بیانیه جامعه مدرسین در محکومیت اهانت به ساحت مرجعیت شیعه

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در پی اهانت و هتک حرمت برخی رسانه‌ها و افراد صاحب قلم به سخنان اخیر ایت الله صافی گلپایگانی در دیدار با رئیس مجلس، جامعه مدرسین حوزه‌های علمیه این نوع حرکات را محکوم و بیانیه‌ای صادر کرد که متن این بیانیه بدین شرح است:

فی التوقیع الشریف عن خاتم الاوصیاء(عجل الله تعالی فرجه): «وَ اَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةِ فَارْجِعُوا فِیهَا اِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَاِنَّهُمْ حُجَّتِى عَلَیکُمْ وَ اَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِمْ»

مرجعیت در قاموس سیاسی و اجتماعی شیعه دارای جایگاهی رفیع می‌باشد و پاسداشت آن، تجلیل از مقام انبیای عظام و تکریم علم و دین است «العلماء ورثه الأنبیاء» و «الفقهاء امناء الرسل».

یادداشت انتقادی یکی از نویسندگان در نقد سخنان حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی «دامت برکاته» تحلیلی غیرمنصفانه بود. مرور مواضع قاطع و انقلابی آن مرجع معظم این حقیقت را آشکار می‌سازد که ایشان فراتر از اختلافات و نگاه‌های سیاسی جناحی موضع می‌گیرند و با شناخت و بصیرت انقلابی در راستای اهداف انقلاب اسلامی به مسائل جامعه ورود پیدا می‌کنند، بی‌شک تنزل دادن سخنان مرجعیت معظم، به پایین‌ترین سطح کنش‌های سیاسی جفا به اسلام، انقلاب و مرجعیت دینی است.

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی«دامت برکاته» با سوابق درخشانی همچون حضور در مبارزات سیاسی ضد رژیم منحوس پهلوی، حضور در حلقه اصحاب خاص حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی«اعلی الله مقامه»، همراهی با حضرت امام خمینی«قدس سره» در مبارزات نهضت اسلامی و پس از انقلاب نیز با عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی و دبیری شورای نگهبان، حمایت و همراهی همیشگی خود را با نظام و انقلاب اسلامی نشان داده است.

امروز نیز ایشان با شناخت از اقتضاءات و نیازهای کشور به رفع مشکلات معیشتی اشاره داشته و می‌فرمایند: «باید با تمام کشورهای دنیا با عزت و اقتدار رابطه داشته باشیم، شما باید با عقلانیت و تعامل سازنده، حقوق ملت را احقاق کنید، با حفظ منافع کشور و با عزت با جهان در ارتباط باشیم.»

جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با تأکید بر حفظ احترام مرجعیت دینی و پاسداشت جایگاه آن مرجع عالیقدر که همواره مورد تأکید رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای(دام ظله العالی) نیز بوده است، اعلام می‌دارد:

لازم است اصحاب قلم در هر فعل و قولی، شأن عظیم مرجعیت را ارج نهاده و با عدالت، انصاف و تقوا قلم بزنند. مراجع بزرگوار ما با ویژگی «صائنا لنفسِهِ حافِظا لِدينِهِ مُخالِفا على هَواهُ مُطِيعا لأمرِ مَولاهُ» هستند و با بصیرت و علم سخن می‌گویند و بر اساس تکلیف الهی و خیرخواهی برای نظام اسلامی قدم بر می‌دارند.

سخنان آیت الله العظمی صافی گلپایگانی«ادام الله بقائه»، تأکید بر سیاست نظام در ارتباط حکیمانه، عزتمندانه و بر اساس مصالح کشور و منافع مردم با دنیاست، امید داریم همگان با رعایت اخلاق رسانه‌ای و آداب اسلامی در راستای حفظ منافع کشور قلم‌زده و از تکمیل پازل دشمن و ایجاد اختلاف و دودستگی در جامعه بپرهیزند.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سید هاشم حسینی بوشهری

رئیس شورای عالی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

گفتنی است، حضرت آیت الله صافی گلپایگانی در دیدار رییس مجلس شورای اسلامی ضمن تاکید بر ضرورت توجه به مشکلات مردم و حل معضلات معشیتی گفتند: توصیه بنده این است که باید با تمام کشورهای دنیا با عزّت و اقتدار رابطه داشته باشیم. اینکه با بسیاری از کشورها قهر باشیم صحیح نیست و به ضرر مردم عزیزمان است. شما باید با عقلانیت و تعامل سازنده، حقوق ملت را احقاق کنید.

مهدی جمشیدی در یادداشتی به انتقاد از سخنان این مرجع تقلید پرداخت. او در بخشی از یادداشت خود آورده: «عالِم راستین و محقّقِ طالبِ نفس‌الامر، در این اندیشه نیست که سخن و داوری‌اش، با چه کسی اصطکاک می‌یابد و منزلت و اعتبار چه جریانی را می‌خراشد، بلکه دل و جان در گروی «حقیقت» دارد و آن را «محافظه‌کارانه» در پای «بزرگان»، قربانی نمی‌کند. در عمل مشخص شد که این تحلیل، «سراپا غلط» است. مهمّ نیست چه کسی به آن معتقد است: بنده یا یک مرجع تقلید. آنان که محقّق هستند نباید اشخاصِ هر چند بزرگ را بر «حقیقت» ترجیح دهند. استاد مطهری، بسیار نسبت به «بیوت مراجع»، حسّاس بود. ایشان زمانی به حاج احمدآقا گفته بود: مراقب باشید بیت آقای خمینی، مانند بیت آقای بروجردی نشود. اغلب این‌گونه است که مراجع به دلیل «ارتباطات محدود» و «محیط بسته»‌ای که در آن هستند، با واسطه با «واقعیّت» تماس دارند و این واسطه‌ها، همان «اعضای دفتر» هستند. در واقع، اعضای دفتر، «مهندسان مواضع» و «طرّاحان ذهن» این بزرگان هستند. این وضع، خاص آیت‌الله بروجرودی نبود، بلکه آیت‌الله شریعتمداری و آیت‌الله منتظری نیز دچار این آسیب بودند. برخی دیگر نیز چنین هستند که لازم به نام‌بردن نیست.»