دلیل اعتماد مردم به دهه ۶۰ به مسئولان چه بود؟

به گزارش خبرگزاری رسا، سیدحسین نقوی‌حسینی، کارشناس مسائل سیاسی و سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم، در گفت‌وگو با ایکنا درباره ضرورت توجه دولت سیزدهم به مسئله تقویت سرمایه اجتماعی و کاهش فاصله دولت ـ ملت گفت: متأسفانه در سال‌های اخیر سرمایه اجتماعی کشور و اعتماد مردم به مدیران به ویژه دولت به شدت کاهش پیدا کرده و خسارات زیادی به این سرمایه اجتماعی وارده شده است. دلیل اصلی آن هم عدم تحقق وعده‌ها و امیدهای داده شده به مردم از سوی رئیس‌جمهور و مسئولان ارشد کشور است و این باعث شده مردم دیگر به قول‌ها و وعده‌های مسئولان اعتماد نکنند و این عدم اعتماد مردم یکی از دلایل اصلی کاهش مشارکت در انتخابات اخیر بود.

وی افزود: البته عملکرد حجت‌الاسلام والمسلمین رئیسی در قوه قضاییه نشان داد که ایشان به اهمیت تقویت اعتماد عمومی واقف است و با اقدامات تحولی و فسادستیزی در دوره مسئولیت ریاست قوه قضاییه در مسیر افزایش اعتماد مردم به حاکمیت اقدامات خوبی انجام داد. اکنون ایشان در رأس قوه مجریه قرار گرفته و جلب اعتماد عمومی در این مسئولیت اهمیت و ضرورت بسیار بیشتری یافته است و ایشان باید با عملکرد خود به مردم این اطمینان را بدهد که نظام کارآمد است، قوه مجریه تأثیرگذار است و می‌تواند خدمات مطلوبی به مردم ارائه دهد.نقوی حسینی درباره مهمترین اقدامات دولت سیزدهم برای احیای اعتماد عمومی به ویژه در کوتاه‌مدت گفت: بخش عمده اقدامات مهم دولت سیزدهم برای تقویت سرمایه اجتماعی در حوزه معیشتی و اقتصادی است و اگر آقای رئیسی و دولت ایشان در شش ماه ابتدایی کار بتواند آرامش و ثبات را در بازار حاکم کند، تورم را ثابت نگه دارد، از افزایش قیمت‌ها جلوگیری کند، فسادستیزی را به شدت در دولت دنبال کند و یک دولت پاکدست و مردم‌مدار مستقر شود، قطعاً اعتماد عمومی به حاکمیت بازسازی ‌شده و شکاف زیاد میان مردم و دولت کاهش پیدا می‌یابد.

چرا در دهه شصت اعتماد مردم به مسئولان بیشتر بود

این کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: تجربه دهه شصت نشان می‌دهد به رغم هشت سال جنگ تحمیلی و مشکلات شدید اقتصادی، انسجام و وحدت ملی و اعتماد مردم به نظام و مسئولان کشور خیلی بالا بود و این به خاطر وجود یک مدیریت مردمی در کشور بود که به طور واقعی در کنار مردم قرار داشت و درد مردم را می‌فهمید و پیگیر حل مشکلات مردم بود و مردم هم می‌دیدند که زندگی مدیران کشور نیز در سطح زندگی آنان است و لذا فاصله و شکافی بین خود و مدیران و مسئولان نظام احساس نمی‌کردند.

وی با بیان اینکه صرف مشکلات و فشارهای معیشتی و اقتصادی باعث ایجاد فاصله بین مردم و مسئولان و کاهش اعتماد مردم به نظام نمی‌شود، گفت: تولید اعتماد به مسئولان زاییده رفتار و تلاش آنها و نوع نگاه‌شان به مردم است. بنابراین اولویت اول آقای رئیسی باید در جهت جلب اعتماد عمومی و احیای سرمایه اجتماعی انتخاب وزرا و مدیران پاکدست، جهادی، مردم‌مدار و فسادستیز باشد.

دولت سیزدهم و اولویت حضور میدانی 

نقوی حسینی درباره اهمیت ارتباط رو در رو و مستقیم دولت و رئیس‌جمهور با مردم و اثرات آن بر بهبود وضعیت سرمایه اجتماعی گفت: حضور در میدان و بین مردم از سوی مسئولان کشور از جمله مسئولان عالی‌رتبه، ۵۰ درصد مشکلات را حل می‌کند. وقتی مردم ببینند مدیران کشور در صحنه هستند و کنار آنها قرار دارند، آرامش و اطمینان خاطر در جامعه حاکم می‌شود و ضریب امید به آینده در مردم افزایش می‌یابد.

