روحانیت اصیل و گذر از جان برای حفظ مکتب

حادثه تروریستی و هتک حرمت حرم مطهر ثامن الحجج امام رضا علیه السلام و شهادت دو تن از روحانیون و جراحت یکنفر دیگر، قلوب بسیاری از مردم را جریحه‌دار کرد و موجب خشم و نفرت عمـومی از این عمل گستاخانه و عاملین منففور آن شد.

درک عمیق و تحلیل صحیح از حادثه مذکور باعث شد تا اغراض اختلاف‌افکنی و تفرقه‌آمیز این جنایت، از همان ساعات اولیه خنثی شود؛ موضع‌گیری‌های منطقی و محکومیت این حادثه از طرف ملت شریف ایران - اعم از شیعه و سنی - و علمـاء و نخبگان موجب برملا شدن نیات پلید و خنثی شدن یاوه‌های شوم حامیان تروریست‌های تکفیری در رسانه‌ها و فضای عمومی کشور‌های اسلامی شد که این رفتار هوشمندانه ناشی از صبر و بصیرت و شناخت و تجربه از رفتار خصم‌آلود و خباثت‌آمیز وهابیت پلید و عقبه و ایادی آنان از سوی ملت فهیـم ایران عزیــز دارد.

نکته دیگر در این حادثه ظالمانه، شهادت و جراحت سه تن از روحانیونی می‌باشد که تبلیغ و رسالت مقدس انسانی و اسلامی خود را در عرصه و میدان خدمت به محرومان انجام می‌دادند، سیره‌ای منطبق با حقیقت تبلیغ و ارشاد در بالاترین معنا و مفهوم انجام تعهدات دینی، تکلیف‌مداری و خدمت خالصانه به کسانی که در حاشیه شهر بودند، ولی برای این دلسوزان عزیز، مهم‌تر از هر متنی بودند؛ چهره‌هایی خسته، اما به تمام معنا نقش غیرت و همّت در صورت آنان بسته که حاکی از جهادگرانی گمنام و تلاشگرانی بی‌منت می‌باشد.

گاه حوادثی تلخ رخ می‌دهد تا عیار انسان‌ها مشخص گردد و در هیاهوی ادعا‌ها و تظاهرها، حقیقت‌ها نمایان شوند و قضاوت‌ها رنگ انصاف و وجدان پیدا کنند و شهیدانی شهاب منور باشند تا تاریکی اذهان را از بین ببرند و تابلویی از صدق و صفا و صمیمیت را به نمایش گذارند که این همان اثر زلال باطن و نفس طاهر افراد است که غربت‌ها را در دیدگان صاحبان وجدان، تفسیری از جنس ایمان و شکیابی و ترجمانی از فطرت‌های پاک و بی‌آلایش در صفحه ذهن‌های مریض و ذهنیت‌های ناصواب به ارمغان گذارند.

به راستی در شلوغی شهر و دل‌مشغولی بسیاری به مظاهر درست و نادرست! چگونه می‌شود که مردانی با زحمت جسم و روح و تحمل زخم زبان‌های تیره‌دلان، در رکاب خدمت به نیازمندان می‌ایستند و مؤمن و مشتاق در خدمت به دیگران می‌کوشند و می‌خروشند و در برابر تیزی طعنه‌ها و نیش سخنان، صبوری پیشه می‌کنند که طومار عقل و عرفان را در هم می‌پیچند و فکر‌ها را متحیر و دل‌ها را متوجه خدا می‌کنند؛ و به درستی که شهادت هنر مردان خداست و شهدا شمع فروزان امروز! و روشنایی بخش محفل بشریتند؛ موهبتی الهی و عاقبتی شیرین که فوزی عظیم و اجری مضاعف در ماه خدا و حرم، ولی خدا رزق‌شان گشت؛ هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

مبداء و منتهای عمل روحانیت اصیل این چنین است، گاه خون دل خوردن و گاه در این مسیر نورانی خون دادن، آری روحانیت اصیل برای حفظ مکتب و مملکت از جان و مال و آبروی خود می‌گذرد و تمنایی جز رضایت و وصال حضرت حق ندارد.

یادداشت از حجت الاسلام والمسلمین حسین بنیادی