آمریکا در موزه های تاریخ

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در اولین روز سال 1989 میلادی ـ 11 دی 1367 ـ نامه معروف و تاریخی امام خمینی خطاب به میخائیل گورباچف آخرین رئیس جمهور شوروی در زمینه مرگ کمونیسم و ضرورت پرهیز روسیه از اتکا به غرب انتشار یافت.

امام خمینی در شرایطی از صدای شکسته شدن استخوانهای مارکسیسم سخن به میان آورد که اتحاد جماهیر شوروی هنوز به عنوان یک مجموعه و یکی از قدرتهای برتر جهان برقرار بود، جنگ سرد خاتمه نیافته بود، دیوار برلین به عنوان نماد جدائی شرق و غرب، فرو نریخته و حاکمیت کمونیسم بر قانون اساسی شوروی و مقدرات مردم در جمهوریهای این کشور، هنوز برقرار بود.

نامه تاریخی امام خمینی (س) توسط هیأت منتخب ایشان مرکب از آیت الله جوادی آملی، محمدجواد لاریجانی و خانم مرضیه حدیده چی  دباغ، 13دی 1367در مسکو به گورباچف تحویل داده شد.

در آن زمان کسی تصور نمی کرد که حکومت قدرتمند شرق تکانی بخورد تا اینکه احتمال سقوط آن را بدهد، حکومتی که برای جهان برنامه ریزی می کرد و کشور های مستقل را یک به یک در خود قورت می داد به یک باره فرو ریخت.

در هر صورت اما این اتفاق از چشمان تیزبین امام خمینی(ره) دور نبود چرا که امام با خلوص نیت و تفکر ناب اسلامی می دانست که حکومتی ناسازگار با دین دیر یا زود دوام نخواهد آورد؛ چرا که این جهان مخلوق خداوند قادر متعال است و هرچه در این جهان فانی و مادی است در خدمت خالق بی همتا است بنابراین آنچه که سر ناسازگاری با خالق بنهد قطعا دوام نخواهد داشت و این وعده خداوند متعال است که جهان در پایان از آن مستضعفان خواهد بود و حکومت های طاغوتی یک به یک سقوط خواهند کرد و عبرت تاریخ خواهند شد.

در این روزگار ما نیز حال تنها مدعی ابرقدرتی جهان آمریکا باقی مانده است؛ آمریکایی که با سه پایه رسانه، اقتصاد، تکنولوژی سعی دارد تا انسان ها را در زندان تفکر برتری خود محبوس کند و اجازه تنفس به آنان ندهد.

آمریکایی که سالیان سال است پس از فروپاشی شوروی حال ادعای کدخدایی و حتی بعضا خدایی می کند و آنچنان سرمست قدرت گشته که فراموش کرده حکومت هایی به مراتب با شکوه تر و پهناور تر از او نیز در تاریخ بوده اند اما اکنون در کتاب های تاریخ تنها نامی از آنان به میان آورده می شود.

اما در کمال ناباوری عده ای که اسامی بزرگی برای خود یدک می کشند اما همچون عوام الناس مدهوش ابهت غرب شده اند، آنچنان در جلال و جبروت خودساخته رسانه های آمریکایی فرو رفته اند که فراموش کرده اند حکومت مستکبر آمریکا نیز همچون سایر حکومت ها دارای تاریخ مصرف است و دور نیست که این تاریخ فرا برسد و جهان به یک باره شاهد فروپاشی آمریکا باشد.

اما چه فایده که سخن گفتن از این مسائل برای افراد عاشق آمریکا شده بی فایده است و آنان آنچنان درگیر شکوه آمریکا شده اند که تصور می کنند این قدرت زوال ناپذیر است و سخن گفتن از سقوط آمریکا مسخره است.

در هر صورت این که هر حکومتی دارای تاریخ است امری بدیهی و اجتناب ناپذیر است اما مهم تاریخ این زمان و دور یا نزدیک بودن آن است؛ که در این مسئله برای عامه مردم روشن نیست که آیا آمریکا دوران پایان خود را می گذراند یا هنور به نیمه راه نرسیده است.

به برکت وجود رهبر انقلاب و تحلیل های ایشان اینک برای همگان روشن شده است که آمریکا دوران افول و زوال خود را آغاز کرده است؛ آمریکایی که دوران سقوط شوروی را دیده است و یک به یک حکومت های کوچک را به استعمار خود در آورده است حالا دوران پایانی خود را طی می کند.