وی افزود: به یاد دارم در دوره اول ریاست جمهوری آقای روحانی که در مجلس بودم به ایشان پیشنهاد دادیم که روزی دو ساعت یا سه روز در هفته وقتی را برای گفتگوی مستقیم با تولیدکنندگان اختصاص دهید تا مشکلات آنها را بی‌واسطه بشنوید. مشکل برخی از این واحدهای تولیدی با ایجاد هماهنگی بین بانک‌ها یا هماهنگی بین سازمان مالیاتی و وزارتخانه مربوطه حل می‌شود و می‌توانند فعالیت خود را از سر بگیرند و فقط به خاطر موانع اداری و آیین‌نامه‌ای دچار مشکل شده‌اند. اگر رئیس‌جمهور این دیدارها را انجام می‌داد به طور قطع بخش عمده‌ای از موانع تولید که ربطی به تحریم و فشار بیرونی نداشت برطرف می‌شد.

سخنگوی پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اظهار کرد: حضور مستقیم مسئولان بین مردم و پیگیری مشکلات مردم حتی اگر به نتیجه صد درصدی نرسد بخش زیادی از نگرانی‌های مردم را برطرف می‌کند. لذا آقای رئیسی هم باید به مانند دوران ریاست قوه قضاییه، به شکل مضاعف و ویژه‌تری در میدان حضور داشته باشد و مطالبات، خواسته‌ها و نیازهای مردم را در نقاط مختلف کشور از نزدیک بشنود. نکته مهمتر این است که حضورهای مردمی رئیس‌جمهور و وزرا به خود دولت نیز کمک می‌کند و مسئولان با شناسایی مشکلات و نواقص اجرایی تصمیمات‌شان می‌توانند به اصلاح و پالایش عملکرد دولت بپردازند و در ادامه در لوایح تنظیمی و آیین‌نامه‌های خود این موانع و اشکالات را برطرف کنند؛ پس نفع حضور مردمی فقط برای مردم نیست بلکه دولت نیز از آن منتفع می‌شود و لذا آقای رئیسی باید قدر این فرصت را بداند.

ضرورت جدی تغییر رویکرد در سیاست خارجی

نقوی حسینی درباره اولویت‌های دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی و جایگاه ارتباط با همسایگان در این عرصه و لزوم یا عدم لزوم تغییر رویکرد در این حوزه نسبت به دولت فعلی گفت: یکی از انتقادات جدی به دولت آقای روحانی این بود که تمام تمرکز سیاست خارجی و وزارت امور خارجه را بر روی برجام و توافق هسته‌ای و نگاه به غرب معطوف کرد و از سایر عرصه‌های دیپلماسی تا حد زیادی غافل شد. نشانه این مسئله مقایسه تعداد سفرهای وزیر امور خارجه به لوزان، ژنو، وین و کشورهای اروپایی با عراق، ترکیه، پاکستان، افغانستان، ترکمنستان و سایر همسایگان است.

این کارشناس مسائل سیاسی بیان کرد: البته این راهبرد و تشخیص آقای روحانی و تیم ایشان بود که معتقد بودند ماهیت مشکل کشور سیاسی و راه حل آن نیز در عرصه بین‌المللی است و اگر این گره بین‌المللی باز شود تمام مشکلات داخلی نیز حل می‌شود، که به نظر من این راهبرد واقعا اشتباه بود و هشت سال دیپلماسی کشور را کاملاً مشغول خود کرد در حالی که باید یک تقسیم و توزیع متوازن در حوزه روابط خارجی انجام می‌گرفت تا کشور می‌توانست از همه فرصت‌های خود در خارج از کشور بهره‌مند شود.

وی در این راستا به وضعیت روابط با همسایگان در سال‌های اخیر اشاره کرد و گفت: اکنون گره‌های کوری در روابط با همسایگان وجود دارد که کسی هم برای رفع آنها گامی برنداشته است. برای نمونه ترکمنستان به شمال کشور گاز می‌داد اما بدهی‌های کشور به ترکمنستان داده نشد و آنها دیگر به ایران گاز نمی‌دهند و یک نفر از مقامات دولت یا وزارت امور خارجه برای گفت‌وگو و حل مشکل با مقامات ترکمنستانی به این کشور نرفت و ما در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی این مسئله را بارها تذکر دادیم ولی مسئولان معتقد بودند اگر مشکل ما با آمریکا حل شود همه این مشکلات با همسایگان هم حل خواهد شد.

نقوی‌حسینی تصریح کرد: دولت سیزدهم با درک اهمیت این موضوع باید در توسعه ارتباط با همسایگان گام‌های جدی بردارد و حل مشکلات و گره‌های ایجاد شده در روابط با برخی از این همسایگان را در اولویت سیاست خارجی خود قرار دهد. این مسئله از این جهت مهم است که این کشورها، از جمله کشورهای آسیای میانه، نیز به شدت علاقه‌مند به توسعه روابط با ایران هستند و باید از این فرصت تمایل دوجانبه به بهترین نحو ممکن برای پویاتر کردن دیپلماسی جمهوری اسلامی و برقراری توازن در حوزه روابط خارجی کشور، کمک به رشد و توسعه کشور و بی‌اثر کردن تحریم‌ها استفاده کرد.