوبین منصوبین شما ویژه‌خواری کنند و از موقعیت شما سوءاستفاده کنند یا رانت‌خواری کنند و رابط رانت‌خواری و فساد و تبعیض باشند. با متخلفین از آن‌ها قبل از قوه قضائیه خودتان برخورد کنید نه اینکه در اجرای قانون درباره آن‌ها تعلل یا کارشکنی نمائید.

 

۸. از دادن وعده‌های انجام نشدنی (صدروزه چنین و چنان می‌کنم) و حتی وعده‌های شدنی که نزد مردم ناشدنی می‌نماید پرهیز کنید. از بزرگ‌نمائی کار‌های انجام‌شده و کوچک‌نمائی ضعف‌ها و اشکالات به‌دور باشید.

۹. برنامه‌ها را صادقانه برای مردم بیان کنید و لوازم مثبت و منفی آن‌ها را شرح دهید و برای اجرا از آنان استمداد بطلبید، نه اینکه بنای بر غافلگیری آن‌ها داشته باشید و پس از آشکار شدن لوازم منفی «صبح جمعه» متوجه اجرای برنامه شوید.

۱۰. اگر وعده‌ای در وقت مقرر انجام نشد، علت را صادقانه توضیح دهید و درهرحال از مردم عذرخواهی کنید نه اینکه آسمان ریسمان به هم ببافید و همه را جز خودتان مقصر جلوه دهید یا به‌کلی منکر وعده شوید.

۱۱. پاسخ‌گو باشید و با شجاعت در مقابل سؤال‌های مردم از طرق مختلف قرار گیرید ولو بعضی از منتقدین از حسن رفتار و اخلاق شما سوءاستفاده کنند؛ خداوند و مردم بهترین ناظرین هستند. نه اینکه فقط در صداوسیما آن‌هم با خبرنگار و سؤالات تحمیلی حضور یابید (آنهم هر وقت حالش را داشتید نه هر وقت مردم انتظار داشتند).

۱۲. حرف مخالفین را هم گوش کنید (ولو استدلال و سخن آن‌ها را متین نیابید) ناجوانمردی بعضی از آن‌ها را با صبر و حوصله تحمل کنید (مثل آنچه در مناظرات و یا آخرین دیدار دانشجوئی شما اتفاق افتاد) نه اینکه مخالفین را با ناسزا از میدان به در کنید.

 

۱۳. خود و منصوبین خود را ژنرال ندانید و بقیه را پیاده، از طرح‌ها و اندیشه‌های دیگران به‌ویژه متخصصان و مجربان و یا حتی مردم عادی بهره ببرید؛ سامانه و سازوکاری برای جمع‌آوری پیشنهاد‌ها و طرح‌ها و بررسی دقیق آن‌ها قرار دهید. بعضاً حاضرین در میدان بهتر از کسانی که در مرکز نشسته‌اند می‌توانند مسائل را تحلیل کنند و راه‌کار بیابند. اعلام دریافت طرح‌های مردمی و احیاناً تشویق طرح‌های برتر، مردم را با مدیران همدل و امیدوار می‌کند.

۱۴. سازوکاری طراحی شود که مشکلات و اعتراضات مردمی (چه آنچه در رسانه‌ها می‌آید و چه افواهی) را جمع‌آوری و جمع‌بندی کند و برای حل آن‌ها اندیشه نماید و یا حداقل مردم توجیه شوند. صادقانه نسبت به ناکارآمدی‌ها عذرخواهی شود.

۱۵. در کمبود‌ها و شکست‌ها خود و مدیرانتان را مقصر بدانید و از مردم عذرخواهی کنید و پیروزی‌ها را به همکاری و همراهی مردم نسبت دهید و از آن‌ها تشکر نمائید. افتتاح طرح‌ها را به‌وسیله آنانی که در آن طرح زحمت بیشتری کشیده‌اند و یا افراد مورد احترام مردم (مثل خانواده شهدا) انجام دهید نه اینکه شما از تهران ویدیو کنفرانسی افتتاح و یا حضوری روبان قیچی کنید.

