سود کلان شرکت فایزر از فروش واکسن
استاد اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: شرکت فایزر در یکسال گذشته ۴۰ میلیارد دلار از فروش واکسن سود به دست آورده است.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از جام جم آنلاین، حمید سوری استاد اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در یادداشتی که در اختیار این خبرگزاری گذاشته، آورده است: شرکت فایزر در تلاش است اف‌دی‌ا (FDA) را متقاعد کند تا ضرورت تزریق دُز چهارم واکسن را تأیید و اعلام کند!
گرچه دُز سوم واکسن توانست در گروه‌های پرخطر از شدت ابتلا و بستری و مرگ کم کند، ولی تزریق دُز چهارم که زمزمه‌های آن در کشور ما هم به گوش می‌رسد هنوز با یک علامت سؤال بزرگ همراه است.
فایزر معتقد است تزریق دُز چهارم برای ابتلا به عفونت‌های آینده مفید است؛ مطالعه کوچکی که انجام شده است چنین ادعایی به ویژه در مقابله با اٌمیکرون را تأیید نکرده است و بجز مطالعه خود شرکت فایزر، مقاله منتشر شده دیگری (لااقل در مورد واکسن فایزر) در این مورد وجود ندارد.
به نظر می‌رسد ایده تولید واکسن‌های جدید و موثرتر در مقابل واریانت‌های جدید ویروس، رویکردی منطقی‌تر نسبت به تزریق دُزهای چهارم و پنجم و بیشتر باشد.
این سؤال را که تزریق‌های مکرر واکسن چه اثرات منفی می‌تواند بر طبیعت سیستم ایمنی انسان‌ها داشته باشد را اساتید ایمنی‌شناسی باید پاسخ دهند.
در کنار همه این بحث‌های علمی، نباید به تعارض منافع و سودجویی شرکت‌های تولید کننده واکسن همچون فایزر بی‌توجه بود.
دیگر زمان تقاضای چند برابری واکسن در مقابل عرضه کمتر گذشته است و سودآوری فروش واکسن به خصوص برای فایزر که حدود ۴۰ میلیارد دلار سود خالص از فروش واکسن در یک سال گذشته داشته است، موضوع مهمی است و کشورها باید هشیارانه به آن توجه کنند.
معنای این جملات انکار یا کم توجهی به اهمیت واکسیناسیون در قطع زنجیره انتقال ابتلا به بیماری نیست. بنده بر این باورم که مدیریت واکسیناسیون در دوران اپیدمی به خاطر ملاحظات اقتصادی، سیاسی، امنیتی و مانند آن نمی‌تواند تنها در سطح وزارت بهداشت محدود باشد و لازم است ستاد ملی کرونا نقش مؤثرتری در این موضوع مهم چند جانبه ایفا کند.
سؤالات مهمی در باره تعداد پلتفرم‌های تولید واکسن، تفاهم‌نامه‌های تولید واکسن با برخی کشورها، واردات انبوه واکسن بدون درنظر گرفتن مقدار مصرف و نیاز آن و مانند این‌ها وجود دارند که ستاد ملی لازم است دغدغه بیشتری نسبت به آن‌ها داشته باشد.
گرچه دُز سوم واکسن توانست در گروه‌های پرخطر از شدت ابتلا و بستری و مرگ کم کند، ولی تزریق دُز چهارم که زمزمه‌های آن در کشور ما هم به گوش می‌رسد هنوز با یک علامت سؤال بزرگ همراه است.
فایزر معتقد است تزریق دُز چهارم برای ابتلا به عفونت‌های آینده مفید است؛ مطالعه کوچکی که انجام شده است چنین ادعایی به ویژه در مقابله با اٌمیکرون را تأیید نکرده است و بجز مطالعه خود شرکت فایزر، مقاله منتشر شده دیگری (لااقل در مورد واکسن فایزر) در این مورد وجود ندارد.
به نظر می‌رسد ایده تولید واکسن‌های جدید و موثرتر در مقابل واریانت‌های جدید ویروس، رویکردی منطقی‌تر نسبت به تزریق دُزهای چهارم و پنجم و بیشتر باشد.
این سؤال را که تزریق‌های مکرر واکسن چه اثرات منفی می‌تواند بر طبیعت سیستم ایمنی انسان‌ها داشته باشد را اساتید ایمنی‌شناسی باید پاسخ دهند.
در کنار همه این بحث‌های علمی، نباید به تعارض منافع و سودجویی شرکت‌های تولید کننده واکسن همچون فایزر بی‌توجه بود.
دیگر زمان تقاضای چند برابری واکسن در مقابل عرضه کمتر گذشته است و سودآوری فروش واکسن به خصوص برای فایزر که حدود ۴۰ میلیارد دلار سود خالص از فروش واکسن در یک سال گذشته داشته است، موضوع مهمی است و کشورها باید هشیارانه به آن توجه کنند.
معنای این جملات انکار یا کم توجهی به اهمیت واکسیناسیون در قطع زنجیره انتقال ابتلا به بیماری نیست. بنده بر این باورم که مدیریت واکسیناسیون در دوران اپیدمی به خاطر ملاحظات اقتصادی، سیاسی، امنیتی و مانند آن نمی‌تواند تنها در سطح وزارت بهداشت محدود باشد و لازم است ستاد ملی کرونا نقش مؤثرتری در این موضوع مهم چند جانبه ایفا کند.
سؤالات مهمی در باره تعداد پلتفرم‌های تولید واکسن، تفاهم‌نامه‌های تولید واکسن با برخی کشورها، واردات انبوه واکسن بدون درنظر گرفتن مقدار مصرف و نیاز آن و مانند این‌ها وجود دارند که ستاد ملی لازم است دغدغه بیشتری نسبت به آن‌ها داشته باشد.
ارسال نظرات