همچنان به غرب و آمریکا بی‌اعتمادیم

برگزاری دوره‌های مختلف مذاکرات هسته‌ای با حضور جدی و موثر ایران، نشانه‌ای از اعتقاد جمهوری اسلامی به حل‌وفصل مسائل بین‌المللی براساس مفاهمه و گفت‌وگوست. با این وصف، وقتی طرف مقابل از هر بهانه‌ای مثل مباحث مرتبط با حقوق بشر، تسلیحات نظامی، نفوذ منطقه‌ای و مسائل هسته‌ای استفاده می‌کند طبیعی است تعامل با آن‌ها کار سخت و دشواری است.

دولت سیزدهم، اما به‌رغم فضاسازی‌های دولتمردان سابق که خودشان را متخصص در حوزه گفتگو می‌دانستند، از همان ابتدای شکل‌گیری دور جدید مذاکرات هسته‌ای نشان داد از توانایی لازم برای دفاع از منافع ملت ایران برخوردار است.
مضاف بر این‌که دولت در عرصه دیپلماسی منطقه‌ای هم به صورت فعال عمل کرد. در طول یک‌سال گذشته، دولت سیزدهم گام‌های بلندی در حوزه سیاست خارجی برداشت که در جای خود قابل تقدیر است. اول این‌که دولت عملا معیشت مردم را به مذاکرات گره نزد و اقتصاد کشور را با توافق احتمالی شرطی نکرد. این رویه کاملا با رویکرد دولت پیشین که حتی آب خوردن را به برجام ربط می‌داد، متفاوت است. دوم این‌که نمایندگان دستگاه دیپلماسی ما از موضع عزت، مذاکرات را پیش بردند و کاملا نسبت به حاشیه‌سازی‌ها و غوغاسالاری‌های غرب خود را بی‌اعتنا نشان دادند. از یاد نبریم در این دوره، غربی‌ها برای تحت فشار قراردادن ایران بار‌ها ضرب‌الاجل تعیین کردند، اما هیچ‌کدام آن‌ها در اراده نظام جمهوری اسلامی ایران در دفاع از منافع ملت تاثیری نداشت.
در کنار این مسأله البته باید توجه داشت نخبگان، کارشناسان و دلسوزان نظام همچنان نسبت به غرب و به‌ویژه آمریکا بی‌اعتماد هستند. حتی اگر به گفته دولت گشایش‌هایی هم در حوزه فروش نفت حاصل شده باشد؛ بنابراین همچنان این دغدغه مطرح می‌شود تا وقتی تضمین‌های لازم از سوی آمریکا اخذ نشود، نمی‌توان برای رسیدن به یک توافق خوب امیدوار بود. چون تجربه به ما نشان داده توافق برجام در سال۲۰۱۵ امضا و تعهد جان‌کری، وزیر خارجه پیشین آمریکا را داشت، اما با روی کار آمدن دونالد ترامپ، این توافق بین‌المللی پاره شد. از این رو نمایندگان مذاکره‌کننده ایران باید این مسأله را لحاظ کنند که به هیچ‌وجه گفته‌های شفاهی مقامات آمریکایی کمترین اعتباری ندارد.

نویسنده مجتبی یوسفی - نماینده اهواز و باوی