۱۶. حضور در صحنه داشته باشید (به‌ویژه در حوادث و مناسبت‌ها بزرگ مثل سیل و زلزله) نه اینکه شما طی یک نامه به معاون اول و او به وزیر، و وزیر نیز به مدیرکل و... حواله دهید.

۱۷. شما و مدیرانتان از کالا‌های ایرانی و متداول بین مردم استفاده کنید نه اینکه روز کارگر و برای تجلیل از آن‌ها سوار بر ماشین خارجیِ آنچنانی سواره از کارخانه ماشین‌سازی سان ببینید. در دولت باید در استفاده از کالای خارجی که مشابه داخلی دارد ممنوع و جرم باشد.

 

 

۱۸. برای رونق تولید و رفع موانع از مواردی شروع کنید که شیوع بیشتری دارد یعنی مردم بیشتری را شامل می‌شود نه اینکه فقط به دنبال رفع موانع سرمایه‌گذاری خارجی و یا بزرگ‌سرمایه‌داران باشید.

۱۹. بنگاه‌ها و کسب‌وکار‌های کوچک را ترویج و حمایت کنید تا نقدینگی‌ها و سرمایه‌های خرد مردم در فعالیت‌های مفید به کار بیفتد نه اینکه وارد بازار ارز و طلا و زمین و ماشین شود و مشکلات را مضاعف کند. برای جلب اعتماد مردم باید به‌شدت از ورود بانک‌ها به این بازار‌ها و ایجاد تنش‌های ناگهانی ممانعت به عمل آورد. خرد کردن مقیاس تولید همراه با جلوگیری از قاچاق و واردات بی‌رویه می‌تواند مردم بیشتری را به میدان فعالیت‌های مفید اقتصادی بکشاند و شاداب کند.

۲۰. مانند امام (رض)، رهبر معظم انقلاب و سردار دل‌ها در مقابل دشمنان ایران، انقلاب و اسلام محکم و باصلابت و در مقابل مردم فروتن باشید نه اینکه قلدران جهان را کدخدا و مؤدب و مردم را حقیر و هیچ و لشکر قابلمه به‌دست‌ها بدانید. در هیچ کلام و عملی مردم نباید تحقیر شوند (مثل ایستادن در صف دریافت سبد کالا یا مرغ و تخم مرغ)؛ هیچ تحقیرشده‌ای با تحقیرکننده خود همدل نخواهدشد.

۲۱. کشور را به یک خانواده تبدیل کنید، پدر و مادر خانواده در فرصت‌ها و تنگنا‌ها بر اساس ایثار و محبت عمل می‌کنند نه اینکه ویژه‌خواری کنند؛ در این صورت مردم دولت را از خودشان خواهند دانست و ایثار عمومی جریان می‌یابد. این مردم هم مومن‌اند و هم مجاهد، هم باهوش‌اند و هم باگذشت، هم باغیرت‌اند و هم مهربان، هم خادم‌شناس‌اند و هم خائن‌شناس لذا فریب آن‌ها راه به جائی نبرده و نخواهد برد.

۲۲. وقت محدود خدمت‌رسانی خود را به تعریف از خود، تحقیر و تنقیص دولت‌های قبل تلف نکنید، مرد به خوبی دوغ را از دوشاب تشخیص می‌دهند و با غیبت‌کنندگان و تهمت‌زنندگان همدل نمی‌شوند.

۲۳. صاحب قلب‌ها خدای متعال است، نیت خالص شما برای خدمت به مردم و اسلام، محبت شما را در دل‌ها جاری می‌کند؛ لذا لازم به پروپاگاندا‌ها و شانتاژ‌های رسانه‌ای و حقه‌بازی‌های مشاوران آشنا به راه‌های انحراف افکار عمومی نیست.