با مطرح شدن افول آمریکا در ادبیات رهبر انقلاب اسلامی ایران حضرت آیت الله خامنه ای عده ای ناباورانه با این سخنان رفتار کردند و افول آمریکا را غیر ممکن دانستند اما افراد باورمند به انقلاب اسلامی و نیروی ایمان می دانند که این سخنان حکیمانه قطعا به تحقق خواهد پیوست همان طور که در دوران حیات با برکت امام خمینی(ره) عده ای سخن گفتن از فروپاشی شوروی را باور نمی کردند و هنگامی که این وعده رهبر کبیر انقلاب به تحقق پیوست انگشت به دهان ماندند.

از طرفی رهبر انقلاب در بیان مسئله افول آمریکا بیان می دارند که این روند زوال یک امر واقع بینانه است و با مشاهده شواهد برای هر عقل سلیمی این امر مسلم می شود؛ بنابراین این تحلیل نه فقط به جهت اینکه از لسان رهبر فرزانه بیان شده بلکه از این جهت که دارای ادله و شواهد است برای هر فردی که نگاه بی طرفانه دارد قابل درک است؛ کافی است تا تحلیلگر ذهن خود را از مطالب رسانه های آمریکا خالی کند تا بتواند این واقعیت را در یابد.

در پایان بیانات رهبر انقلاب اسلامی در این زمینه برای خوانندگان بازخوانی می شود؛

این کسانی که تصوّر غیر واقعی از توانایی‌های آمریکا و بعضی از قدرتهای دیگر دارند، بایستی به واقعیّات درست توجّه کنند. هیاهوی قدرتهای جهانی زیاد است و با همین هیاهو بزرگ‌نمایی میکنند [امّا] واقع قضیّه این نیست. حالا در همین قضایای اخیری که در آمریکا اتّفاق افتاد، [یعنی] این مسئله‌ی سقوط ترامپ با این وضع مفتضح و حوادثی که حول ‌و حوش این قضیّه اتّفاق افتاد(۸) -که چیزهای کوچکی نیست- این افول یک رئیس‌جمهور ناباب نبود؛ افول آبروی آمریکا بود، افول قدرت آمریکا بود، افول انتظام اجتماعی آمریکا بود؛ این را من نمیگویم، این را خودهایشان گفتند؛ صاحب‌نظران برجسته‌ی سیاسی‌شان اعلام کردند که نظام آمریکا از درون پوسیده است؛ این را خود آمریکایی‌ها در این قضایای اخیر گفتند؛ گفتند نظام اجتماعی آمریکا از درون پوسیده است؛ خیلی حرف بزرگی است؛ بعضی‌های دیگر گفتند که دوران پساآمریکا آغاز شده است؛ اینها حرفهای آنها است. خب، واقعیّت قضیّه این است. البتّه از لحاظ اقتصادی هم مشکل دارند امّا مشکل عمده‌ی آنها از لحاظ انتظام نظام اجتماعی و نظام سیاسی آنها است که نشان‌دهنده‌ی این است که بکلّی متزلزلند.
اگر این حادثه‌ای که در آمریکا اتّفاق افتاد، در هر نقطه‌ی دیگر دنیا، بخصوص در کشورهایی که با آمریکا خیلی میانه‌ای ندارند اتّفاق می‌افتاد، مگر به این زودی رها میکردند؟ لکن حالا امپراتوری خبری دنیا بیشتر در اختیار خود آنها است، سعی میکنند قضیّه را مستور نگه دارند و تمام کنند و سر و تهش را به هم بیاورند؛ امّا قضیّه تمام‌شده نیست؛ قضیّه، خیلی قضیّه‌ی مهم و دنباله‌داری است. آمریکا واقعاً افول کرد و برای همین است که دولتهای وابسته‌ی به آمریکا در منطقه دستپاچه‌اند، سراسیمه‌اند؛ بخصوص رژیم صهیونیستی. این یاوه‌گویی‌هایی که اخیراً می‌شنوید سران رژیم صهیونیستی میگویند، بیشتر ناشی از ترسشان است، ناشی از سراسیمگی و اضطرابشان است به خاطر آنچه در آمریکا اتّفاق افتاده. البتّه آنها درست هم فهمیدند؛ دنیا در این زمینه شاهد و ناظر است که آمریکا، هم در محیط داخلی خود و هم در محیط بین‌المللی افول کرده.[1]

[1] -۱۳۹۹/۱۱/۱۹