سید ابراهیم و جلوه ای از نامه مالک اشتر

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، پس از پیروزی آیت الله رئیسی در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، شاهد بودیم که ایشان چگونه فرهنگ مدیریتی غرب زده دولت‌های سابق، به‌ویژه دولت تدبیر و امید را به چالشی جدی کشید.

پیش‌تر در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی تنها تصویری که از یک رئیس جمهور در ذهن مردم نقش بسته بود، یک انسان پشت میز نشینِ خاص بود که حق داشت با زیر دستان و مردم هرگونه‌ای که خواست رفتار کند و به هیچ احدی پاسخگو نباشد، به هر نهادی در کشور و حتی مقام‌های بالاتر از خود بتازد، همه ایران را سهم خود، خانواده‌اش و خاندان‌های مرتبط با خود بداند. الیگارشی اعتدال، سطح فرهنگ سیاسی کشور را در مقایسه با خواسته‌های امام علی(ع) از کارگزاران حکومتی، به‌قدری تنزل و سخیف ساخته بود که یکی از محالات مردم، دیدن وزیران و رئیس جمهوری بود که به او رأی داده بودند.

پس از هشت سال دوران ریاست جمهور حسن روحانی و به‌طور مشخص دولت تدبیر و امید، مردم فکر نمی‌کردند که یک رئیس جمهور صبح جمعه به میان مردمی بیاید که به‌شدت ناراضی هستند و شخصاً به مشکلات آن مردم رسیدگی و دستورات لازم را برای حل مشکلات این مردم صادر نماید. درحالی که در جریان مناظرات، هنگامی که آیت الله رئیسی یک سفر انتخاباتی به استان خوزستان داشت، برخی چهره‌هایی که به‌ظاهر خود را نماینده قشر مستضعف و محروم نشان می‌دادند و خود را صدای بی‌قدرتان جلوه می‌دادند، ناجوانمردانه به این سفر آقای رئیسی تاختند و آن را رفتاری پوپولیستی و رسانه‌ای برای فریب مردم جلوه دادند.

روزگاری که ناگهان قیمت بنزین افزایش شدید و یکباره پیدا می‌کرد و رئیس جمهور می‌آمد و با همان نگاه‌های از بالا به پایین خود و البته به‌همراه پوزخندهای همیشگی‌اش، شعور فرهنگ مردم را در حد همان تحلیل خودبافتۀ همیشگی که «حافظه تاریخی مردم» ضعیف است، تقلیل می‌داد، اما این بار رئیس جمهور فارغ از توجه به هرگونه تهدیدات امنیتی و جانی، به‌راحتی به‌میان مردم می‌آید، حرف‌هایشان را می‌شنود و دستورات لازم را برای کمک به‌آنها صادر می‌کند.

ریاست جمهوری آیت الله رئیسی را به‌واقع می‌توان مصداق اجرای توصیه‌های حضرت علی(ع) به کارگزارانش دانست. ایشان در رعایت عدل و انصاف، کسب رضایت عموم مردم، پرده پوشی از عیب افراد و به‌ویژه عدم استفاده از عیب آن‌ها برای مطرح کردن نام خود، بردن گمان‌های نیک به مردم، مشورت با مردم و نخبگان علمی جهت اداره و صدور دستورات لازم، نیکی به تجار و صنعتگران و بها دادن به تولید ملی، مراقبت دقیق از دهک‌های ضعیف جامعه، وفای به عهد و امتیاز ندادن به خویشاوندان و خواص در دست‌اندازی به بیت‌المال، جلوه تمام نمای اجرای نامه حضرت علی به مالک اشتر دانست. به‌جرئت می‌توان گفت که نامۀ حضرت علی(ع) به مالک اشتر، پس از پانزده قرن، در جامعه به‌جریان افتاده است.

نمی‌توان با تملق‌گویی و چاپلوسی که از ویژگی‌های بارز بادمجان دورقابچین‌های دولت تدبیر و امید بود، کشور را مدیریت کرد. همان معدود افرادی که با پیروزی آقای رئیسی، حتی تا امروز در توییتر، توییت‌های نفرت انگیزی در زنده کردن یاد و خاطره رئیس جمهور تدبیر و امید می‌کنند. قضاوت اینکه امروز آیت الله رئیسی چه تفاوت‌‌ها و شباهت‌هایی با رؤسای سابق جمهور دارد را باید به خود خوانندگان این متن واگذار کرد؛ اما پرسش اصلی اینجاست که آیا واقعاً تداعی گفتمان آیت الله رئیسی و آیت الله علم الهدی که این‌قدر در برخی رسانه‌های معلوم الحال و زرد مورد تحریف و توهین قرار می‌گیرد، واقعاً چنین تفکر مردمی و دلسوز است یا تفکری که بیش از ۳۰ سال است که خورد شدن استخوان مردم را زیر چرخ‌های توسعه دیده و بدان تشویق کرده است؟