نقش غربزدگی، پس از شهادت شیخ فضل الله
از آن روز بود که نقش غربزدگی را همچون داغی برپیشانی ما زدند و من نعش آن بزرگوار را برسر دار، همچون پرچمی می‌دانم که به علامت استیلای غربزدگی بربام سرای مملکت افراشته شد.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا،پس از کشته شدن شیخ فضل‌الله هیجانِ باطنی در عموم مردم پیدا شد، به حدّی که رؤسای آن‌ها حاشا کردند که این قتل، بدون تصویب و اجازۀ ما بوده است و خودِ مجاهدین این کار را کرده‌اند.
حتی آن‌که مذکور داشتند سپهدار [تنکابنی] و علی‌قلی خان [سردار اسعد بختیاری] تعرّض کردند و در ظاهر، نصفه روزی خود را به ناخوشی زده قهر کردند و روز بعدش هم محض تسکیت فوران مردم٬ به دروغ اشاعه دادند که این کار به حکم آقای آخوند بوده و هرکس خواسته باشد تلگرافاً استفسار نماید؛ تلگراف او مجاناً مخابره خواهد شد.
آری، چون این هیجان باطنی را در مردم مشاهده نمودند، از قتل آخوند آملی و حاجی علی اکبر بروجردی درگذشتند.
خبر اعدام در روزنامۀ مجلس مورخ سه‌شنبه شانزدهم رجب 1327 بدين شرح درج شد:
«سَيّئات اعمال شيخ نورى دامنگيرش گرديده، روز شنبه 13 رجب بعد از استنطاق و ثبوت جنايات و فتاوى نامشروع و هزاران‌هزار تقصير بَيّن در مدت دو سال تمام، در ميدان توپخانه به حكم محكم خدايى بر دار زده شده به دارُالبوار فرستاده شد.»
جلال آل‌احمد به شهادت شیخ چنین می‌نگرد:
«از آن روز بود که نقش غربزدگی را همچون داغی بر پیشانی ما زدند و من نعش آن بزرگوار را بر سر دار، همچون پرچمی می‌دانم که به علامت استیلای غربزدگی پس از دویست سال کشمکش بر بام سرای مملکت افراشته شد.
و اکنون در لوای این پرچم، ما شبیه به قومی از خود بیگانه‌ایم، در لباس و خانه و خوراک و ادب و مطبوعاتمان و خطرناک‌تر از همه در فرهنگمان، فرنگی‌مآب می‌پروریم. و فرنگی‌مآب راه حل هر مشکلی را می‌جوییم.»
... «پىِ تاريخِ اين بَليّه ز غيب/ گفته شد: الشهيد فضل الله».
پیکر مطهر شیخ شهید بعد از مدتها که به امانت به خاک سپرده شده بود٬ از تهران به حرم مطهر حضرت معصومه(س) منتقل شد و اکنون در صحن آئینه٬ خلوتگاه آزادمردان و مجاهدان و عموم مردم مسلمان است.
ارسال نظرات