سازندگان گاز انبر

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در آیین معارفه زین‌العابدین خرم رضوی، استاندار جدید آذربایجان شرقی با حضور وزیر کشور، یکی از شرکت‌کنندگان با رفتن بر روی سن به‌صورت وی سیلی زد و پس از این اتفاق، نظم جلسه معارفه برای دقایقی به هم خورد اما در نهایت محافظان، فرد متعرض را از محل حادثه دور کردند. بر اساس اعلام برخی رسانه ها، فردی به نام علیزاده که گفته می‌شود از پرسنل نیروهای مسلح است به دلایل نامشخص و خصومت شخصی اقدام به سیلی‌زدن و سپس هل دادن زین‌العابدین خرم هنگام سخنرانی کرد.

همچنین استاندار آذربایجان‌شرقی پس از این اتفاق متانت خود را کاملا حفظ و از هر گونه واکنشی خودداری کرد و حاضران در سالن اجتماعات مصلی اعظم امام خمینی (ره) تبریز نیز در واکنش به این اتفاق، با سر دادن شعارهایی همچون «مرگ بر منافق» و «استاندار ولایی، حمایتت می‌کنیم»، از خرم اعلام حمایت کردند. پس از این اتفاق جناب مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه جمهوری در یادداشتی به بررسی این واقعه پرداخت و این موضوع را دستاویزی برای طعنه زدن به سپاه قرار داد. در ادامه بخش‌هایی از آن یادداشت را مطرح و بررسی می‌کنیم.

در این سرمقاله به آسیب شناسی سیلی زدن پرداخته شده آن هم به این نحو که «برخوردهای فیزیکی با افراد، ایجاد تشنج، ضرب و شتم، اهانت به کسانی که نظر یا عملی غیر از برخوردکنندگان دارند و حتی تعرض به بزرگانی در سطح مراجع که همواره مورد احترام همگان بودند و هستند، یکی از عاداتی است که در سال‌های بعد از انقلاب رواج یافته و زیان‌های زیادی نیز به بار آورده است»! یعنی در یک جمله وی حرکت گاز انبری، ایجاد تشنج و ضرب و شتم را محکوم کرده و این روش را پدیده پس از انقلاب می‌داند.

کمک مالی هاشمی به منافقین

شروع کننده حرکت گاز انبری در انقلاب

اولا باید گفت حرکت گاز انبری و اصطلاحا چپ‌گرایانه، پیش از انقلاب توسط گروه‌های مارکسیستی پیاده می‌شد و جالب‌تر از آن همراهی برخی از پرچمداران به اصطلاح انقلابی با آنان است. به عنوان نمونه هاشمی رفسنجانی نامه‌ای بسیار تند خطاب به امام می‌نویسد؛ در بخشی از این نامه آمده است: به تازگی گروه دیگری به دام دستگاه افتادند که به کلی بر اساس اسلام و مذهب تشکیلاتی داشتند. اینها جوانان مسلمان، تحصیل کرده، فداکار، مومن، پاک، متعبد و آشنا به معارف اسلام و جهان‌بینی اسلام و صددرصد مذهبی و تا آنجا که ما اطلاع پیدا کردیم خالی از نقاط ضعف هستند؛ اگر ممکن باشد و صلاح بدانید اقدامی جهانی برای نجات جان این گروه مجاهد مؤمن بفرمایید.

ثانیا پس از انقلاب نیز کسانی که با حرکت‌های گاز انبری و ضرب و شتم کار خود را پیش می‌بردند، افرادی همچون اکبر گنجی بودند که اکنون از مدعیان رفورمیسم یا همان اصلاحات در ایران هستند. یا به نمونه دیگری می‌شود اشاره کرد و آن گرفتن لانه جاسوسی بود که غالب همان دانشجویان همچون ابراهیم اصغرزاده و معصومه ابتکار، امروز منتقد جدی حرکات تند هستند و در صدر آنها، موسوی خوئینی‌ها است. او دهم مهرماه، زمانی که سمت دادستانی داشت طی بخشنامه‌ای به دادسراهای انقلاب و عمومی دستور داد تا تهیه فهرست سرمایه‌داران فراری را که به محاکم مراجعه کرده‌اند در اولویت کاری خود قرار دهند. او می‌خواست با این کار _به اصطلاح خودش_ «سرمایه داران را آن قدر مفتضح بکند که حتی جرئت سربلند کردن هم نداشته باشند» چه برسد به اینکه بخواهند شکایت کنند. ناگفته نماند در این مسیر به خلخالی نیز می‌شود ا شاره کرد.

همچنین مهاجری در ادامه سرمقاله خود نوشته: «این سیلی که به صورت یک سردار سپاه نواخته شد، اولین سیلی نبود. اولین سیلی هنگامی به صورت سپاه نواخته شد که سپاهیان را به عرصه سیاسی و پذیرش مسئولیت‌های اجرایی آوردند و آن‌ها را به جای آنکه مسئول امنیت ملی باشند، مسئول آب و نان و برق و گاز مردم کردند. سیلی تبریز، دومین سیلی بود که به صورت سپاه نواخته شد و این، پیامد طبیعی همان سیلی اول بود. صدای سیلی اول متأسفانه شنیده نشد.» در پاسخ به این فرافکنی نیز باید گفت اولین کسی که نیروهای نظامی و امنیتی را وارد سیاست کرد، دولت‎ های شما بود و در صدر آنها دولت یازدهم و دوازدهم است که امنیتی ترین دولت به شمار می‌رود.

مخالفان سپاه دلسوز سپاه می‌شوند!

ضمنا با بیان چند جمله از امام و نشنیدن سایر جملات و نادیده گرفتن سیره ایشان آنهم به صورت صحیح نمی‌شود به امام نسبت داد که با وارد شدن همه سپاهیان به کارهای اجرایی مخالف بودند. البته پاسدارانی که در کسوت سیاستمدار و مسئول دولتی قرار گرفته اند، از سپاه خارج شده و پس از آن مسئولیت را عهده دار شدند که در نتیجه سپاه و پاسداران در سیاست دخالتی نکرده اند.

وی همچنین تصریح کرده «کسانی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عرصه‌های سیاسی و اجرایی می‌کشانند، حتی اگر این کار را با حسن نیت هم انجام دهند، باید بدانند که دوستان واقعی سپاه نیستند.» در پاسخ به این سخن نیز باید گفت کسانی که مخالف صریح سپاه هستند و هرزمان فرصت و قدرتی داشتند از تضعیف سپاه فروگذار نکردند، نمی‌توانند دوستان واقعی سپاه را معرفی کنند. کسی که معتقد است دنیای فردا دنیای موشک‌ها نیست و تصریح می‌کند نیروی نظامی باعث عدم پیشرفت کشور می‌شود، ترجیحا نباید درباره دوستان و دشمنان سپاه نظری بدهد.